Afgelopen weekend stond ik bij mijn vaders graf en er bekroop mij een onbehaaglijk gevoel; er zit mij iets niet lekker. Zijn er resten van mijn opa en oma bij mijn vader gegraven of liggen er resten van een wildvreemde in zijn graf? Is er überhaupt wel iemand bij begraven? We hebben er nooit duidelijkheid over gehad en eerlijk gezegd zit mij dat nog steeds niet lekker… Ik zal bij het begin beginnen.
De wens van mijn vader
Toen mijn vader ziek werd kregen we al snel te horen dat hij niet lang meer zou leven. Opeens kom je in een heel andere wereld terecht; eentje van begrafenissen, de kleur van de kist, wel of geen koor in de kerk en nog veel meer zaken waar je eigenlijk helemaal niet mee bezig wilt zijn als je zo jong bent. Mijn vader heeft nog veel zelf kunnen regelen en heeft zijn wensen uitgesproken. Een van die wensen was dat hij op dezelfde kleine begraafplaats begraven wilde worden als zijn ouders. Die begraafplaats ligt in zijn geboortedorp dus eigenlijk was dit niet meer dan logisch.
Mijn vader werd er begraven en ik heb jarenlang, samen met mijn moeder, twee graven netjes gehouden. Tot die ene dag…
Het graf van mijn opa en oma is verplaatst!
Even voor jullie beeld, want nu wordt het ingewikkeld 😉 Naast de begraafplaats staat de kerk. Mijn opa en oma lagen samen in één graf en de voorkant van de steen stond richting de kerk. Dat is bij het graf van mijn vader precies zo. Dus als ik voor het graf van mijn vader stond en mij omdraaide naar het graf van mijn opa en oma, keek ik tegen de achterkant van hun steen aan. Achter de steen van mijn opa en oma had mijn vader een seringenboompje gepland en na zijn dood hebben we dat boompje jarenlang goed verzorgd. Dat boompje bleek later ons ijkpunt.
Op een zaterdag (een jaar of twee, drie geleden) ging ik met Patrick en Milan naar de begraafplaats om er nieuwe plantjes neer te zetten en we begonnen bij het graf van mijn vader. We haalden onkruid weg, zetten de nieuwe plantjes in de potjes en maakten de steen schoon. Toen dat klaar was draaiden we ons om om ook het graf van mijn opa en oma te doen.
Ik wist niet wat mij overkwam toen ik zag dat het graf als het ware gespiegeld was!
Het seringenboompje stond nog op zijn plek, maar de steen stond nu aan de andere kant, dus met de letters richting mijn vaders graf in plaats van richting de kerk! Voor de steen stonden dezelfde buxus plantjes alleen onze plantjes waren weggegooid. Ik heb letterlijk aan Patrick gevraagd of hij hetzelfde zag als ik en of ik niet compleet gek werd. Daarna heb ik zelfs mijn moeder nog gebeld, dit klopte toch niet?!
Na wat bellen met familie bleek dat de beheerders van de begraafplaats dit hadden gedaan omdat er graven werden geruimd en ze de overige graven in wilden schikken zodat er geen lege graven tussen zouden zitten. Een van die verplaatste graven was dus die van mijn opa en oma.
Oké, dat kan, maar toch zat het mij niet lekker, maar was was er dan met de resten van mijn opa en oma gebeurd? Lagen die nog in hun oorspronkelijke graf en hebben ze alleen de steen en de buxus verplaatst of zijn die ook meegegaan?
Of zijn er überhaupt geen resten gevonden? Het werd steeds ingewikkelder en de maandag besloot ik samen met mijn moeder naar het secretariaat van de parochie te gaan. Ik wilde gewoon weten hoe het zat.
Een vage verklaring
We werden er netjes ontvangen en hoorden dat het verhaal van het ruimen en ruimte maken voor nieuwe graven klopte. Er werd ons zelfs nog geld geboden (een tientje haha) om nieuwe plantjes te kopen, maar dat vond ik vreemd. Ik zit niet verlegen om dat tientje, ik wilde gewoon weten waar mijn opa en oma nu lagen. Lagen ze nog in de oude graf of zijn ze herbegraven in dat nieuwe, gespiegelde graf?
Er werd een vaag antwoord gegeven en uiteindelijk lieten we het maar zo. We zouden er toch niet wijs uit worden en heel eerlijk? Wij hadden geen rechten op hun graf dus in principe konden wij er ook niets mee. Ik wilde alleen voor mijzelf duidelijkheid omdat ik vond dat ik die plicht had tegenover mijn vader. Daarnaast is dit toch ook een hele rare situatie? Ik wil dan gewoon weten hoe het zit.
Een paar jaar later
De jaren gingen voorbij en hoewel ik er iedere keer als ik daar was wel aan dacht en het nog steeds een vaag verhaal vond, gingen we ook snel weer over tot de orde van de dag. Uiteindelijk zou ook het graf van mijn opa en oma worden geruimd en toen ik dat hoorde dacht ik aan waarom mijn vader daar zo graag begraven wilde worden.
Nu is het zo dat wanneer graven worden geruimd, de resten in een groot graf worden bijgezet. Ik noem het altijd een massagraf, want zo voelt dat ook. Hier op de begraafplaats was dat niet anders.
Ik overlegde met mijn tante en nadat ik akkoord had heb ik de parochie gebeld met een heel gek voorstel; konden de resten van mijn opa en oma (of wat er nog van over was) niet bij worden gezet in het graf van mijn vader? Voor hen maakt dat niets uit en zo zouden ze nog nog bij elkaar blijven. Ook voelde het respectvoller. Ik had echter wel voorwaarden; ik wilde wel weten wanneer het zou gaan gebeuren, want dan kon ik snel het graf van mijn vader weer netjes maken. Daarnaast wilde ik wel zekerheid over welke resten er dan bij hem zouden worden begraven, want het was voor ons nog steeds onduidelijkheid over waar de resten van mijn opa en oma nu lagen. Twee vliegen in één klap dus.
Ze vonden mijn voorstel mooi en zouden het overleggen.
Wie ligt er nu bij mijn vader?
Op een dag hoorden we via via dat er hekken rondom het graf van mijn vader waren gezien. Ze zijn er blijkbaar bezig geweest, maar wij wisten nog van niets! Toen ik er diezelfde avond ging kijken kon ik aan de planten bij mijn vader zien dat daar inderdaad wat was gebeurd en het graf van mijn opa en oma was geruimd.
Maar we wisten nog steeds niet waar mijn opa en oma nu lagen!
Na weer gebeld te hebben kreeg mijn moeder een bezoekje van één van de beheerders van de begraafplaats. Hij verzekerde haar dat de resten die bij mijn vader waren bijgezet van mijn opa en oma waren. Het was niet veel meer, maar er was nog wel wat. Maar hoe kon hij dat nu zeker weten als we nog steeds geen duidelijkheid hadden over in welk graf ze hebben gelegen?! Lagen ze nog in hun oorspronkelijke graf of hebben ze destijds de resten tijdelijk in het nieuwe graf begraven?
Tot op de dag vandaag weten we het niet 100% zeker en dat voelt niet goed. We hopen maar dat we er goed aan hebben gedaan en de resten van mijn opa en oma daadwerkelijk bij mijn vader liggen. Zoals het hoort te zijn. Ik vraag mij af of we het ooit te weten zullen komen…
Wat een bizar verhaal hè?
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
Men zwijgt als het graf