Familievloggers, we zien ze steeds meer op YouTube. Gezinnen die hun hele (of in ieder geval een groot gedeelte ervan) leven vloggen. Kinderen die een groot gedeelte van de dag worden gefilmd en zich altijd bewust zijn van de camera. Sommigen van deze gezinnen trekken zoveel kijkers dat menig tv programma er jaloers op zou zijn. Milan kijkt ook naar deze gezinnen en heel eerlijk? Ik vind het helemaal niks.
‘Maar jij bent blogger’
Ik ben blogger en dan ook nog eens een Mamablogger. Ook dan krijg je meteen een stempel; je zult je hele leven en dat van je gezin wel bloggen. Ik moet dan altijd lachen. Als dat zo zou zijn, zou ik iedere dag wel vier artikelen online kunnen zetten haha. Maar nee, dat is niet zo. Ik laat heel bewust bepaalde dingen niet zien en vertel ook heel veel niet. Dat zeggen alle bloggers en ik weet niet in hoeverre dat waar is, maar als ik voor mijzelf spreek zijn er bepaalde onderwerpen die je absoluut niet hier tegen zult komen. Denk aan familiedingen, zindelijkheidsblogs, blogs over zwemles, bepaalde onderwerpen op school, etc. Ook zul je geen ontblote bovenlijfjes, foto’s in luiers, foto’s in bad, foto’s met vieze gezichten van het eten etc. op Mamablogger zien. Vind ik gewoon niet nodig. Over mijzelf kan ik heel persoonlijk bloggen, maar wat betreft de kinderen, dat houd ik bewust wat oppervlakkiger. Misschien zou ik nog meer bezoekers trekken als ik dat niet zou doen, maar mijn kinderen hoeven niet te zorgen voor mijn inkomen.
Je gezin als verdienmodel
Datzelfde geldt misschien ook voor bepaalde familievloggers. Zij zullen echt niet alles laten zien, maar laten ook heel veel wel zien. Hun gezin is hun verdienmodel en zolang bedrijven dit sponsoren zullen zij ermee doorgaan. Die bedrijven begrijp ik overigens heel goed. Heel veel mensen zien hun product of dienst. Zij hebben ook geen verantwoordelijkheid, dat hebben de ouders en heel vaak zie ik dat het behoorlijk ver gaat.
Milan is nu bijvoorbeeld een groot fan van de familie Lakap. Die maken ook aan de lopende band vlogs en in één van de vlogs mag één van de kinderen de hele dag de baas zijn. Leuk voor dat kind en de views, maar totaal niet realistisch. Milan wil dat nu dus ook. Snap ik, maar gaat niet gebeuren 😉 Op een gegeven moment zei hij wel ‘mam, ze zitten wel erg vaak bij de McDonalds’. Ik ben blij dat hij zich beseft dat dat niet realistisch is, maar jongere kinderen zien dat niet. Die willen ook zo’n leven. Ook zag ik een vlog met in de titel de naam van één van de kinderen en dat hij nu tegen de camera praat. Is dat echt een mijlpaal?!
Hoe gaat dat straks op school vraag ik mij oprecht af.
We vloggen zelf ook
We vloggen zelf ook, maar er zit nog geen vaste frequentie in. Ik heb het geprobeerd, maar met mijn werkschema is dat gewoon niet te doen. Wij maken zo nu en dan weekendvlogs en dat is heel erg leuk. Ook deze houd ik oppervlakkig en voor die paar man die keken was het mij ook niet te doen om de views. Mijn oorspronkelijke doel was om gedurende het eerste jaar van Floris de weekenden te vloggen als herinnering voor later.
Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik niet meer views zou willen, want natuurlijk wil ik die. En ja, ik zou ook wel willen verdienen aan vlogs, maar niet op deze manier. Ik wil geen kinderen als publiek, maar juist andere moeders of in ieder geval volwassenen. Met de bijbehorende onderwerpen. Net als op Mamablogger!
Kinderen van bloggers en vloggers zijn bevoorrecht
Ik zeg heel vaak tegen Milan dat het niet normaal is dat hij speelgoed en kleding thuis gestuurd krijgt. Dat we dagjes weg mogen en uitgenodigd worden voor te gekke dingen, alleen maar omdat mama blogt. Dat is bijzonder en daar moet mama heel hard voor werken naast haar eigen werk. Ik wil ook niet dat hij er teveel over praat op school en gelukkig doet hij dat ook niet. Ze zijn bevoorrecht en moeten dat ook vooral zo blijven zien, want het is niet normaal en misschien is het over twee jaar wel helemaal klaar. Dat kan en dan hebben we in ieder geval mooie herinneringen eraan overgehouden. Dan moeten ze niet compleet van slag zijn. Zo simpel is dat.
Met iedere dag een camera op je snufferd (sommigen al meteen na de geboorte of zelfs tijdens de geboorte) is dat moeilijker uit te leggen. Die kids weten niet beter dan dat hun hele leven op YouTube staat. Ze hebben er geen inspraak in, zogenaamd grappige opmerkingen kunnen hen nog jarenlang blijven achtervolgen en ik vraag mij af wat dat later voor invloed zal hebben.
Wat ik nu hiermee wil? Geen idee haha. Ik hoop wel dat mensen nu beseffen dat niet iedere blogger of vlogger zomaar zijn/haar kinderen inzet om geld te verdienen en spullen gesponsord te krijgen. Het moet leuk blijven. Je kinderen zijn er niet om aan te verdienen.
Wat vind jij van familievloggers? Praat mee in de comments hieronder.
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
Hi mamablogger, mijn dochter is ook een groot fan van fam. Lakap maar ik vind het maar niks aangezien zij alleen maar laten zien wat ze wel niet krijgen van bedrijven, wat ze nu weer gekocht hebben en ga zo maar door, alles gaat bij hun om de verrijking en zij schromen niet zoals jij al aangaf dat zij hun kinderen/gezin als verdienmodel zien.
Mijn dochter is ook fan van Dylan Haegens maar die geeft nog eens wat weg aan zijn volgers en behandelt ook maatschappelijke dingen met zijn volgers, bij fam. Lakap is dit dus helemaal niet ter sprake.
Ga zo door met je blog??