Voor onze oudste naar de basisschool ging had ik het helemaal uitgedacht: ik zou een heel betrokken moeder worden die meeging op schoolreis, luizen zou pluizen etc. Toen we in groep 1 de jaaragenda van school kregen en ik daarin de datum van het schoolreisje zag staan, twijfelde ik geen seconde en nam een dag vrij van mijn werk, omdat we dat toen tijdig aan moesten geven. Toen het bijna zo ver was, kwam ik op een ochtend in de klas en lag er een aantal brieven op de stoeltjes van de kinderen in de kring. Later begreep ik dat dat een brief was over het schoolreisje en de betreffende ouder werd meegevraagd. Wij dus niet…
Ik vond dat zo’n rare gang van zaken en kaartte het aan bij de juf. Ik wilde ook graag mee, zeker omdat het de eerste keer was. Waarom konden ouders zich niet gewoon opgeven? En als er teveel waren kon je toch loten en wat ouders op een reservelijst zetten? Had ik ook prima gevonden. Dat was geen optie en een jaar later (zelfde juf) gebeurde het weer en wederom werden dezelfde ouders gevraagd. Ik werd daar best boos om en ik niet alleen. Het zorgde voor scheve gezichten en er werd gepraat over de ouders die vaak voor dit soort dingen werden gevraagd. Dat lijkt mij toch ook niet de bedoeling. Lang verhaal kort, ik vroeg het meerdere jaren, was volgens mij verder een betrokken moeder die veel zichtbaar was, maar blijkbaar hadden de leerkrachten een voorkeur en altijd voor dezelfde ouders. Uiteindelijk ben ik toch maar luizen gaan pluizen ?.
Hier gaat het anders
Op de nieuwe school gaat het gelukkig anders. Er wordt heel goed gecommuniceerd en voor ieder uitje wordt de hulp van de ouders gevraagd via de app. Als er een nieuw bericht is geplaatst in de app krijg je een melding waardoor iedereen op dezelfde tijd het bericht krijgt. Wie het eerst komt, het eerst maalt en anders gaan ouders op de reservelijst. Geen gedoe en scheve gezichten. En dus gaf ik mij op om mee te gaan op een kort schoolreisje (excursie eigenlijk) naar het Rijksmuseum van Oudheden in Leiden.
Op schoolreisje met de trein
Vorige week woensdag was het zo ver en ging ik met de klas mee. We verzamelden voor het station. De kinderen kregen een hesje aan van school, iedereen kreeg een treinkaartje en vervolgens liep je met je groepje naar het perron.
Samen op de fiets naar het station
De reis verliep prima, zelfs met de overstap die we nog moesten maken in Alphen. Eenmaal in Leiden liepen we met zijn allen naar het museum. So far, so good!
Rijksmuseum van Oudheden
Het Rijksmuseum van Oudheden is de perfecte bestemming voor een schoolreis. Als je voor het museum staat zie je een prachtig pand aan een gracht, maar je hebt geen idee wat zich binnen bevindt. Het museum staat bekend om de prachtige collectie uit Egypte met een aantal echte mummies, sarcofagen en een echte Egyptische tempel!
Het eerste uur mochten we vrij rondlopen met de groepjes. Ik had een heel leuk groepje en we zijn vooral blijven hangen bij het gedeelte over Egypte. De kinderen vroegen veel, gedroegen zich goed en we keken onze ogen uit de bij mummies. Wat was dit gaaf!
Het tweede uur kregen we een rondleiding en kwamen we meer te weten over de mummies en sarcofagen. Daarna was het tijd voor de lunch en liepen we weer terug naar het station. Ook nu moesten we een overstap maken en alles verliep net zo vlot als tijdens de heenreis.
Indruk van de klas
Het was leuk, maar vooral goed om mee te gaan. Omdat dit een nieuwe school is in een nieuwe wijk, ken je deze kinderen een stuk minder goed omdat je niet met elkaar bent begonnen en je de meeste ouders niet of nauwelijks kent. Dit was voor mij de perfecte gelegenheid om de gezichten bij de namen te leren kennen. Ook de groepsdynamiek was leuk om te zien. Ik heb een goede indruk van de klas gekregen. Natuurlijk is er weleens wat, maar volgens mij hebben ze een leuke klas!
Is een schoolreisje vermoeiend? Ja, meer dan ik dacht, want je let constant op en bent de hele tijd aan het kijken en tellen of je groepje nog compleet is. Is het de moeite waard? Ja, meer dan! Niet alleen om de redenen die ik hierboven noemde, maar ook voor je kind zelf. Ook al geven ze het op een bepaalde leeftijd niet meer toe, ze vinden het toch leuk als je meegaat.
Dat gun ik iedere ouder die graag een keer mee wil. Geef alle ouders de kans om mee te gaan. En willen er teveel? Nou, dan vraag je er een paar voor de reservelijst en anders kijk je toch of je ze elders in het schooljaar ergens bij kunt betrekken?
Ben jij weleens mee geweest op schoolreis? Hoe vond je dat? Klets mee in de comments hieronder of op de socials van Mamablogger.
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
Ik ben een paar keer mee geweest. Soms als begeleider van een groepje (dus inderdaad ‘s-avonds in bed lig je nóg te tellen). En ook een paar keer als lid van de oudervereniging. Dan heb je geen groepje maar ben je extra mee als aanspreekpunt en dan gaan we ook altijd met eigen vervoer (ipv mee met de bus). Als er dan iets is (wat je niet hoopt) kun je altijd met een kindje naar de dokter of weer terug naar school.
Doet jullie school het ene jaar iets educatiefs en het andere jaar echt een pretpark ofzo? Omdat jullie nu naar een museum gingen.