Laat ik voorop stellen dat ik het tot nu toe onwijs heb getroffen met mijn jongens; ze zijn lief, makkelijk, kunnen ze overal mee naartoe nemen (wat we ook doen, want ik ben ervan overtuigd dat ze daar makkelijker van worden), ze lachen heel veel en zijn vooral ook heel leuk met elkaar. Ik kan mij voorstellen dat je nu denkt “dat klinkt als de ideale wereld, dat kan nooit helemaal kloppen.” Daar heb je gelijk in 😉 Als iets te mooi lijkt om waar te zijn is dat het vaak ook. Ik vind een 8-jarige opvoeden soms best pittig…