Een pot vol kruidnoten op het werk, heel veel chocolade in huis omdat dat nog over is van Halloween, traktaties en ga zo maar door. Ik denk dat veel mensen kunnen beamen dat dit een lastige tijd is wat betreft eten. De geur van speculaas, al het lekkers dat voor handen is en vooral de enorme hoeveelheid suiker die ervoor zorgt dat je nog meer trek krijgt in suiker. Ik vind dit een heel lastige tijd en moet enorm mijn best doen om het eten binnen de perken te houden…
Heel lastig: veel meer zin in suiker
Van nature ben ik helemaal niet zo’n zoetekauw. Geef mij een stuk kaas, bitterballen en borrelnootjes en ik ben blij. Ook niet goed, maar ik vind het lekkerder dan koek en snoep. Toch heb ik deze periode veel meer zin in suiker. Als je het eenmaal veel (of meer dan voorheen) eet, heeft je lichaam al snel behoefte aan nieuwe suikers. Je kan het bijna verslavend noemen en zo ervaar ik dat op dit moment ook. Ik heb het deze periode echt heel moeilijk. Een jaar geleden zat ik nog midden in het hypnose traject en kon ik veel gemakkelijker ‘nee’ zeggen tegen al dit lekkers. Een jaar later is dat dus wel anders en ga ik regelmatig overstag. Ik zit, vaker dan ik wil, met mijn hand in de pot kruidnoten op het werk en ook thuis pak ik vaker een chocolaatje.
Het hongergevoel probeer ik te stillen met koffie, thee en water, maar het gaat niet weg. Ik snaai veel vaker dan ik zou willen. En hoewel ik weet dat ik dat niet moet doen, wint mijn verstand het (nog) niet.
Proberen veel te bewegen
Ik wil absoluut niet meer terug naar hoe het was en dat probeer ik koste wat het kost te voorkomen. Daarom probeer ik als tegenhanger zoveel mogelijk te bewegen. Zo vaak mogelijk de fiets pakken, ook al regent het (behalve als het te hard regent haha), de trap op en neer blijven lopen en als het even kan zoveel mogelijk stappen maken. Toch is dat lastig met een kantoorbaan waarbij je het merendeel van de dag zit. maar goed, iedere stap is er één en alle beetjes helpen.
Wel of niet aangekomen?
Zoals het er nu voor staat ben ik nog niet aangekomen. Na de verjaardagen van de jongens overigens wel (bijna een kilo in een paar dagen tijd), maar dat was er snel weer af zodra het weer een beetje normaal werd. Wat het uiteindelijk wordt weet ik niet, maar ik verwacht wel iets aan te komen na deze maanden. Ik probeer dat te beperken en zoveel mogelijk gezond te eten. Het zal een eeuwige struggle blijven. Om mijzelf te motiveren heb ik wat bemoedigende woorden in mijn telefoon gezet en ik kan naar audio luisteren van degene die mij vorig jaar onder hypnose bracht. Als het maar helpt. Natuurlijk helpt het het meest om het niet te pakken en in je mond te stoppen, maar iedereen die hiermee te maken heeft, weet dat dat makkelijker gezegd is dan gedaan.
Ik doe mijn best, maar deze periode is echt ontzettend moeilijk en voor het eerst sinds dit jaar, heb ik het serieus lastig. Lastiger dan eerdere keren in ieder geval. Ik ben benieuwd of je dit gevoel herkent en wat jij ertegen doet. Wie weet heb ik er nog wat aan. Klets in ieder geval mee in de comments hieronder of op de socials van Mamablogger.
Leuke linkjes over dit traject
Misschien lees je nu voor het eerst over dit traject of misschien ben je toch getriggerd door de resultaten die ik tot nu toe heb geboekt. Want hoewel ik het nu lastig heb, ben ik wel veel afgevallen. Misschien wil je graag meer lezen. Ik heb er inmiddels al aardig wat over geschreven. Deze artikelen heb ik hieronder gebundeld zodat je alles terug/na kan lezen.
- De weg naar een hypnose maagband
- Verslag van sessie 1
- Verslag van sessie 2
- Verslag van sessie 3
- Veelgestelde vragen over een hypnose maagband
- Bijna 12 kilo eraf!
- Een slechte eetweek en twee maten kleiner!
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
Volgens mij blijft ons lichaam altijd om suiker vragen, Mariska, ik heb er ook geen antwoord op gevonden maar wel veel meer omarmd dat de struggle erbij hoort zoals een ander moeite kan hebben om een sigaret of alcohol te weerstaan. Strijden tegen de strijd om de suiker-(en ten diepste een hele eet-)verslaving te kunnen bezweren heb ik gestaakt. Het is geen passieve overgave om dan maar helemaal niets te proberen, maar wel steeds weer zoeken naar manieren om steeds opnieuw voor gezondheid te kiezen (en suiker is dat nu eenmaal niet). Voor mij is dat nu in de vorm van alles zelf maken en dagelijks heel wat keren (in mijn hoofd) nee zeggen..