M zit nu ruim een half jaar op school en is dus halverwege groep 1. En zoals voor alles een eerste keer is, was het het nu ook tijd voor het allereerste tien minuten gesprek. Een voortgangsgesprek over je kind. Zo’n gesprek waarvan je van tevoren niet zo goed weet wat je moet verwachten tenminste, de eerste keer dan. Tel daarbij op dat het wel over je kind gaat en de spanning is te vergelijken met de spanning voor een tandartsbezoek (althans, bij mij dan). Gezonde spanning hoor, maar je wilt natuurlijk graag horen dat alles goed gaat in de klas, dat je kind goed meegaat in de groep en het is natuurlijk ook leuk om te horen dat je kind intelligent is.
Ging het tien minuten gesprek over M ook zo?
Ik moest er om 15.50 uur zijn. Manlief was helaas niet vrij, dus ging ik alleen. Hij doet de Koningsspelen dus we verdelen de taken ;-). Opa en oma wonen praktisch om de hoek van de school, dus ik mocht M daar even brengen. Gezonde spanning dus, want hoe werkt zo’n gesprek nu eigenlijk. Loop je puntsgewijs wat door of is het gewoon een gesprekje waar je alles even in doorneemt?
We zaten gewoon in de klas en de juffen hadden de gesprekken uiteraard goed voorbereid en hadden wat punten om te bespreken. Gelukkig was bij M alles in orde! Hij is nog steeds wel een tikkeltje eigenwijs, maar is daar goed in te corrigeren. Verder vindt hij de gym wel wat spannend, maar dat gaat steeds beter. Ik herken mijzelf daar heel erg in omdat ik dat vroeger ook heel eng vond. Ik was bang om te vallen. Toch is hij ook heel trots als het hem lukt en hij wel iets heeft overwonnen. Toch wilde ik ook graag weten hoe het zat met zijn ontwikkeling, ik ga er vanuit dat M later zijn brood moet verdienen met zijn hersenen en niet met klimmen en klauteren (al weet je het natuurlijk maar nooit haha). De juffen zeiden dat hij verbaal heel erg sterk is en dat herken ik ook wel. Het is een pienter mannetje dus dat zit wel goed.
Ik heb dit eerste tien minuten gesprek dus overleefd en ben blij met wat ik te horen kreeg. Hier zit een trotse moeder achter haar laptop!
Hebben jullie hier al ervaring mee en zo ja, hoe werkt dit bij jullie kinderen op school? Ik ben benieuwd!
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
Het is gewoon een vreselijk lief en pienter ventje !
Ik heb al heel wat tien minuten gesprekken gehad. Het is heel wisselend en sterk afhankelijk van de leerkracht en hoe je kind het doet. Goed nieuwsgesprekken zijn al gauw leuker dan slechte berichten!
Auteur
Dat is ook zo. Ben wel blij dat alles goed is gegaan 😉
Wij hadden op de peuterspeelzaal als zo’n gesprek en toen waren ze wat bezorgd. Maar dat is ook prima mee om te gaan hoor. Ze liep sociaal emotioneel wat achter en toen kreeg ze wat extra begeleiding en dat is wel weer behoorlijk goed gekomen. Maar toen wist ik van tevoren dat het niet helemaal goed zat, als ouder ben je ook niet gek. Dan is het dus eigenlijk alleen maar prettig dat de school het ook ziet.