Deze vraag kwam ik tegen in de luchtige vakantieperiode, maar zette mij wel aan het denken. De vakantie is vaak een moment van bezinning dus ik schreef deze vraag op en besloot hem later te beantwoorden voor Mamablogger. Want ben ik eigenlijk waar ik hoopte te zijn in deze fase van het leven? Toen ik begin 20 was dacht ik dat je dat op mijn leeftijd nu (37), wel zou zijn. Er is veel om blij mee te zijn en dankbaar voor te zijn, maar er zijn ook wel dingen waarvan ik had gehoopt dat dat er nu wel zou zijn. In dit artikel ga ik daar dieper op in.
Deze fase van het leven op het gebied van:
Huwelijk en gezin
Ik begin met het belangrijkste van alles: onze basis. Ik zeg altijd dat wanneer ’s avonds de voordeur op slot gaat, wij het met zijn vieren goed moeten hebben. De rest is bijzaak (of familie en vrienden na dan natuurlijk). En gelukkig hebben we het goed. Natuurlijk hebben ook wij weleens ruzie (je zal het misschien niet zeggen, maar ik ben vrij temperamentvol, haha) en loopt echt niet altijd alles even lekker, maar we zijn een hecht en goed team. Pat en ik zijn dit jaar 19 jaar samen en hebben al zoveel meegemaakt. We kunnen tegen een stootje en weten precies wat we aan elkaar hebben. Als ik iemand blind vertrouw, is hij het wel.
We hebben een mooi gezin en dat is waar ik als jong meisje altijd al van droomde. We weten niet hoe het leven er over 10 jaar uit ziet, maar voor nu is dit alles wat ik mij kan wensen.
Werk
Nadat ik van school kwam ben ik lang zoekende geweest wat betreft werk. Ik werkte als activiteitenbegeleider in de ouderenzorg en hoewel dat erg leuk was (ik heb dat niet voor niets acht jaar gedaan), was ik ervan overtuigd dat dit niet iets was wat ik mijn hele werkende leven wilde doen. Maar wat dan wel? Dankzij mijn webshop destijds kwam ik daar achter en inmiddels zit ik helemaal op mijn plek als communicatieadviseur bij diezelfde organisatie in de ouderenzorg. Onlangs werkte ik in totaal 18 jaar voor deze organisatie.
Heel soms word ik nog weleens onrustig en ik weet dat ik in een commerciële sector veel meer zou kunnen verdienen. En laten we eerlijk zijn, dat zou heel welkom zijn 😉 Toch ben ik heel blij met deze plek. Ik werk in mijn woonplaats en kan thuiswerken. Bij ziekte of wanneer er iets anders is met de kinderen is er begrip en vertrouwen en dat is heel fijn. Tegelijkertijd kan ik mijzelf nog altijd ontwikkelen en voelt het als een warm bad met hele fijne collega’s. Wat wil je nog meer?
Financieel
Op financieel vlak hebben we vooral de laatste jaren sprongen gemaakt, na het jaren behoorlijk pittig te hebben gehad met dubbele lasten. Het voelde weleens uitzichtloos, maar achteraf gezien denk ik dat het ons ook heeft geholpen. We zijn ons heel bewust van wat we uitgeven en hebben altijd inzicht gehad. Ook al was het niet leuk, toch gingen we iedere maand zitten voor de administratie.
Inmiddels zitten we in een heel andere fase en hebben we beiden mooie stappen kunnen maken op werkgebied. Daardoor verdienen we samen veel meer dan toen. Toch zijn er nog wel stappen die we graag willen nemen. Zo volgt Pat een interne training om iets nieuws te leren binnen zijn vakgebied en ik hoop ook ooit nog een stapje verder te komen. We zijn dus nog niet helemaal waar we willen zijn, maar het is fijn dat ik Mamablogger ernaast heb. Dat heeft ruimte en lucht nu alles duurder wordt en we best flinke vaste lasten hebben. Onderaan de streep hebben we wensen, maar we mogen zeker niet klagen en hebben het vooralsnog goed.
Mindset
Qua mindset is er bij mij nog een wereld te winnen. Ik dacht toen ik begin 20 was dat ik in deze fase van mijn leven een stuk zekerder van mijzelf zou zijn. Dat het mij minder kon schelen wat anderen van mij vinden. Ik doe mijn best en het gaat steeds beter, maar ik vind het nog steeds belangrijk wat anderen van mij vinden. Vinden ze me wel aardig en leuk genoeg? Doe ik mijn werk goed genoeg? Zijn mijn blogs nog leuk? En ga zo maar door. Ik wil het graag goed doen en vind het fijn wanneer mensen een goede indruk van mij en ons gezin hebben. Maar waarom? Daar kan ik niet zo goed antwoord op geven. Dat zit hem denk ik in mijn eigen onzekerheid. Misschien kom ik hier nooit vanaf, haha.
Het leven gebeurt en je hebt niet alles in de hand. Natuurlijk had ik nu graag dat droomhuis met dito interieur gehad. Of die ene top functie. Maar tegelijkertijd weet ik niet of ik dan gelukkiger zou zijn dan nu. In deze fase hebben we wensen, maar we mogen blij zijn dat we vooralsnog gezond zijn. Eigenlijk hebben we niet meer te wensen dan dat. We hebben elkaar en dat is alles waar ik hoopte te zijn in deze fase van het leven.
Hoe zit dat bij jou, ben jij waar je hoopte te zijn in deze fase van het leven? Zo niet, waar zit het hem dan in voor jou?
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
