Gefeliciteerd met je 72e verjaardag pap! Een hele leeftijd en ik had hem graag persoonlijk gefeliciteerd, maar de waarheid is dat het vandaag dan wel zijn verjaardag is, maar hij werd pas 59. Een paar maanden voor hij 60 werd won de kanker het van hem. We konden hem niet helpen, de strijd samen aangaan. Het was zijn strijd, een keiharde die maar drie maanden duurde en hij kon knokken wat hij wilde, maar hij ging deze hoe dan ook verliezen…
Geen taart en lekkere hapjes, maar in plaats daarvan hebben we gisteren planten gebracht naar zijn graf en heeft Milan een bloem in een vaasje neergezet bij zijn foto. Waar hij ook mag zijn, een verjaardag samen vieren zit er niet meer in, we hebben er al 13 gemist…
Het was de nacht van 10 op 11 juni 2003 en we wisten dat het einde naderde. Hij wist het daarvoor al, maar de laatste dagen was hij nauwelijks aanspreekbaar. Zou hij nog iets hebben meegekregen, zou hij nog iets hebben gedacht of had hij nog iets tegen ons willen zeggen? Zo nu en dan vraag ik me dat af en kan die vraag mij echt bezighouden.
Maar goed, terug naar die nacht. De huisarts was geweest en heeft hem een “cocktail” gegeven. Geen gezellige verjaardagscocktail, maar een van ademremmers en morfine. Hij zou hierdoor langzaam inslapen om vervolgens niet meer wakker te worden, hij wilde dit zelf zo en als ik eerlijk ben was dit ook het beste.
Wij gingen ook slapen, klinkt gek, maar we waren echt moe.Tenminste, ik wel. Daarnaast was het heel moeilijk te voorspellen hoe lang het ging duren. We gaven hem zijn rust. Mijn zus bleef beneden, mijn moeder en ik sliepen boven. Familie was op de hoogte en als het nodig was, kon iedereen er zo zijn.
Om ongeveer 2.00 uur werd ik wakker gemaakt door mijn zus. Hij was zojuist overleden.
Ik herinner me flarden van wat er daarna gebeurde. Naar beneden rennen, huilen, schokkerig en zelfs een beetje hysterisch. Daarna heb ik twee jaar niet kunnen huilen overigens. Het leek wel alsof het op was. De begrafenisondernemer kwam en mijn vader werd afgelegd zoals dat heet. Daarna ging hij als een dief in de nacht mee naar het uitvaartcentrum om nooit meer thuis te komen…
Inmiddels zijn we 13 verjaardagen verder en ik sta altijd stil bij deze nacht. Ik hoop dat je 13 mooie verjaardagen hebt gehad en dat je het fijn vindt wat wij doen op 29 november ook al vieren we het niet meer samen.
Waar je ook bent, van harte gefeliciteerd papa, fijne verjaardag en maak er wat van!
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
Kanker, het is een rotziekte. Sterkte, elke dag is het een gemis, maar met dit soort dagen een nog groter gemis.
Sterkte en respect !
Sterkte op de altijd bijzondere dag!
Veel te jong, mijn opa verloor ook de strijd veel te jong, op 65 jarige leeftijd.
Daarnaast nog een goede vriend eraan verloren, mijn oppaskindje van 9.. Pffff rot ziekte!
Pfoe wat heftig zeg. Sterkte vandaag!
Ooh man. Tijdens het lezen van dit artikel werd het steeds moeilijker om het droog te houden. Wat is kanker toch een oneerlijke strijd. Ik herken het verhaal enigszins. Mijn opa heeft 5 jaar gevochten tegen verschillende vormen van kanker maar dit uiteindelijk ook verloren. Thuis, in de woonkamer. Dat is nu bijna 5 jaar geleden en ook mij blijft dat raken. Laat staan als het je vader is, op een leeftijd dat iemand gewoon nog niet dood hoort te gaan. Heel veel sterkte vandaag!
Ik weet hoe je je voelt! Gefeliciteerd voor je vader en sterkte voor jou!
Veel sterkte. Je hebt het mooi beschreven. Mooi dat jullie er elk jaar bij stilstaan op jullie eigen manier.
Bah kanker is ook zo’n klote ziekte! Heb mijn vader er ook aan verloren, althans door zijn ziekte Is zijn hart slechter gaan werken. Afgelopen eind mei overleden en heb meegeholpen met afleggen en bijna alles van de crematie geregeld. Nu ben ik gewoon nog op emotioneel gezien. Even masker op voor de buitenwereld.
Blijft nooit meer hetzelfde. Heel veel sterkte xx
Hoi marisca,ik lees altijd je blog maar dit is de eerste keer dat ik daarop reageer maar deze blog heeft mij diep geraakt,het was of ik het verhaal van mijn moeder zat te lezen ,.precies zo als je het beschreef is het bij mijnoeder ook gegaan ,het gemis is er altijd vooral op bijzondere dagen .xxx,je ex collega gerda
Auteur
Dankjewel voor je reactie Gerda, deze heeft mij geraakt!
Stel je eens voor dat
1. Er een hemel is, zo mooi dat je dat iedereen zo snel mogelijk zou gunnen
2. Waarom zou jij jouw vader dat dan niet zo snel gunnen
3. Vertrouw er maar op dat jij (ook zonder jouw aardse vader) go(e)d (in staat) bent om al jouw talenten te benutten om mensen te verbinden en te laten samenwerken.