Naast de schoolpleinmoeders zie je natuurlijk ook de schoolpleinvaders. De meeste moeders werken tenslotte ook dus is het meer dan eens de beurt van papa om de kids naar school te brengen. Bij M in de klas zijn er veel betrokken vaders die hun kinderen regelmatig naar school brengen en ook voor blijven lezen. Ik heb bij M in de klas eigenlijk nog geen enkele vader kunnen ontdekken die er zichtbaar geen zin in had. Gelukkig maar, want zo hoort het ook.
Toch heb ik ook wel andere dingen gezien op het schoolplein. Zo stonden we een tijdje terug te wachten tot de deur open ging. Een vader stond daar met in de ene hand een koffer en in de andere hand de rugtas van zijn dochter. Om de tien seconden keek hij op zijn horloge of zijn telefoon en hij vroeg regelmatig aan zijn dochter of mama ook altijd mee naar binnen ging. Het dochtertje zei iedere keer geduldig dat mama dat inderdaad altijd deed en dat mama ook altijd nog een boekje voorlas. Vader zuchtte nog eens diep en keek bezorgd naar zijn telefoon en nog een keer naar zijn horloge. Gelukkig ging toen de deur open en konden we naar binnen.
Het meisje leek niets door te hebben van haar vaders ongeduld, maar de mensen om hem heen wel. Ik ook, ik vond het sneu.
Deze vader bracht blijkbaar zijn dochter nauwelijks naar school en dan moet die enkele keer toch wel kunnen? Ze worden al zo snel groot!
Ook zijn er vaders die met elkaar hun zaken eens doornemen. Nog niet zo lang geleden stonden er twee vaders met elkaar de omzetten van het afgelopen jaar door te nemen. Dit gebeurde niet zachtjes, maar iedereen kon er van meegenieten. De ene vader vertelde nog een beetje schoorvoetend dat hij nog niet zo lang bezig was en de omzet daarom nog niet zo hoog was. Daarna vertelde hij dat hij €80.000 winst had gemaakt. Ik weet niet wat hij deed, maar ik had ervoor getekend! De andere vader ging daar dik overheen en had het over vier ton!
Ik weet niet of ik dit überhaupt met een vreemde zou bespreken en al helemaal niet op het schoolplein, maar hé, ze waren tenminste wel enthousiast 😉 Ik kon er dan ook wel om lachen.
De kinderen vinden het super dat papa en mama elkaar afwisselen en helemaal wanneer papa niet zo vaak meegaat. Manlief is vaak al heel vroeg de deur uit, dus ik breng en haal M het merendeel, maar toch maakt hij wel tijd vrij.
Koningsspelen? Papa is erbij! Avondje op school meekijken? Papa staat vooraan! Kerstdiner? Papa maakt de foto’s!
En als papa en mama een keer allebei niet kunnen? Dan hebben kunnen wij altijd rekenen op onze schoolpleinopa en schoolpleinoma 😉
Hoe is dat bij jullie geregeld? Ik ben benieuwd! Laat het me weten in de comments hieronder.
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
Als schoolplein Opa geniet ik altijd van de spintaniteit van de kinderen…..het heen en weer geren over de brug ! Het zwaaien als je staat te wachten ! Maar ook de blijheid als kinderen elkaar weer zien ! Een voorbeeld voor veel volwassenen misschien . Ik ben als Schoolplein OPA altijd ruim op tijd en verbaas me wel eens over het feit dat kinderen op de brug met de juf moeten wachten omdat er nog niemand is die ze komt ophalen !
Ik bracht de kinderen altijd naar school, omdat mijn man de hoofdkostwinner was en ver weg werkte.
Auteur
Ja, dat kan natuurlijk ook. Hoe deed jij dat als je bijvoorbeeld ziek was?