Home + Wij zijn doorstromers en dit merken wij van de woningcrisis

Wij zijn doorstromers en dit merken wij van de woningcrisis

Bijna een jaar geleden kregen we de sleutels van ons huurhuis. Een stap waarvan we dachten dat we die nooit zouden maken. We hadden tot nu toe alleen in koophuizen gewoond. Van een appartement naar een klein, maar fijn rijtjeshuis en nu was het tijd om de stap te maken naar een grotere eengezinswoning. Een jaar geleden was het ook al lastig om in onze prijsklasse (rond de 4 ton) een huis te kopen, maar dat is nu helemaal het geval. Omdat we echt wilden verhuizen en het ruimtegebrek door corona pas écht voelbaar werd, besloten we niet te lang te wachten. Voor mij was de situatie namelijk onhoudbaar geworden. Een lang verhaal kort (ik heb er namelijk al vaker over geschreven), we besloten ons huis te verkopen en tijdelijk te gaan huren. Dat tijdelijke zou nu zomaar iets langer kunnen gaan duren, want ook wij doorstromers hebben last van de woningcrisis. Hoe dat precies zit vertel ik je in dit artikel.

“Maar je hebt toch overwaarde?”

Yep, sterker nog, we hadden twee keer in één jaar overwaarde. De eerste keer hadden we een leuke overwaarde op ons appartement. Dat was zeker geen halve ton hoor zoals je nu weleens hoort, maar het was wel een mooi bedrag. Omdat we al een ander koophuis hoefden we het geld niet te investeren in een nieuw huis. We investeerden het daarom in ons andere huis en kochten een auto, de rest ging op de spaarrekening al was dat niet veel. Op dat moment hadden we nog helemaal geen concrete verhuisplannen. Dat kwam pas toen we tijdens de eerste lockdown thuis kwamen te zitten.

Uiteindelijk verkochten we ook dat huis en hadden we wederom een fijne overwaarde. Het is alleen niet genoeg om er flink mee over te kunnen bieden. In de wijken waar we graag willen wonen is minimaal 10% van de vraagprijs overbieden aan de orde van de dag. Dan zouden we de overwaarde al helemaal kwijt zijn of er niet eens genoeg aan hebben. Dan komt de kosten koper nog dacht ik en vervolgens moet er nog geklust/verbouwd worden.

Dat redden we simpelweg niet met onze inkomens. Ook niet met de overwaarde. We hebben in principe een goed inkomen, maar in deze huidige woningmarkt is het opeens een beperkt budget. Althans, als ik “kopen zonder kijken” moet geloven ?. Overwaarde is dus niet zaligmakend in de Randstad. Het ligt echt aan de hoogte van de overwaarde.

Daarom zijn we buiten de gebaande paden gaan kijken en hebben we besloten tijdelijk te huren. Waar we eerst dachten dat dat ongeveer drie á vier jaar zou gaan duren, houden we nu rekening met zeker vijf jaar waarvan er al bijna een jaar op zit.

Wat gaan we doen?

We mogen echter niet klagen. We hebben een heerlijk nieuwbouwhuis. Weliswaar een huurhuis, maar we zitten er zo fijn. Het is een hoekhuis, het is groot, we zijn de eerste bewoners, de wijk is onwijs fijn en de jongens hebben het er zo naar hun zin. Voor ons staat vast dat we in deze wijk willen blijven, maar de huizen zijn erg duur. Volgens mij staat er nu geen huis te koop onder de 4,5 ton en als we dat huis willen kopen moeten we nog best wat doen om het in onze smaak te veranderen en kidsproof te maken.

Vooralsnog zitten we dus prima in dit huis. Het is wel een duur huurhuis, laten we eerlijk zijn, maar we hebben het er goed en komen er heel erg tot rust. Ook daar waren we aan toe. Het voelt als thuis en dat is belangrijk.

We hebben wel het gevoel een beetje vast te zitten. We mogen wel een huis huren voor bijna €1200,- per maand en om dat te mogen huren moet je aan een bepaalde inkomenseis voldoen. We voldoen overal aan, maar mogen niet voor zo’n €1000,- per maand (of nog iets minder) een hypotheek afsluiten. Dat voelt toch gek. We willen graag doorstromen, maar het lukt allemaal net niet.

We hebben een dak boven ons hoofd en wat voor één. We mogen alsnog van geluk spreken. We hebben eigenlijk alles wat we willen, maar het is niet van onszelf.

We hebben besloten het allemaal even aan te kijken. We willen niet veel teveel uitgeven aan een huis. Als er op den duur wel een crisis uitbreekt  of wat dan ook, dan is ons veel te dure huis opeens stukken minder waard. Dat hebben we destijds al meegemaakt met ons appartement en dat durven we niet aan.

Is een groot budget een garantie?

Toch is een groot budget geen garantie. Ik hoorde laatst het verhaal van een gezin in onze stad die een groot budget hadden van ruim zes ton. Ook zij werden keer op keer overboden en visten constant achter het net. Uiteindelijk kochten ze een kavel. Een groot budget geeft nu ook geen garanties.

Wat ik hiermee wil zeggen is dat de woningcrisis iedereen treft die graag wil verhuizen. De één begint net, gezinnen zoals wij willen doorstromen, ouderen willen kleiner gaan wonen of gaan huren, maar ook zij zitten vast. Er is een woningcrisis aan de gang en ik hoop dat de overheid daar echt actie op gaat ondernemen.

Eerder geschreven artikelen ‘Van koophuis naar huurhuis’

Ben je voor het eerst terecht gekomen op mijn blog, dan vind je de volgende artikelen misschien ook leuk om te lezen. In deze artikelen neem ik je mee naar de periode waarin we besloten ons huis te verkopen, het verkoopproces, maar ben ik ook eerlijk over de nieuwe vaste lasten etc.

Met jij iets van de woningcrisis of juist niet? Klets mee in de comments hieronder of op social media.

liefs

 

 

 

KokenKoken

 

Volg:
Marisca

Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.

Find me on: Web | Twitter | Instagram | Facebook

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *