‘Hoe gaat het echt?’ Deze vraag stelde ik mijzelf de afgelopen weken een aantal keer en ik vond het een lastige om daar direct antwoord op te geven. Het gaat zeker niet slecht, maar ik heb mij ook weleens beter gevoeld. Om dat gevoel een beetje in kaart te brengen besloot ik erover te schrijven, want dat helpt vaak. En waarom zou ik dat voor mijzelf houden? Het kan namelijk niet altijd alleen maar goed gaan, het graag we dat zouden willen. Tegelijkertijd gaat het ook niet slecht en hebben we het goed. Is het dan niet ondankbaar om eens te zeggen dat het niet zo goed gaat?
Hoe gaat het met je?
Die vraag werd mij laatst gesteld en daarna stelde ik hem mijzelf ook een aantal keer. Toen ik deze vraag het voor het eerst kreeg wilde ik meteen ‘goed’ zeggen, maar ik deed dat niet. In plaats daarvan zei ik dat het op heel veel vlakken goed gaat, maar ik mijzelf weleens beter heb gevoeld. We praatten erover en kwamen tot de conclusie dat dit deels te maken heeft met Corona, maar ook met het afgelopen jaar. We maakten een hoop mee en dat is ons niet in de koude kleren gaan zitten.
Gelukkig geen ernstige dingen, maar wel dingen die heel veel energie kosten. We verkochten een huis, investeerden een deel van de opbrengst in ons andere huis en besloten enkele maanden later ook dat huis te verkopen. Hoppa, weer een huis te koop, maar nu met de stress om een nieuw huis, verhuizen, de kinderen die hun draai moesten vinden, lockdowns, thuisonderwijs tussen alles door, (thuis)werken, Mamablogger, de hele mikmak. Ik geef het niet snel toe, maar ik vond het veel. Eigenlijk heel erg veel.
Ik werk op de communicatieafdeling van een zorgorganisatie en ons leven werd ook daar beheerst door corona. Projecten waar je energie van kreeg gingen on hold en we waren 24/7 (zonder overdrijven) bezig met het virus en de communicatie wisselde voortdurend. We hadden het soms niet meer over dagkoersen, maar over uurkoersen. We kwamen er gelukkig goed doorheen en niet alleen ons team, maar ook de rest van de organisatie, is heel erg sterk. Met elkaar kwamen we erdoor. En hoewel het er nog steeds is, ontstaat er ruimte voor nieuwe dingen in mijn hoofd.
Dit was ook één van de redenen waarom ik eind vorig jaar een e-book schreef over geld verdienen met je blog. Gewoon om even met iets heel anders bezig te zijn. Het voelde bijna als normaal terwijl we toen net in een nieuwe lockdown zaten. Datzelfde geldt voor de podcast. Even iets anders en lekker alles van je af kletsen. Ik kan het aanraden haha.
Vooral heel erg moe
Ik eet veel fruit, ik slaap goed, maak regelmatig een wandeling en probeer zoveel mogelijk buiten te zijn. En toch was ik ongelooflijk moe. Ik vond dat ik mij niet zo aan moest stellen en gewoon door moest gaan. Iedereen was toch moe van de hele situatie? Zorgmedewerkers, die waren pas moe en gaven toch ook niet op? Ik zag dat van dichtbij, zij hadden het pas zwaar, ik niet. Ik zette iedere ochtend mijn grootste glimlach op voor de jongens, wat overigens lang niet altijd lukte, en deed mij best op mijn werk en voor Mamablogger. Misschien niet de beste manier, maar het heeft mij wel geholpen. Structuur was/is heerlijk. Misschien kwam de moeheid van de afgelopen maanden eruit? Het is ook allemaal niet niks…
Wat overigens ook niet meehielp is de hooikoorts. Het gaat nu weer beter, maar ik had er al vroeg last van dit jaar en je voelt je er echt lamlendig door.
En nu?
Inmiddels zijn we weer een aantal weken verder en het gaat beter. Ik ben nog steeds moe, maar let er beter op. Probeer nog meer te wandelen en ga binnenkort waarschijnlijk een cursus volgen. Met mooi weer fietsen we heel veel en dat geeft energie. Dit huis is klaar (op de kamer van Floris na, die gaan we binnenkort aanpakken) en het hoofdstuk van het vorige huis is afgesloten.
Als je me nu vraagt ‘hoe gaat het echt?’ Dan kan ik volmondig ‘goed!’ antwoorden. En het gaat ook goed. We hebben het goed, leuk en zijn vooralsnog gezond. Ik zeg altijd vooralsnog omdat het niet vanzelfsprekend is. Met Mamablogger gaat het nog steeds heel goed en ik krijg enorm veel samenwerkingsverzoeken. Patrick trapt af en toe wel even op de rem, maar ik gebruik de zondagochtenden nu vooral om aan de blog te werken. Dat geeft rust voor de rest van de week en dat betekent dat er meer ruimte is om doordeweeks aan de samenwerkingen te werken. Ik verwacht rond de zomer mijn 3000e artikel te publiceren, een flinke mijlpaal!
Ondertussen is de Mamablogcast er ook en ik moet zeggen dat het boven verwachting gaat. De aflevering die het minst vaak is beluisterd is toch nog ruim 3400 keer gedownload en de best beluisterde maar liefst 20.542 keer! Ik ben pas net begonnen dus vind het heel wat. Het is een leuke en laagdrempelige manier van content maken dus ik ga daar lekker mee door en zie wel waar het schip strandt.
De jongens
Het was even lastig, maar inmiddels gaat het stukken beter. De oudste begint na de meivakantie op zijn nieuwe school in deze wijk en onze peuter heeft zijn draai ook gevonden. Ze doen het goed op school en de peuterspeelzaal, zijn lief voor elkaar (alhoewel, ook niet altijd haha) en daar ben ik blij om.
En die andere “jongen” hier in huis? Wij zijn nog steeds een top team!
Hoe gaat het echt met jou? Stel jezelf die vraag eens en kijk wat ervoor nodig is om het te verbeteren als het even niet zo goed gaat.
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
Zo fijn én zo belangrijk om elkaar af en toe eens te vragen hoe het nu écht gaat.. dat inchecken bij elkaar doen we al snel te oppervlakkig/te weinig..
En bij zelfonderzoek kun je al gauw verzanden in de oppervlakkige gedachten en de gevoelens die je in z’n greep kunnen hebben, ik heb veel aan de coaching waarbij ik de achterliggende gedachten probeer te ontrafelen en de emoties als signalen van onderliggende behoeften probeer te zien.. en bij zelfonderzoek is het ook héél nuttig om daadwerkelijk te onderscheiden wat van jezelf is en wat je dus kunt veranderen en wat andermans/Gods zaken zijn en waar je geen invloed op kunt hebben/moet willen uitoefenen.. The Work van Byron Katie is nu mijn thuiswerkopdracht tussen twee coachingsessies en geeft veel houvast om het zelfonderzoek gestructureerd aan te gaan..