Als je het met iemand hebt over de zwangerschap krijg je bijna altijd de vraag of je wilt weten wat het geslacht is. Als ik dan ‘ja’ zeg, krijg ik soms ook de vraag of ik niet stiekem een voorkeur heb. Tja, heb ik eigenlijk niet een heel kleine voorkeur?
Laat ik beginnen met een standaard antwoord; ‘als het maar gezond is’. Helemaal waar, maar wat nu als dat niet zo is? Ik denk dat onze wereld dan behoorlijk instort, niet alleen voor onszelf, maar ook voor ons kindje en voor Milan. En wat nu als het niet gezond is? Houden we dan minder van ons kindje? Nee, natuurlijk niet! Ik weet ook niet wat we dan zullen doen, maar ik vind het soms wel een beetje een dooddoener terwijl dat wel het belangrijkste is. Ik weet niet of ik het nu goed uitleg, maar ik vind de opmerking altijd een beetje dubbel.
Daarbij kan je kind ogenschijnlijk gezond geboren worden en dan komt pas later naar voren. Dan zorg je er toch ook met alle liefde voor ondanks dat het niet makkelijk is.
Maar hoe zit dat met de voorkeur?
Dat gezegd hebbende denken we natuurlijk wel na over het geslacht en de namen. En dan blijkt dat we het lastig vinden een leuke jongensnaam te vinden die we allebei leuk vinden. We komen er na talloze namen gewoon niet uit, maar daarover morgen meer. Meisjesnamen hebben we dan weer wel. En dan merk ik dan dat ik een klein beetje neig naar een meisje. Ook fantaseer ik over een klein meisje met staartjes en al die leuke kleertjes.
Het zou leuk zijn, maar een jongetje is minstens zo leuk. Het grootste bewijs daarvan dartelt nu om mij heen en is weer volop aan knutselen.
Dus in alle eerlijkheid is het allebei een groot geschenk, maar ik denk toch dat we nu een meisje krijgen. Al is het doodeng om dat hardop te zeggen.
Hadden jullie niet een stiekeme voorkeur? En wat vinden jullie eigenlijk van de opmerking ‘als het maar gezond is’? Laat het me weten in de comments hieronder.
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
Ik had bij de eerste geen voorkeur. Bij de tweede ook niet, ik had toch al een meisje.
Bij de tweede bleek al vroeg in de zwangerschap dat hij waarschijnlijk een hartafwijking zou hebben, dat was al voordat we wisten dat het een jongen zou worden (wat ik telefonisch te horen kreeg trouwens; het geslacht). Dus ik heb van week 10 tot week 24 in de stress gezeten en dat daarna ook niet meer los kunnen laten eigenlijk. Als het maar gezond is, dacht ik toen. Aan dat cliché blijf ik dus ook vasthouden. Mijn mannetje heeft gelukkig niks.
Ik kan me wel goed voorstellen dat je een voorkeur hebt trouwens, een meisje is gewoon leuk voor elke mama.
Voorkeur mag zeker