Toen ik begin januari weer aan het werk ging was ik al zo ontzettend moe. Ik weet het aan het feit dat Floris nog maar drie maanden oud was en we nog nachtvoedingen gaven. Welke moeder is er niet extreem moe die eerste maanden? Ik vond dat ik mij niet zo aan moest stellen en ging weer aan het werk. Floris sliep al snel de hele nacht door en we hadden een ritme te pakken. Wij gingen soms om 20.00 uur al naar bed en dan sliepen we tot 5.30 uur. Een behoorlijk dosis nachtrust, maar waarom voelde ik mij dan niet beter?
Waarom voelde ik mij niet fitter?
Ik snapte het niet, we slaapten enorm veel en dat is een een behoorlijke luxe met een baby. Verder gingen we op tijd naar bed, kwamen we veel buiten en aten we gezond. En het werd gewoon niet beter. Ik heb nog even gedacht dat onze weekenden te druk waren. We racen altijd van hot naar her en nemen het er echt van. Misschien was dat wel teveel van het goede? Ik wist het niet.
Ondertussen kreeg ik steeds vaker het advies om langs de huisarts te gaan en even bloed te laten prikken. Heel verstandig en dat zou ik ook zeker moeten doen, maar als je mij kent weet je dat ik heel erg bang ben voor naalden en helemaal goed bloed durf te prikken. Kinderachtig, ik weet het het, maar ik vind het vreselijk.
Vitamine D en veel fruit
En dus ging ik zelf aan de gang met vitamine D tabletten en ik wilde meer fruit eten. Verder wilde ik nog steeds iedere dag op tijd naar bed, omdat de wekker hier heel vroeg gaat. In het weekend zijn Milan en Floris onze wekkers haha. Ik wilde doordeweeks meer regelmaat en dat kwam ook door het nieuwe werkrooster. Maar alsnog voelde ik mij niet beter. Althans, dat duurde nog een behoorlijke tijd.
Sinds een kleine maand lijkt het de goede kant op te gaan. Ik denk stiekem dat het door het lekkere weer komt. Ik ben nog steeds wel moe en ik ben er nog lang niet, maar het is wel iets beter. Bloedprikken is iets dat ik nog steeds uitstel, maar het zou eigenlijk wel moeten.
Hebben jullie hier last van? Is dit wat ze bedoelen met moeders die chronisch moe zijn of is dat toch niet helemaal waar? We hebben tenslotte geen slaapgebrek. Klets hieronder lekker mee in de comments!
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
Heb je al gedacht aan bloedarmoede/ijzertekort daar kun je echt extreem moe van zijn, bloedprikken is echt noodzakelijk je kunt toch aangeven dat je wilt liggen en niet wilt kijken, even een klein prikje na al die maanden aanhobbelen misschien ligt de oplossing voor de hand!
Auteur
Ik heb inderdaad gedacht aan ijzertekort en probeer dat zelf een beetje aan te vullen, maar dat is natuurlijk nooit voldoende. Je hebt ook gelijk, ik weet ook niet waar ik precies bang voor ben…
Ohh, zo herkenbaar… ik dacht ook telkens ach bibi komt nog ‘s nachts, ach de stress van de verkoop van het huis, toen stress van het twee keer verhuizen en zo ga je steeds maar verder. Ging ook zelf hobbyen met vitamine D pillen, ed. Totdat ik steeds op de bank inslaap viel en ‘s nachts slecht ging slapen. Toch naar de dokter wat bleek ernstig vitamine-D tekort. Ik ben hier de komende maanden even zoet mee… mijn tip is ga naar de dokter… hoe naar het ook is…. succes!!!
Auteur
Oh dat is wel heel naar! Had je verder nog andere klachten door het vitamine D tekort? Ik heb bijvoorbeeld ook veel hoofdpijn. En ja, we gaan maar door dat herken ik heel erg.
Oh, heel herkenbaar. Ik ben ook zo ontzettend moe geweest, zeker toen ik weer begon met werken. Mijn jongste wordt bijna twee jaar, maar nog steeds heb ik mijn oude energielevel niet terug, wellicht komt dat wel omdat ik ook gewoon een stuk drukker ben op een dag. Toch merkte ik dat er na een paar maanden wel verbetering in zat, ik denk dat het bijna een jaar duurde (misschien heeft het te maken met ontzwangeren?).
Bij twijfel zou ik toch even bloed prikken, als het je echt belemmert in je dagelijkse bezigheden … Ik begrijp dat je er tegenop ziet, maar uiteindelijk leer je dan je lichaam toch weer een stukje beter kennen. Ik denk dat moeders heel snel over hun eigen grenzen heen gaan, daar moet je toch echt voor waken.
Auteur
Je hebt helemaal gelijk en daar zou het ook mee te maken kunnen hebben. Ik weet dat ik bloed moet gaan prikken, maar gun mijzelf er ook geen tijd voor. Ik weet niet zo goed waar ik precies bang voor ben.
Vervelend, Marisca! Het zou goed een vitamine D tekort kunnen zijn, alleen is de dosis die je via een drogisterij inneemt vaak veel te weinig.. zo moest ik 10mcgr volgens het Kruidvat hebben en als zwangere of 70plusser moest het 20mcgr zijn, maar pas toen ik 40mcgr slikte op advies van de verloskundige steeg m’n waarde naar 57, (boven 50 is een een gezonde waarde).
Maar laat je algehele waardes eens prikken zou ik zeggen, want vermoeidheid kan natuurlijk op van alles wijzen! Na jaren kastje/muur kwam er bij mij uiteindelijk hypothyreoïde uit. Is een chronisch traagwerkende schildklier die er op een gegeven moment helemaal mee zal stoppen (zit ook in de familie), maar met dagelijks synthetische schildklierhormonen slikken prima mee te leven. Een tip van een veelprikker hier: ga rond vijf uur/half zes in het GHZ, dan loop je zo naar binnen en weer naar buiten! Doe ik vaak vanuit het werk als m’n dochter nog op het kdv is. Het gebeurd mij zelfs regelmatig dat ik dan weer gratis uit kan rijden (wat betekend dat het, inclusief parkeren, nog geeneens 20min duurt)! Ga ik echter op mijn vrije dag overdag, dan kan je soms bijna een uur zoet zijn 🙁 Sterkte ermee in ieder geval!
Auteur
Hi! Wat naar dat je een traagwerkende schildklier hebt. Heb je daar veel last van in het dagelijkse leven? Rond vijf uur prikken is wel een idee, ik werk er tenslotte toch aan de overkant. Dank voor de tip!