Het is zo ver: we trekken binnenkort de deur achter ons dicht en nemen afscheid van het huis dat al meer dan 20 jaar onderdeel uitmaakt van onze familie. Waar we heel veel mooie herinneringen aan hebben. Het huis dat we nooit zullen vergeten en dat altijd speciaal zal zijn. Het huis waar we liever later afscheid van hadden genomen, maar soms lopen de dingen anders. Het huis waar we zoveel hebben meegemaakt. Dit fijne huis waar we zoveel van hielden. Het is tijd voor iets anders, maar we gaan je missen. Heel erg missen! En daarom heb ik 50 mooie herinneringen verzameld die ik graag met jullie wil delen, want als je dit leest besef je hoe bijzonder dit huis was.
Komen ze in willekeurige volgorde ?:
- Het huis van twee positieve zwangerschapstesten.
- Het eerste huis van de jongens. Nadat ze waren geboren namen we hen hier mee naar huis.
- Maar dit was ook het eerste huis van mijn neefje Stijn en nichtje Maud. Ik zie mij nog zitten als 16 jarige met baby Maud in mijn armen. Dezelfde kamer die op het laatst Milans kamer was.
- Het huis waar we mijn oma’s laatste Kerst vierden. Op dat moment wisten we dat nog niet, maar het was onze eerste Kerst als eigenaren van dit huis en we woonden er net. Het waren zulke fijne dagen.
- Het huis waar we ons trouwfeest in de tuin vierden.
- Waar mijn moeder en (stief)vader ook hun trouwfeest vierden.
- Het huis waar Patrick voor het eerst kennis maakte met mijn familie en nooit meer weg ging.
- Waar Milan zijn eerste, witte Kerst vierde en hij zijn eerste stappen in de sneeuw zette.
- En waar Floris voor het eerst sneeuw zag.
- Waar we barbecueden en wijntjes dronken met de buren.
-
- Waar ieder jaar op Tweede Pinksterdag de IJsselmarkt werd georganiseerd. Een topdag met alle bewoners.
- Het huis waar ieder jaar de avondvierdaagse voor de deur begint. Ideaal en de sfeer is dan zo leuk!
- Mijn lieve oude buuf die haar trouwjurk bij ons hing voordat ze ging trouwen. Hij heeft twee weken bij ons gehangen.
- Waar de oma van de straat (een oude dame die al meer dan 40 jaar in de straat woont) ieder jaar een verjaardagskaart voor de jongens in de bus gooide. Ze kwam huilend afscheid van ons nemen en ons bedanken voor de goede zorgen van de afgelopen jaren, zo lief ?
- Het is het huis waar ik mijn webshop, en later Mamablogger, begon.
- Het huis waar we tijdens verbouwingen onze namen op palen hebben geschreven (zullen ze binnenkort tevoorschijn komen?)
- Het huis waarvoor mijn opa de tegeltjes in de gevel heeft geschilderd.
- Het huis dat mijn vader nog heeft gekend en waar hij regelmatig is geweest. Ons huidige huis zal hij helaas nooit kennen…
- Waar we supertrots onze nieuwe meubels heen sleepten en regelmatig veranderden.
- Het is het huis waar we tijdens de coronacrisis besloten tulpen bij de buren te gaan brengen om hen een hart onder de riem te steken.
-
- In dit huis leerden de jongens lopen en zeiden ze hun eerste woordjes.
- Waar we ’s nachts urenlang met de jongens op liepen en waar ik Milan nachtvoedingen gaf tijdens Serious Request.
- Maar dit is ook het eerste Goudse huis waar Patrick kwam wonen.
- In dit huis speelden we eindeloze spelletjesavonden met Tom en Chantal.
- De laatste maanden in onze mooie tuin, wat gaan we die missen…
- In dit huis vierden we kinderfeestjes van Milan.
- Werden we ontelbare keren met zijn allen wakker en bleven we nog lekker in bed liggen.
- Hier begonnen we onze zondagse traditie met afbakbroodjes en gekookte eitjes.
- De buurman die op de deur klopte en deed of hij Sinterklaas was en cadeautjes kwam brengen.
- Het huis waar de jongens allebei voor het eerst hun schoentje zetten.
-
- Waar ik samen met de buurvrouw tijdens enorme regenval (lees: de brandweer moest de straat leeg komen pompen) door de tuin liep. Zij met kaplaarzen en ik op blote voeten. Wij hadden kortsluiting door de regen en gingen dat samen wel even fixen, want Patrick was aan het werk. Ook probeerden we met man en macht met alle buren het water buiten onze huizen te houden. Het was net aan, maar het lukte. Achteraf hebben we zo gelachen.
- De allerbeste patatzaak van Gouda om de hoek! Het is nu misschien wel 10 minuten rijden met de auto, maar we blijven daar onze patat halen.
- Er zijn in die 12 jaar heel wat mensen over de vloer geweest, we hebben wat afgelachen met elkaar!
- Het eerste huis van onze katten! Er zijn er twee overleden, maar Bobby en Bompa zijn uiteraard mee naar het nieuwe huis.
- Waar we voetbalwedstrijden keken met onze buren. super spannend!
- Waar we zonder kind de deur uit gingen en we met een baby thuis kwamen. Bijzondere momenten zijn dat.
- Het is het huis waar onze buurman ons van alles leerde over tuinieren in de moestuin. Lekker kneuterig, maar zo gezellig.
- De kletspraatjes met andere buren in de straat. Het is altijd een heel saamhorige straat geweest.
- In dit huis pakte ik alle pakketjes voor de webshop in en bewaarden we de voorraad. Wat een pakketten hebben we ingepakt en verstuurd en wat voelden we ons toen trots.
- Het is het huis waar we een aantal fotoshoots hebben gehad waaronder voor een bekend blad.
-
- Deze foto was al favoriet en uiteindelijk is het ook deze geworden!
-
- Kraamvisite na de geboorte van de jongens. Sommige mensen zien we nu niet meer, maar ze waren er wel.
- De vele kaarten die op de deurmat vielen toen de jongens hun verjaardagen vierden in coronatijd.
- In dit huis vierden we vele mijlpalen voor Mamablogger.
- En solliciteerde ik naar mijn huidige baan, wat was ik blij toen ik hoorde dat ik de baan had!
- Stoeien met de jongens op het grote bed. Wat hadden ze een schik!
- In dit fijne huis zag ik de volgende ochtend de opnames van mijn tv optreden bij Zomer met Art. Wat een te gekke dag was dat. Patrick en ik kwamen ’s nachts na de uitzending zo blij en voldaan thuis in dit huis.
- Het is ook het huis waar ik heel wat tranen heb gelaten, maar waar alles bijna altijd weer goed kwam.
- Waar we urenlang op de bank Netflix series hebben gebingewatched.
- In dit huis vierden we ieder jaar kerstavond met mijn ouders. Mijn moeder en Milan gingen eerst naar de kerk waar mijn vader begraven ligt en daarna reden we naar huis. Hier werden we opgewacht door Patrick en Ad (en later ook door Floris natuurlijk) en was het tijd voor lekkere hapjes en cadeautjes.
- De laatste avond in het huis. Alle meubels waren al weg dus aten we met zijn vieren chips in bed en keken we tv. De perfecte laatste avond in het huis waar we zoveel van hebben gehouden.
50 mooie herinneringen aan dit fijne huis. Het was niet lastig deze te bedenken. Op naar heel veel nieuwe mooie herinneringen in ons nieuwe huis!
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
