Even bijkletsen, want hoe gaat het nu écht?

Vorige week zag ik op verschillende blogs voorbij komen dat het nog maar een half jaar duurt voor het weer Kerst is. Daar had ik nog helemaal niet bij stilgestaan! Een half jaar! Dat betekent dat we dat eerste half jaar alweer door zijn gefietst en het lijkt wel alsof ieder jaar steeds een beetje sneller gaat. Het schooljaar zit er bijna op, ik rond de laatste dingen af en maak de balans op. Wat wil ik het komende half jaar eventueel anders en hoe gaat het nu écht? Ik geef er vandaag eerlijk antwoord op.

Thuis

Thuis loopt alles weer op rolletjes, maar het is de afgelopen weken wel pittig geweest. Vanaf 1 maart moest Patrick weer fulltime aan het werk en ben ik 26 uur per week gaan werken i.p.v. 32 uur (ik heb ouderschapsverlof en ga in maart weer 32 uur werken). Voor Patrick wende het snel, ook al miste hij de kinderen, maar voor mij duurde dat langer. Alles komt namelijk weer op mij neer en dat vind ik eerlijk gezegd best pittig. Een drukke en verantwoordelijke baan, iedere dag bloggen, een gezin met een 8,5 jarige die ook een eigen agenda heeft, een pittige dreumes van 1,5 én het huishouden. Het afgelopen jaar konden we het beter verdelen en omdat Pat twee dagen per week thuis was, kon ik die ochtenden bijvoorbeeld wat meer doen voor Mamablogger. Die kleine beetjes hielpen echt. Inmiddels heb ik weer een ritme te pakken, maar ik vind het nog steeds veel. Pat maakt lange dagen en gaat ’s morgens vaak al rond 4.30 uur de deur uit.

In die periode heeft Patrick ook een heel nieuw gebit gekregen. Het bovengebit ging heel goed, maar onder viel heel erg tegen. Het trekken ging prima, maar de nasleep was (en is) best heftig. Hij is dan ook behoorlijk afgevallen en dat terwijl hij best slank was. Ondertussen heeft hij ook zes weekenden van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat gewerkt aan de tuin. Dat alles bij elkaar is hem niet in de koude kleren gaan zitten. Terecht, want het is ook zwaar geweest voor hem.

Afgelopen weekend zijn we er daarom even lekker tussenuit geweest en we kijken heel erg uit naar onze vakantie.

Verder gaat het met de jongens heel erg goed. Floris is een heerlijk mannetje, maar ook een pittige driftkikker een heel ander kind dan zijn grote broer die hier echt fantastisch mee omgaat. Er is voor hem natuurlijk ook veel veranderd, maar hij doet het zo goed en is zo lief voor zijn broertje. Na de zomervakantie gaat hij naar groep 5. Officieel bovenbouw. Kleine jongetjes worden véél te snel groot!

Werk

Op mijn werk gaat het goed. Het is druk, maar goed. Ik ben met leuke dingen bezig en ben begonnen met een training community management. Die training is echt ontzettend leuk en ik leer er heel veel van. Ik heb de allerleukste collega’s en zit er nog steeds heel erg op mijn plek. Er zijn nog talloze momenten dat mij ronduit dom voel, ik mega onzeker ben en ik geen flauw idee heb of ik wel goed bezig ben, maar dat weegt totaal niet op tegen alles wat hierboven staat.

Na de kerstvakantie gaat Floris drie dagdelen naar de peuterspeelzaal en we laten hem daar eerst wennen. In maart ga ik dan weer 32 uur per week werken. Dat is wel fijn met de hoeveelheid werk die ik heb en het geeft meer structuur aan mijn dagen.

Mamablogger

En daarnaast hebben we natuurlijk mijn allergrootste passie: Mamablogger. Inmiddels blog ik nu zo’n vijf jaar lang iedere dag en ik zou niet weten wat ik zonder zou moeten. Toch is het soms ook heel lastig. Op Instagram stagneert het aantal volgers en zit ik bij lange na niet bij die magische grens van 10.000 volgers. Daarentegen heb ik wel veel trouwe volgers op Facebook en natuurlijk hier op Mamablogger zelf, want dat gaat gelukkig nog steeds heel erg goed. Inmiddels staan er ruim 2100 artikelen online en ik merk dat ik het de laatste tijd lastig vind om weer iets te bedenken om over te schrijven.

Het komt altijd goed, maar misschien heeft het te maken met de drukte van de afgelopen tijd. Het was gewoon chaos en ik ben heel erg moe. Op dat soort momenten, of wanneer er dingen over je gezegd worden bijvoorbeeld, vraag ik mij heel erg af waar ik in godsnaam nog mee bezig ben. Waarom zou ik doorgaan, het maakt toch allemaal niet uit? Waarom zou ik mij dan nog in 86 bochten wringen om het toch allemaal voor elkaar te krijgen?

Gelukkig duren dit soort momenten niet heel lang omdat er dan toch weer een toffe mail in de mailbox zit of iemand een fijne comment schrijft.  Ook haal ik de afgelopen maanden makkelijk mijn omzetdoelen. Dat zegt niet alles, maar geeft wel aan dat bedrijven vertrouwen in je hebben en ook dat motiveert.

Met mijzelf

Je merkt het misschien wel aan alles dat ik hierboven heb geschreven. Ik ben moe en snak naar echte rust, net als Patrick. Tegelijkertijd weet ik dat ik ook weer onrustig word van rust. Lekker tegenstrijdig 😉 Het zijn die laatste weken voor de vakantie denk ik. Ik heb nog geen blog vooruit geschreven voor de vakantie dus ik zal waarschijnlijk gewoon doorwerken, maar ik wil die flow terug. Het gekke is dat ik tegelijkertijd heel blij ben met mijn gezin en alles wat we hebben. We leven lekker en kunnen doen waar we zin in hebben. Het voelt als klagen terwijl ik eigenlijk niets te klagen heb.

Ik ben echt toe aan vakantie haha.

Zo, bijna 1000 woorden verder, maar jullie zijn wel weer op de hoogte. Een eerlijke “hoe gaat het nu echt”, ik hoop dat jullie het kunnen waarderen en niet zien als klagen. Als je nog iets van mij wilt weten of hierop wilt reageren, kan dat in de comments hieronder.

Marisca

Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.

Find me on: Web | Twitter | Instagram | Facebook