Eigenlijk wil ik helemaal niet klagen, want ik heb het helemaal niet zwaar, maar ik ben er wel klaar mee. Met corona, met het geven van thuisonderwijs, met het feit dat we amper structuur hebben en vooral dat er nog niet echt perspectief is. Mijn lontje is op sommige dagen wel heel erg kort en op zulke dagen botsen mijn pre-puber en ik dan ook behoorlijk met elkaar. Op zulke momenten kan ik hem wel achter het behang plakken. Hij mij ook overigens 😉 Als ik het ’s avonds dan ga relativeren, realiseer ik mij echt wel dat het voor hem ook lastig is. We zijn verhuisd, hij kent nog bijna niemand in de wijk en ik kan mij voorstellen dat dat soms heel eenzaam voelt. Daar voel ik mij vervolgens weer schuldig over en zo draaien we een beetje in het rond. Een vicieuze cirkel waarvan we niet weten wanneer we die kunnen doorbreken…
Kinderen eenzaam?
Een paar weken geleden kwam het besef binnen dat de afgelopen maanden best pittig zijn geweest voor de jongens. Vooral voor onze oudste. Hij was blij met de verhuizing, maar het is altijd even wennen op een nieuwe plek. Dat niet alleen, wat dacht je van een nieuw ochtendritme en het feit dat je nog helemaal niemand kent in de wijk? Wij raasden maar door, maar de impact is natuurlijk best groot. Zeker toen er weer een lockdown kwam en alle leuke dingen waar we naar uitkeken, niet doorgingen. Dat besef ging gepaard met een hoop schuldgevoel, want ik was degene die wilde verhuizen. Ik had het hem “aangedaan” en dat voelde heel naar. Het voelde alsof ik hem tekort had gedaan en dat vond ik verschrikkelijk. Juist nu zijn die sociale contacten heel erg belangrijk.
Dit was echter mijn gevoel en ik wist helemaal niet hoe hij zich écht voelde. Daarom besloot ik ’s avonds het gesprek met hem aan te gaan. Hij gaf aan het nieuwe huis heerlijk te vinden en heeft het hier heel erg naar zijn zin. Gelukkig, maar hoe zat het dan met zijn klasgenootjes? Die miste hij wel, maar het viel ook wel weer mee. Hij wilde wel nieuwe kinderen leren kennen in de wijk en lekker met hen buiten spelen. Dat vond hij belangrijker.
Gelukkig vond hij in de week erna kinderen om mee te spelen en is hij steeds vaker buiten te vinden. Hij komt dan helemaal vies en met een heerlijke kleur op zijn wangen thuis. Dat is zo’n opluchting!
Zo komen zijn schoenen dan binnen en je wilt niet weten hoe fijn dat is. Oké, behalve die Nikes dan, dat vind ik zonde?
Kort lontje
Maar ik moet ook meer naar buiten. Ik neem het mij iedere dag voor en begon na de jaarwisseling zo goed, maar ik betrap mijzelf erop dat ik weer hele dagen achter de computer zit. Geen onwil, maar ik weet niet zo goed wat het dan wel is. Het weer, gemakzucht, nog even snel dat werk afmaken, de kinderen spelen zo lekker etc. Ik heb altijd wel een smoesje. Maar als ik wel buiten ben geweest voelt dat zo fijn, ik merk dat ook direct aan mijn humeur.
Ik heb een flinke schop onder mijn kont nodig om naar buiten te gaan. Frisse lucht opsnuiven en even mijn hoofd leegmaken, dan wordt dat lontje vast weer wat langer ? ??.
Gebrek aan perspectief
Dat vind ik momenteel het lastigst, het gebrek aan perspectief. Wanneer kunnen we ons normale leven weer een beetje oppakken en mogen ondernemers weer hun deuren openen? Ik had het er laatst ook al over toen ik vertelde dat deze lockdown mij zwaarder viel dan de eerste. We weten het niet. Ik probeer het daarom per periode te bekijken. De lockdown duurt nu tot 9 februari, daar leven we nu naartoe en daarna zien we wel weer verder. We denken stiekem ook al een beetje na over een zomervakantie in eigen land (als dat kan natuurlijk), en willen binnenkort ook wat boeken. We hebben dan iets om naar uit te kijken op de lange termijn en zien tegen die tijd wel of het lukt. Ik hoop van wel nu het vaccineren is gestart.
Hoe gaat het met jullie nu de lockdown is verlengd? Ook een kort lontje? En missen jullie kinderen sociale contacten?
