‘Dat doe ik wel even’ dacht ik. Als Floris ligt te slapen, kan ik makkelijk bloggen, werk ik lekker veel vooruit en maak ik ondertussen op mijn gemakje alle foto’s. Niet dus! Floris is in de ochtend klaarwakker en wil dan eigenlijk gewoon lekker vastgehouden worden. Doe ik dat niet of niet snel genoeg, dan zet hij het op het huilen. Hij wil gewoon heel graag bij je zijn. Dat kan in veel gevallen wel, maar het huishouden gaat ook gewoon door net als bloggen. Het is werk, er zijn een hoop opdrachten en ondertussen komt er nog kraamvisite, moet er eten worden gekookt, heeft Milan een volle agenda en moet het huis ook schoon worden gehouden. Kortom, lekker veel thuis werken zit er nog niet in!
Terwijl ik dit typ is het zondagochtend en zijn Patrick en Milan thuis. Ik heb de was net in de droger gedaan, gisteren de bedden verschoond (scheelt weer voor vandaag) en ik ben nu wat vooruit aan het bloggen. Milan speelt ondertussen met de Sinterklaas Playmobil en ik heb zojuist gezegd dat iedereen maar even moet doen alsof ik er niet ben. Over 1,5 uur gaan we even weg en ik wil voor die tijd de nieuwe foto’s al hebben gemaakt, de ramen hebben gezeemd en een begin hebben gemaakt met een freelance klus. Dan zit ik ook nog in mijn pyjama en mijn haar ziet eruit alsof ik net met mijn vingers in het stopcontact heb gezeten.
1,5 uur en ik ben er nog van overtuigd dat het gaat lukken. Gek genoeg lukt het altijd als ik een soort deadline heb. En ik moet wel, want dat betekent dat ik het morgen weer iets rustiger heb als ik dan weer alleen ben.
Hoe plan ik dit allemaal met een baby?
Ik heb een deskplanner op mijn bureau liggen. Daar schrijf ik van alles op en ik zou lichtelijk in paniek raken als ik die kwijt zou zijn. Hier staat bijvoorbeeld op welke deadlines ik heb, maar ook dat ik Milan morgenavond op moet geven voor de Sinterklaas lampionnenoptocht. Mijn blogplanner gebruik ik steeds minder, maar ik heb nu een planbord waar ik alle onderwerpen in zet voor de komende dagen (Zie foto. Deze is van HEMA en kost maar €4,-) Voor het nieuwe jaar wil ik deze naast de Zakenmam agenda gebruiken.
Tot slot heb ik een notitieboekje waar ik de volgorde van schrijven in zet. Eerst die ene opdracht en dan weer verder.
Op deze manier heb ik overzicht en dat geeft al rust. Nu nog zien te schrijven…
Opa en oma!
Gelukkig waren opa en oma van de week zo lief om een dagje op Floris te passen zodat ik weer wat meters kon maken voor de blog. Ik heb mijn mail bijgewerkt. Wat opdrachten verstuurd en vooruit kunnen schrijven voor de afgelopen dagen. En ik heb gelukkig al veel foto’s kunnen maken. Ik voelde me heel schuldig naar Floris, maar het was tegelijkertijd ook heel fijn, want anders was ik nooit zo ver geweest als nu en had ik bepaalde deadlines ook niet gehaald.
Het is pittig, want ik heb eigenlijk nog gewoon verlof, maar dit is wat ik het liefste doe. Het voelt niet als werk, dit is waar ik heel erg blij en gelukkig van wordt en gelukkig heb ik na de bevalling nog geen dag gemist. Ook dat voelt goed.
Kortom, thuis werken met een baby is nog niet zo gemakkelijk als het in eerste instantie leek. Wie van jullie werkt er ook thuis en herkent dit? Hoe hebben jullie dit opgelost? Laat het me weten in de comments hieronder.
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
