Een tijdje terug hadden werd ik op mijn werk aan iemand voorgesteld en in het gesprekje dat volgde ging het over het feit dat ik een open boek ben en je al veel van mij te weten komt als je mijn blog leest. Dat is waar, maar zeker niet 100%. Dit zette mij aan het denken en gaf de inspiratie voor dit artikel, want vaak denken mensen alles te weten van bloggers en/of mensen die vrij open zijn. Maar hoeveel vertelt iemand nu écht? Dat iemand veel praat (zoals ik, mijn mond staat amper stil ?), zegt nog niets over wat diegene daarwerkelijk zegt. Wat ik daarmee bedoel lees je in dit persoonlijke stuk.
Makkelijk praten over de feiten, moeilijk over wat dingen met je doen
Ik kan mij heel goed voorstellen dat mensen denken dat ik een open boek ben. Zoals ik al zei klopt dat voor een groot deel. Ik praat tegen alles en iedereen, vind het niet erg om persoonlijke dingen te delen en ik praat vooral veel haha. En ik heb een persoonlijke blog. Dat is een makkelijke optelsom ?. Toch heb ik hier de afgelopen weken over nagedacht, want ik deel ook heel veel niet. Niet in het persoonlijke leven, maar ook niet op mijn blog. Toen ik er echt goed over nadacht realiseerde ik mij dat ik heel gemakkelijk kan vertellen over feiten. Die dingen zijn gebeurd of zijn zoals ze zijn. Een spaarblog delen, of iets anders over financiën, vind ik bijvoorbeeld prima. Net als vertellen over het overlijden van mijn vader. Maar écht persoonlijke dingen over mijzelf, mijn gezin of familie zal ik niet snel delen. Ook dan houd ik het bij de feiten.
Bepaalde onderwerpen komen nooit aan bod
Er zijn bepaalde blogonderwerpen die je niet gaat tegenkomen op mijn blog. Dat zijn bijvoorbeeld casino artikelen (je wil niet weten hoe vaak ik voor die onzin wordt gevraagd), maar ook geen 18+ blogs (mijn kinderen staan hier ook op dus dat wil ik absoluut niet), maar ik deel ook geen dingen over zindelijkheid, school en de eventuele zorgen die we over de jongens hebben. Er is dus een aardig lijstje waarover ik niets deel op Mamabloger.
Dit alles wil niet zeggen dat ik nooit persoonlijke verhalen schrijf. Die heb ik juist wel geschreven. In het verleden wellicht meer dan de afgelopen periode. Als ik mijn blogs van de afgelopen 1,5 jaar in de categorie persoonlijk bekijk, zie ik vooral de wekelijkse diaries. Een opsomming van wat er die weken gebeurd is. Weer de feiten, maar er gebeurde natuurlijk nog veel meer, net als in ieder gezin. Er zijn zorgen, er is verdriet, boosheid en frustratie, maar dat deel ik allemaal niet. Althans, tot op zekere hoogte niet, want soms wil ik het juist wel delen, maar dan weeg ik heel erg af wat ik wel en niet zeg. Privé is dat ook het geval.
Ieder huisje heeft zijn kruisje
Wat ik hiermee wil zeggen is dat ieder huisje zijn kruisje heeft. We hebben het fijn en goed, maar we zijn zeker niet zorgeloos. Wat jullie zien en lezen is een deel van ons leven, maar het is niet ons hele leven. Er is genoeg dat ons bezig houdt en waar ik ’s nachts van wakker lig. Onzekerheid, een muur om mij heen en overal met een grote glimlach naartoe, ook wanneer het minder gaat. We kennen het hier in huis allemaal. Ik zie dat overigens niet als iets verzwijgen, maar misschien juist wel als zelfbescherming, omdat zowel Pat als ik ook vaak teleurgesteld zijn. We zijn daardoor voorzichtig geworden en zeggen altijd dat wanneer de voordeur ‘s avonds op slot gaat, we het met elkaar goed moeten hebben. Dat is het belangrijkst.
Dus ja, ik ben een vrij open boek, maar tot op zekere hoogte. En dat is helemaal prima. We weten toch nooit álles van een ander?
Hoe zit dat bij jou? Ben jij een open boek of ben je ook terughoudend in wat je anderen vertelt over jezelf? Klets mee in de comments hieronder of op de socials van Mamablogger.
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
Net als jij ben ik vrij open, maar blijft er ook heel veel privé. Dat moet ook wel, omdat je ook te maken hebt met andere gezinsleden. Daarnaast is het soms nodig om jezelf enigszins te beschermen tegen reacties.