Afgelopen week had ik mijn rijbewijs nodig en toen ik naar de achterzijde keek zag ik dat het bijna 15 jaar geleden is dat ik deze heb gehaald. Nadat ik mij eerst ontzettend oud voelde, moest ik ook terugdenken aan die tijd. Het rijbewijs halen kostte namelijk bloed, zweet en tranen en ook in die 15 jaar erna ging het niet altijd even soepel. Daarom een terugblik op mijn 15 jaar rijervaring.
Rijles bij een bekende
In mijn jeugd had ik een heel goede vriendin bij wie ik regelmatig logeerde en over de vloer kwam. Zo ook bij haar opa en oma. Deze opa had zijn eigen rijschool. Ik heb hem altijd gezegd dat wanneer ik mocht lessen, toen nog op de je 18e, ik zeker bij hem rijlessen zou nemen. Die belofte ben ik nagekomen dus zat ik een paar jaar later naast hem in de auto voor mijn eerste rijles. Ik vond het zo spannend, maar had er ook zin in. Toen dacht ik nog wel dat ik dat rijbewijs wel even zou halen. Dat liep toch anders…
Theorie-examen
Naar mate de rijlessen vorderden, mocht ik op den duur mijn theorie examen gaan plannen. Die moet je immers gehaald hebben voor je af mag rijden. Ik ging meteen aan de slag om mijn theorie-examen te oefenen. In die tijd deed ik dat nog met dure boeken die ik kocht bij de boekhandel. Tegenwoordig hoeft dat niet meer, want je kunt nu ook online gratis het theorie-examen oefenen.
Maar goed, ik ging dus aan de slag en plande al snel daarna het theorie-examen in. Ik weet nog dat je zes fouten mocht hebben en ik kon altijd gemakkelijk leren dus ik dacht dat wel even te doen. Totdat ik daar zat en het echt behoorlijk pittig vond. Ik weet niet meer het exacte aantal fouten, maar het waren er heel wat meer dan zes ?. Een illusie armer, maar vastbesloten het te halen, plande ik een tweede examen. Ook die haalde ik niet. Ik maakte deze wel een stuk beter, maar het waren nog steeds een stuk of 10 fouten. Zo zonde, vooral van het geld.
Ik besloot dat ook het de derde keer hoe dan ook moest halen (driemaal is scheepsrecht) en ging anders leren. Ik nam er veel meer de tijd voor en besloot samen met Patrick te leren, die het overigens in één keer haalde. Het leren voor mijn theorie ging me nu veel beter af en dankzij de rijlessen die gewoon doorgingen natuurlijk, begreep ik de vragen ook beter en herkende ik bepaalde situaties.
Uiteindelijk haalde ik het inderdaad de derde keer en kon ik toewerken naar het praktijkexamen…
Het praktijkexamen
Het praktijkexamen is toch andere koek en hier was ik dan ook behoorlijk zenuwachtig voor. Ik wist dat maar weinig mensen het in één keer haalden (al haalde Patrick deze ook in één keer haha), maar ik wilde het in ieder geval beter doen dan het theorie-examen. Een praktijkexamen is namelijk nog duurder en zoveel verdiende ik toen ook niet.
Tijdens het eerste praktijkexamen maakte ik twee fouten. De eerste fout maakte ik in een straat in Reeuwijk waar aan het einde van de straat een stopbord stond. Ik stopte bijna, reed nog heel zachtjes, keek of er niets aan kwam en reed gelijk door. Dat bleek dus helemaal fout te zijn, want ik had echt moeten stoppen. Ik rijd nog weleens door deze straat en moet er dan altijd aan denken.
De tweede fout maakte ik op de snelweg. Ik vind de snelweg sowieso niet zo fijn en dat was te merken, want ik reed niet hard genoeg mee. Ik voegde met een te lage snelheid in waardoor ik eigenlijk al niet goed mee kon komen.
Verder verliep het prima, maar ik wist al dat ik was gezakt en hoefde bijzonder verrichtingen toen niet meer te doen.
Niet lang daarna mocht ik voor de tweede keer examen doen en had ik dezelfde examinator. Dat stelde me niet gerust. Die man herkende mij nog en zei meteen ‘oh, ik weet nog wie je bent, de bijzondere verrichtingen gingen de vorige keer heel erg goed’. Ik knikte maar wat, want had die juist niet meer gedaan. Het was niet eerlijk, maar ik was zo zenuwachtig en de sfeer was goed en dat wilde ik graag zo houden haha.
En stiekem werkte het in mij voordeel, want daardoor hoefde ik weer die bijzondere verrichtingen niet te doen. We reden een stuk en op een spoorwegovergang stopte de auto voor mij onverwachts. Ik stond deels op het spoor en de slagbomen gingen dicht. Het enige wat ik in een split second dacht was dat ik van het spoor af moest, ook al zou dat betekenen dat ik tegen de auto voor mij zou rijden. Ik begon te rijden en de auto voor mij gelukkig ook. Het ging supersnel, maar ik dacht hierdoor dat ik weer was gezakt. Alle spanning was meteen weg en ik reed het uur heel relaxt verder. Misschien heeft die relaxte houding geholpen, want ik was geslaagd! Juist omdat ik op dat spoor zo relaxt bleef.
Na het rijbewijs
We kochten een auto en reden overal naartoe, wat waren we blij! We hebben een hoop meegemaakt met auto’s waaronder mijn ongeluk toen ik zwanger was van Floris en ik houd nog steeds niet van de snelweg. Als het even kan vermijd ik die. Toch ben ik nog iedere dag blij met mijn rijbewijs en de vrijheid die ik daardoor heb.
Hoe gingen jouw theorie- en rijexamen?
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
Laten we op houden.. mijn oom had een rijschool.. en heb hem flink gesponsord oké mijn ouders.. vierde keer moest ik zelf betalen. Maar mijn opa was zo lief om het examen te betalen.. en ja toen had ik hem
Leuke blog. Ik haalde mijn theorie-examen in 2x. Op dezelfde dag, ik had het 1e examen met 1 fout teveel niet gehaald, gelijk ingeschreven voor de volgende ronde, dat kon toen, als er bijv. iemand niet kwam opdagen. Zelfde examen en gehaald! Zelfs wat foutjes expres gemaakt, omdat ik dacht, dat het anders misschien zou opvallen ha ha.
Praktijkexamen bij de 3x gehaald. De 1e keer ging flawless, maar toch gezakt, de 2e keer ging kat met een u en de 3e keer had in een ingreep, toen ik iemand die van rechts kwam geen voorrang gaf, maar toch geslaagd. Want ik deed de rest toch goed? Dussss 🙂 Nu nog steeds blij met mijn rijbewijs, geen auto, maar toch tuf ik vaak overal en nergens heen.