Je hebt het misschien al ergens voorbij zien komen, maar dit is niet echt onze maand. Gelukkig zijn het allemaal materiële dingen, maar daarom niet minder vervelend. Zo hebben we deze maand al een kleine verbouwing van twee dagen in de keuken gehad. De keukenvloer moest gerepareerd worden omdat de vloer begon door te zakken. De oorzaak waren rottende palen. Het had dus niet veel gescheeld of we waren er eerdaags echt doorheen gegaan.
We dachten dat we toen wel even klaar waren, maar niets was minder waar. Zo’n anderhalve week erna begon onze auto een raar geluid te maken. Zo raar, dat wanneer ik stilstond voor een stoplicht mensen echt naar ons keken en wezen naar de auto. Toch dacht ik er nog wel even boodschappen mee te kunnen doen. Pruttelende auto of niet, we moeten toch eten. Daarna had ik de auto een paar dagen niet perse nodig en daarna begon de vakantie van Patrick en kon hij hem bij de garage brengen. Nou, dat was het goede scenario…
Het daadwerkelijke scenario liep een tikkeltje anders, inclusief ANWB en een sleepauto!
Oké, ik had gewerkt en dacht ’s middags dus nog wel even boodschappen te kunnen doen. Ik koos bewust voor de dichtstbijzijnde supermarkt op zo’n zeven à acht minuten rijden van huis. Waar ik alleen geen rekening mee had gehouden was dat je dan ook vast kunt komen te staan. Het was namelijk nogal druk op één van de singels en terwijl ik daar vast stond begon, naast het pruttelen van de auto, het lampje van de accu te branden…
Ik wist al dat ik de boodschappen kon vergeten, maar moest wel de auto aan de kant zien te krijgen. Gelukkig begon het verkeer op dat moment te rijden en kon ik met veel moeite de auto aan de kant in een parkeervak krijgen. Milan vond het op de achterbank hilarisch en ook ik moest er eigenlijk wel om lachen. Sta je met autopech, op vijf minuten afstand van je huis!
-
- Onze oude auto staat klaar voor de sleepwagen. Bestemming: Afrika
Eerst de ANWB gebeld en die zouden binnen een uur(!) komen kijken. Ik had ook recht op sleepservice zei de vrouw aan de telefoon. Prima, dacht ik toen nog. Ondertussen belde ik de garage om het uit te leggen en te vertellen dat straks de auto naar hen gesleept zou worden.
De ANWB kwam eerder dan verwacht en constateerde het één na het ander wat gerepareerd moest worden. Niet leuk, maar kan gebeuren met een auto. Dus ik zei ‘nou, dan kan hij naar de garage worden gesleept’. Ook dit was prima, maar dan wel binnen mijn eigen woonplaats en mijn garage zit in een dorp daarbuiten! Toen de garage maar weer gebeld en gevraagd of zij de auto konden slepen.
Ook hier moesten we nog wel een kleine drie kwartier op wachten en ondertussen vroeg mijn buurvrouw of zij mij op moest komen halen. Dat was heel lief en ik maakte dan ook graag gebruik van haar aanbod, want anders moest ik met al mijn spullen samen met Milan teruglopen.
Zij kwam tegelijk aan met de sleepwagen en als je denkt dat het verhaal nu klaar is, dat is het niet!
De garage had namelijk ook een leenauto meegegeven. Heel lief, maar ik had daar niet om gevraagd. De jongens moesten in mijn auto en de sleepwagen dus er was niemand om de leenauto terug te rijden. Laten staan was geen optie, want het is een vergunningsgebied. Uiteindelijk stelde mijn buurvrouw voor dat ik er in de leenauto achteraan zou rijden om deze terug te brengen en zij zou dan weer achter mij aan rijden. Dat hebben we dus gedaan en zij was zelfs zo lief om mij nog boodschappen te laten doen!
Na een paar dagen bleek dat de reparatie echt heel duur uit zou vallen en dat was de auto bij lange na niet meer waard. We moesten dus op zoek naar een andere auto. Ik hoefde niet perse meer een station, maar heb wel gewoon een degelijk autootje nodig, ook voor mijn werk en afspraken buiten Gouda die ik regelmatig heb. Ik stond stil op donderdag en de woensdag erop mochten we Pietje verwelkomen in onze familie: een knalgele Ford Ka(narie Pietje)!
-
- En hij matcht goed met de bakfiets 😉
En hoewel geel niet mijn kleur is heb ik echt een klik met dit autootje. Ik wilde hem zelfs voor de deur wassen in plaats van dat ik Patrick vraag of hij hem in een wasbox wilt wassen 😉 Ik ben dus superblij met dit autootje en ook heel blij met het feit dat we überhaupt weer een auto hebben.
-
- De vergunning is omgezet en dus kan Pietje eindelijk voor de deur! Milan wast hem wel even 😉
Een heel avontuur dus. Wij hebben nu vakantie en we hopen dat het deze weken rustiger zal zijn dan de afgelopen weken. En nu ben ik benieuwd, heb jij weleens met pech langs de weg gestaan en heb jij ervaringen met een Ford Ka? Laat het me weten in de comments hieronder!
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
Ooohw wat een pech! Klinkt ook wel als iets wat mij zou kunnen overkomen.
Ik heb zelf een Ford Ka, wel een nieuw model. Ik vind het een fijne auto, en hij rijdt erg lekker.
Het enige jammere is dat ik ooit een tweede kindje zou willen, dat gaat wel wat krap worden.
Veel rijplezier met je autootje! Kaatjes zijn fijn !
Balen van de auto zeg! Maar wat hebben jullie een ontzettend leuke nieuwe! Heel vrolijk.