Home + Persoonlijk | Deze momenten veranderden mijn leven

Persoonlijk | Deze momenten veranderden mijn leven

Op de blog van Lenneke (super aanrader!) las ik welke momenten haar leven veranderden. Dat artikel zette mij aan het denken, want wat zijn de momenten geweest waarop mijn leven veranderde? De geboortes van de kinderen spreken voor zich, maar welke momenten dan nog meer? Het gekke was dat ik dacht dat het heel veel momenten waren, maar toen ik kritisch naar al die momenten keek, bleek dat het eigenlijk wel meeviel. Sommige van die momenten maak je namelijk mee omdat je groeit en volwassen wordt. Toch bleven er genoeg momenten over. Lees je mee?

Het overlijden van mijn vader

Mijn vader overleed op 11 juni 2003. Bijna 17 jaar geleden dus en ik was op dat moment ook 17. Het is een gekke gedachte dat ik op 11 juni precies de helft van mijn leven mijn vader moet missen. En hoewel ik bijna niet meer beter weet, heeft zijn overlijden behoorlijk wat impact gehad. Op jonge leeftijd kreeg ik te maken met écht verdriet en dat heeft mij in zekere zin wel hard gemaakt. Ik ben niet zo snel onder de indruk, maar ben ook heel hard voor mijzelf. Toen mijn vader overleed maakte ik er een potje van. Ik kon goed leren, maar deed er niets mee en was drukker met feestjes, kleding en werk want om al die kleding te betalen moest ik wel werken. Ik heb een briefje in zijn kist gedaan waarin stond dat ik hem trots zou maken, dat ik vanaf dat moment alles zo goed mogelijk wilde doen. En zo probeer ik nog steeds te leven. Ik wil alles goed mogelijk doen en dat heeft impact, nog steeds.

De vakantie naar Kos

Op mijn 18e vertrok ik met een vriendin naar Kos. Dat was de vakantie waarop ik Patrick leerde kennen. Nog geen jaar later vertrok hij vanuit Groningen naar Gouda en hij is nooit meer terug gegaan. Gelukkig maar, want mij krijg je echt niet uit Gouda haha. Ik had nooit kunnen vermoeden dat die vakantie mijn leven zou veranderen. Twee jaar erna kochten we ons eerste huis en zes jaar na die vakantie kregen we Milan. De rest is geschiedenis 😉

Het starten van een eigen webshop

Het starten van mijn webshop was iets wat ik graag wat later wilde doen, maar toen brak de crisis uit, hadden we dubbele lasten  en moest er extra geld worden verdiend. Meer uren werken was destijds niet mogelijk, want het was crisis en Patrick werkte al fulltime en beiden werkten we behoorlijk onregelmatig. Bij de pakken neerzitten wilde ik niet dus begon ik noodgedwongen de webshop. Die moest natuurlijk wel gevuld worden en dat was een behoorlijke uitdaging. Uiteindelijk lukte het en werd de webshop langzaam maar zeker mooier en bevatte hij meer producten. Uiteindelijk ben ik door de webshop gaan bloggen en heb ik aan dit avontuur mijn huidige baan overgehouden. Dankzij deze baan heb ik mij veel meer kunnen ontwikkelen, ben ik weer een opleiding gaan doen en ben ik ook meer gaan verdienen (ook niet geheel onbelangrijk haha).

Mijn doel was om met de webshop meer te gaan verdienen. Ik heb hem vijf jaar gehad en het ging steeds beter, toch haalde ik daar geen voldoening meer uit. Ik wist ondertussen dat ik door te gaan bloggen het schrijven weer had ontdekt en daar werd ik wel heel erg blij van. Ik ben er meer door gaan verdienen, maar niet aan de webshop.

Het kopen van ons eerste huis

Ons eerste huis. Ik was 20 toen we dat appartement kochten en we hebben hem afgelopen januari pas definitief verkocht. Na 12 jaar waren we geen eigenaren meer en dat terwijl we er maar twee jaar hebben gewoond. Ik heb hier al veel over geschreven en dat wil ik nu niet allemaal gaan herhalen, maar ik heb ervan geleerd dat wij mensen eigen heel veerkrachtig zijn. We kunnen heel veel aan, het gaat erom hoe je met de dingen omgaat. We hebben heel veel financiële zorgen gehad door dit huis, maar uiteindelijk zijn we er ook flink voor beloond. We hebben een lange adem nodig gehad, maar uiteindelijk komt alles echt goed. Ik geloof dat het zo heeft moeten zijn.

De geboortes van de jongens

Een schot voor open doel, maar de geboortes van de jongens hebben ons leven natuurlijk ingrijpend en positief veranderd. We zijn gelukkig met zijn viertjes en hadden het niet anders gewild. Dat spreekt denk ik wel voor zich 🙂

Vriendschappen en teleurstellingen

We sluiten heel wat vriendschappen in ons leven en er vallen er ook een paar vanaf. Dat is normaal, maar dat wil niet zeggen dat je er geen last van kunt hebben. Ook dat hebben we meegemaakt en dat deed heel veel zeer. Het heeft behoorlijk wat impact gehad waardoor we mensen ook niet echt dichtbij meer laten komen. We hebben heel veel leuke contacten, maar de meeste daarvan zijn oppervlakkig. Ook dat vond ik lange tijd lastig, maar inmiddels vind ik het meer dan prima. Dat moest even groeien, maar het is goed zo.

Welke momenten hebben jouw leven veranderd? Laat het me weten in de comments hieronder.

 

Volg:
Marisca

Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.

Find me on: Web | Twitter | Instagram | Facebook

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

2 Reacties

  1. Ad
    11 april 2020 / 09:27

    Het leven kent veel momenten die je vormen. Verdriet en vreugde en hoogtepunten en teleurstellingen doen daar nog een schepje bovenop. Geniet van wat je heb en wat dat briefje in de kist betreft heb je je aan je afspraak gehouden

  2. 13 april 2020 / 07:17

    Het belangrijkste is denk ik dat ik twee kinderen heb gekregen. Er zijn veel dingen gebeurd waardoor ik erg onzeker en angstig ben geworden. Nu ik moeder ben accepteer ik mijzelf veel meer, ik kan er niets aan doen dat het mij is overkomen en dat ik ben geworden wie ik ben. Het draait niet allemaal om status, werk, geld, kleding vakanties etc. Als ik en de mensen die dicht bij mij staan maar gelukkig en gezond zijn! Het lijkt mij trouwens wel heel zwaar om je vader zo jong te moeten verliezen. Wat mooi van dat briefje, en anders was hij ook echt wel trots op je geweest.