Schermtijd dat net te lang is, een driftbui van je peuter waar je soms geen fut voor hebt en je rollende ogen en soms grote mond van je bijna tiener. Het echte opvoeden lijkt nu begonnen en dat vind ik soms best lastig. Van tevoren had ik het allemaal bedacht en zou ik bepaalde dingen echt niet accepteren. Nou, waarheid valt soms vies tegen, want je kunt het van tevoren wel allemaal bedacht hebben, maar de praktijk is toch een stuk lastiger.
Totaal verschillende karakters
De jongens lijken zo enorm op elkaar wat betreft uiterlijk, dat het soms bijna eng is. We grappen weleens dat we nu al weten hoe Floris eruit gaat zien als hij 10 is. Zoals het er nu naar uit ziet, blijven ze op elkaar lijken en is het verloop wat betreft uiterlijk precies hetzelfde. Daar houden de gelijkenissen ook meteen weer op, want hun karakters verschillen enorm. Milan is een ontzettend creatieve en zachte jongen en Floris is de rauwdouwer. Lekker ondeugend en wat harder dan zijn grote broer. Ze houden elkaar goed in balans zullen we maar zeggen 😉
Wat ze met elkaar gemeen hebben…
… Is dat ze ons iedere dag wel een paar keer ontzettend irritant vinden. Rollende ogen van Milan gevolgd door ‘hoezo?!’ en Floris die zichzelf dramatisch op de grond laat vallen en heel ‘nee!’ roept. En dat dus een paar keer per dag als het tegenzit. Een puber en een peuterpuber in huis is best pittig. Negen van de tien keer gaat dat goed en hebben we er energie voor, maar er zijn ook dagen dat ik denk ‘pick your battles’. Op zulke dagen is de schermtijd stukken langer en mag Floris bijvoorbeeld bolletjes draaien van zijn brood (als ‘ie maar eet denk ik dan).
De ruggengraat van een visstick
Consequent zijn we dus helaas niet altijd. We doen ons best, maar zijn ook maar ouders die zo nu en dan maar wat doen. Ik grap weleens dat ik de ruggengraat heb van een visstick. Geen idee waar dat op slaat eigenlijk, maar nee, we zijn dus niet altijd consequent. Na zo’n dag baal ik daar dan weer ontzettend van, want hoe moeten de jongens dan weten waar ze aan toe zijn?
Het echte opvoeden is begonnen
De eerste jaren met Milan hadden we het behoorlijk makkelijk. Geen driftbuien, wel slapeloze nachten, maar toch kabbelde alles lekker voort. We wisten dat die tijd nog wel zou komen en gebeurt nu. Het echte opvoeden is begonnen en we vinden dat soms echt pittig.
Dan maar met de ruggengraat van een visstick, zo lang we de humor erin houden en eerlijk zijn naar elkaar en naar de jongens komt het vast goed. En zo lang ze samen nog zo kunnen zitten, doen we het volgens mij zo slecht nog niet ?.
Wat vinden jullie lastig aan opvoeden? Klets mee in de comments hieronder of op social media.
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
