Home + Throwback | Terug in de tijd naar de zwangerschappen en bevallingen van de jongens

Throwback | Terug in de tijd naar de zwangerschappen en bevallingen van de jongens

Over precies een week wordt Floris twee en morgen over precies een week wordt Milan negen. Perfecte timing 😉 Omdat ik in deze week steeds vaker terug denk aan de bevallingen en de periodes ervoor en erna dacht ik dat het misschien wel leuk is om samen met jullie terug in de tijd te gaan. Van mijn zwangerschapsaankondiging tot aan de bevallingsverhalen (bij die van Milan stond er een heel knappe dokter naast mijn bed). Kortom, in dit artikel bundel ik de leukste, mooiste en grappigste verhalen rondom beide zwangerschappen. Lees je lekker mee?

De geboorte van Milan

Milan wordt negen en in die tijd blogde ik nog niet. Ik begon in die periode overigens wel met de webshop, maar dat is weer een ander verhaal. Toch heb ik nog weleens terug geblikt en dan met name op de bevalling. Dit artikel schreef ik in 2015. Milan was toen net vijf en zoals het er toen naar uitzag zou hij enig kind blijven. De bevalling van Milan was heel anders dan die van Floris. Bij Milan werd ik ingeleid, kreeg ik pijnstilling en waren mijn moeder en mijn zus erbij. Dit is mijn bevallingsverhaal van Milan.

Op deze foto is Milan net geboren

Hierna ben ik nog wel vaker terug gegaan in de tijd. Zo rommelde ik op een gegeven moment door de doos met spulletjes uit Milans babytijd. Daarin zat uiteraard zijn eerste pakje. Dit waren de allereerste kleertjes van Milan. Zo leuk om weer terug te zien! Helemaal als je het vergelijkt met de kleding die hij nu draagt.

De zwangerschap en geboorte van Floris

Dan maken we even een sprongetje vooruit in de tijd, want in 2017 bleek ik zwanger te zijn van onze tweede zoon! Inmiddels blogde ik al heel wat jaartjes op Mamablogger en daar hadden veel mensen dit nieuws niet meer verwacht. Voorafgaand aan de aankondiging kwam er twee weken lang nauwelijks wat online. Hierdoor hadden sommigen van jullie wel een vermoeden. Ik vond het overigens heel lastig, maar voelde me zo beroerd dat ik echt niet de energie had om wat te schrijven. Ik wist natuurlijk wel dat ik binnenkort met goed nieuws zou komen en dat maakte een hoop goed. In dit artikel deed ik mijn zwangerschapsaankondiging waarvoor we met Milan mooie foto’s hadden gemaakt.

Voordat wij aan jullie vertelden dat ik zwanger was, hebben we het uiteraard eerst aan Milan verteld. Die reageerde echter niet zo enthousiast als we hadden gehoopt… Toen hij van de schrik was bekomen was het tijd om het op een leuke manier aan familie bekend te maken. We gingen eerst langs bij opa en oma en daarna bij mijn broer en zus. Daar maakten we de zwangerschap op deze manier bekend.

De weken vlogen voorbij en ik begon met het schrijven van zwangerschapsupdates. Deze werden heel goed gelezen en voor mij is het nog steeds een super waardevol dagboek wat ik regelmatig nog even lees. Zeker in deze weken…

We wilden heel graag weten of we een jongetje of meisje zouden krijgen en lieten daarom een extra pretecho doen om daar achter te komen. Het werd en jongetje en dat wilden we toch op een leuke manier aan mijn broer en zus vertellen. Omdat ik de week ervoor onze auto total loss had gereden kon ik niet naar mijn broer toe rijden, maar deden we het bij mijn zus en konden we het nieuws daarna aan mijn broer en schoonzus vertellen. Hoe we het aan hen bekend maakten lees je in dit artikel over een mini gender reveal.

De weken tikten door, we hadden weer een andere auto en genoten van de laatste maanden zwangerschap. Toch kwam in de zomer het besef dat ik geen babyshower zou krijgen. Ik ben daar echt heel lang, heel verdrietig van geweest. Het ging niet zozeer om de babyshower, maar meer om het feit dat iemand de moeite voor je neemt iets leuks te organiseren. Ik heb veel mensen om mij heen had zo een lijstje met namen aan kunnen leveren. Maar geen van de namen voelde zich geroepen… Ook de cadeautjes waren niet belangrijk, het ging puur om het gebaar. Het gevoel dat niemand je de moeite waard vindt om zoiets te organiseren kwam hard binnen en zoals ik al zei heeft dat heel lang geduurd. En nu ik erover schrijf doet het weer pijn.

Na die blog ging het los. Ik kreeg een hoop reacties, mailtjes en privéberichtjes. Het deed mij echt heel veel. Ook organiseerden mijn ouders een alternatieve babyshower. Superlief!

Ondertussen hielden we de grappige uitspraken van Milan tijdens de zwangerschap bij en voor we het wisten was de laatste week aangebroken. Op 16 oktober 2017 plaatste ik mijn laatste zwangerschapsupdate en toen wist ik stiekem al dat het weleens snel kon gebeuren.

En dat gebeurde! Op 17 oktober 2017 werd Floris, een dag voor de verjaardag van zijn grote broer, geboren!

Uiteraard schreef ik ook weer een bevallingsverhaal en genoten we volop van dit kleine mannetje.

Daarna heb ik natuurlijk veel meer updates geplaatst, maar die kun je allemaal terugvinden. Het waren twee totaal verschillende zwangerschappen en ik heb ze beiden op heel verschillende manieren beleefd.

Eventuele volgende zwangerschappen zijn uitgesloten dus we genieten maar heel erg van wat we nu hebben. Volgende week worden ze twee en negen en alle clichés zijn waar: de tijd gaat veel te snel, maar gelukkig hebben we de foto’s én de blog nog 😉

Heb jij kinderen? Hoe heb jij de zwangerschappen ervaren? Denk je er nog vaak aan terug rondom hun verjaardagen? Ik ben heel benieuwd, laat het me weten in de comments hieronder.

 

Volg:
Marisca

Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.

Find me on: Web | Twitter/X | Instagram | Facebook

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

2 Reacties

  1. Christine
    11 oktober 2019 / 11:15

    Wat heerlijk om zo weer terug te denken aan de zwangerschappen, de bevallingen, de kraamtijd…
    Natuurlijk, niet alles is rooskleurig, maar van de minder leuke dingen (of ronduit verschrikkelijke dingen) gaan de scherpe randjes er in de loop van de tijd wel vanaf.. ook in deze dingen heelt de tijd de wonden (voor sommigen zal dit herkenbaar zijn, voor anderen zwaar overdreven, het is maar net wat je hebt meegemaakt en hoeveel veerkracht je (op dat moment had/) hebt om er mee om te gaan.

    Vooral tijdens de verjaardagen is dat wel een herkenbaar iets dat je weer extra bezig bent met de geboorte (van je gezin..)!! Genieten dat je zulke updates uit de periode van Floris hebt om alles weer her te beleven!!