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
Kan me de botsingen helemaal inleven met een puberende tiener en het ‘frisse neus halen’ schiet er ook hier weer helemaal bij in.. volgens mij had ik het al eerder gezegd, maar mijn man heeft de app Ommetje geïnstalleerd en loopt nu standaard 20-30min per werkdag vooraf aan zijn lunch. Komt het echt slecht uit, dan smeert hij de boterham en eet die onderweg op zodat het ommetje er niet onder hoeft te lijden.. helaas ben ik juist degene die het als eerste liet vallen, momenteel ben ik sowieso veel meer een huismus merk ik.. mijn man heeft helaas lichamelijke klachten en daardoor dus ook wel een stok achter de deur voor z’n frisse neus.. ik moet de mijne nog even ver vanonder het stof vandaan halen geloof ik..!! Want voor mij is het vooral gewoon doen en dan doorzettingsvermogen tonen ?
Het is hier ook een intense tijd met een mega puberende peuter, alles is tegenwoordig nee of het tegenovergestelde van wat jij wilt/voorstelt. Geef je keuzes dan is het steeds het een en daarna het ander, met veel gevoel voor drama op de grond gooien etcetera.. intensieve dagen zijn het, zeker omdat het middagslaapje er al een paar maanden af is (andere kindjes van 28mndn die we kennen slapen allemaal nog, de oudste ook op deze leeftijd) en moe is ze na het avondeten niet, ze gaat pas met mij om 9u/half 10 naar bed, daarvoor is het krijsen en drama, dus de avonden zijn ineens ook niet meer voor mezelf.. en de oudste zit weliswaar op de kleuterschool, dus makkie qua niveau van het thuisonderwijs, maar wel heel bewerkelijk en tijdrovend omdat ze nauwelijks/niet zelfstandig aan de gang kan. We kregen gisteren verlossend bericht van onze school: aanstaande maandag gaan ze weer gefaseerd open met eerst de onderbouw, bovenbouw krijgt nog steeds digitaal les. Maar dat zij weer naar school (speciaal onderwijs) kan, zal mijn man alvast héél wat schelen thuis! Niet dat er alsnog veel uit z’n handen zal komen op mijn werkdagen met de jongste om hem heen.. maar hopelijk toch net iets meer dan nu het geval is. Voor de jongste zouden we in theorie noodopvang mogen hebben omdat ik een cruciaal beroep heb, maar het is de uitdrukkelijke vraag van de overheid om het eerst zelf te regelen, dus mijn man wil het liever zelf oplossen (plus dat hij het ook een extra risico vindt wanneer zij wel aan alles wordt ‘blootgesteld’ op het kdv, maar laten we het dan maar even niet over mij hebben als risicofactor in ons huishouden ?).
Succes de komende weken, Marisca! Het is erg fijn dat Milan nu anderen in de wijk leert kennen en hopelijk hoeft hij dan ook minder thuis af te gaan reageren omdat die energie er buiten al uit komt! Dat is een paar Nikes wel waard denk ik dan (alhoewel ik ook wel snap dat dat niet voor iedereen geldt én dat het bijbrengen van de waarde van spullen voor kinderen ook héél belangrijk is, dilemma’s uit de eerste wereldlanden ?)!
Herkenbare post, zeker qua kort lontje! Hou vol, je kan het, maar ik hoop, dat er gauw wat licht aan deze tunnel komt. Ik hoorde Mark Rutte zeggen, we moeten nog 1 keer!!! de mouwen opstropen, zou het echt?
Ik heb ook echt een mega Corona dip, echt vreselijk, want ik ben echt over het algemeen positief. Vind er geen bal meer aan. Ik ga elke dag in de lunchpauze een uur wandelen en ’s avonds ook, maar ik wil gewoon mijn oude leventje terug. Hoop, dat het vaccinatiebeleid echt wat peper krijgt, want zoals het nu gaat, vind ik het een lachertje. Hopelijk zijn dan eind maart de meeste ouderen en kwetsbaren ingeent en kunnen we terug naar hoe het was (vind ik dan ha ha).
Fijn, dat Milan vriendjes in de wijk heeft gevonden en lekker vies en rozig thuiskomt. Gaat zijn thuisscholing ook goed? Fijn weekend alvast! Liefs!
Auteur
Wat goed dat je tussendoor en ’s avonds nog gaat wandelen. Dat nam ik mij voor, maar komt niet echt van de grond hier. Ik hoop ook zo dat het allemaal weer snel een beetje normaal wordt. Al kunnen we maar weer aangepast naar de winkels. Dat zou al zo fijn zijn. Thuisscholing is niet ideaal, er komt ee blog over online deze week, want afgelopen week was een drama haha.