De laatste dagen van het jaar zijn aangebroken en ik heb al meerdere keren de balans opgemaakt. Ik heb verteld welke dromen, doelen en plannen ik behaald heb in 2019, heb vooruit geblikt naar de leuke dingen die op de agenda staan voor komend jaar, maar waar en hoe zie ik mijzelf over precies een jaar? Of beter gezegd, waar hóóp ik dat ik over precies een jaar sta? Een ding is zeker; ik wil helemaal geen grote dingen, maar ik wil wel groeien op persoonlijk vlak.
Op 28 december 2020…
Ik zie mijzelf op die datum niet in een ander, groter huis. Ik zie mijzelf uiteraard nog steeds met Patrick en de jongens (en onze twee katten) en ik hoop dat we dan samen kunnen terugblikken op een succesvol jaar. Niet succesvol in de zin van geld (al mag dat natuurlijk wel haha), maar vooral succesvol in het leiden van ons eigen leven op de manier zoals wij dat graag willen. Mijn hele leven lang ben ik al bezig met de vraag wat anderen van mij vinden. Vinden ze me wel aardig of leuk genoeg? Zeg ik wel de juiste dingen? Is mijn kleding wel leuk genoeg? Ben ik niet te suf? En zo kan ik nog wel 1001 dingen bedenken waar ik mij gigantisch druk om kan maken.
Ik heb mij al lang geleden voorgenomen me hier niet zo druk meer om te maken en dat gaat mij steeds beter af. Ik voel me nog regelmatig een ontzettende muts, maar ach, stiekem kan ik daar dan wel weer om lachen. Ik wil me vooral bezig houden met ons geluk en niet met dingen die een ander misschien wel blij of gelukkig maken, maar mij niet. Dus volgend jaar op 28 december hoop ik te kunnen zeggen dat dat gelukt is.
Boosheid
Eerder dit jaar schreef ik over mijn buren (gelukkig zijn de buren aan de andere kant, en in de rest van de straat, allemaal superleuk) en wat dat met mij deed. Alle opgekropte frustratie en boosheid van de afgelopen 11 jaar (!) kwam er dit jaar uit. Dat uitte zich in een boosheid die ik niet van mijzelf ken. En die boosheid zit er helaas nog steeds. Ik wil er vanaf. Niet vanwege hen, want er gaan nog wel wat lastige zaken aankomen dit jaar, maar vooral voor mijzelf.
Ik gun het hen niet, maar ik gun het vooral mijzelf niet. Ik moet het echt meer los gaan laten. Dat is beter voor iedereen, maar vooral voor mijzelf en voor het gezin. Ook daar ben ik mee bezig.
Loslaten is het woord voor 2020
Nu ik dit zo eens na lees, komt er één woord in mij op: loslaten. Loslaten en daardoor zelf kunnen groeien zodat ik op 28 december 2020 hopelijk kan zeggen dat het een succesvol jaar is geweest. Op alle vlakken.
Als jij één woord zou moeten kiezen voor 2020, welke zou dat dan zijn? Hoe zie jij jezelf over een jaar? Waar sta je dan en wat zou je anders willen ten opzichte van nu? Laat het me weten in de comments hieronder.
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
Je bent nog jong en het is dan goed om vooruit te kijken. Wij zijn als ouders en grootouders trots op jullie. Wat 2020 betreft kijken wij niet te ver vooruit en plukken we ieder moment en iedere dag. Trek je niets aan van wat andere mensen zeggen en doe wat jezelf het beste lijkt. Laat je leven ook niet vergallen door mensen die dat niet waard zijn en al helemaal niet door je buren. Ze zijn het niet waard. Ons woord voor 2020? Vandaag !