Huh?! Ja, je leest het goed. Op de dag dat mijn bevalling begon (16 oktober) werd ik ’s morgens gebeld en werd mij een nieuwe baan aangeboden. Heel bizar en heel onwerkelijk. Omdat ik wist dat ik die dag weleens zou kunnen gaan bevallen drong dat nieuws helemaal niet zo tot mij door. Ik was immers met de naderende bevalling bezig. Pas nu besef ik hoe bijzonder dit eigenlijk was. Of ik de baan heb aangenomen?
De vacature
Het ging om de vacature van online communitymanager bij een ontzettend leuke website over mijn woonplaats. Alles in die vacature schreeuwde mijn naam en dat dachten meer mensen, want ik werd er heel veel op gewezen. Maar ik was helemaal niet op zoek naar een nieuwe baan. Ik heb het onwijs naar mijn zin op mijn werk en ik was ook nog eens hoogzwanger en kon ieder moment bevallen. Ik was totaal niet bezig met een nieuwe baan!
Toch raakte ik in gesprek met die mensen daar en het bleek als snel dat ze me graag wilden hebben. Ze waren zelfs bereid om te wachten tot na mijn verlof. Een ontzettende eer, maar ik besefte mij al heel snel dat ik die baan niet écht wilde. Ja, ik wilde meer werken en ik vond de taken enorm leuk, maar ik zou ook maar één collega hebben. Wat nu als dat totaal niet klikte? Daarvoor zou ik allemaal hele leuke collega’s op moeten geven. En dat niet alleen, het voelde toch niet helemaal goed al was ik daar op dat moment helemaal niet mee bezig.
De baan wel of niet aannemen?
Toen ik werd gebeld heb ik gezegd dat ik het heel leuk vond, maar het moest laten bezinken. De nacht erop beviel ik van Floris en ik was totaal niet meer bezig met die baan totdat ik een aanbod in mijn mailbox kreeg. Het aanbod was leuk, maar lang niet zo goed als wat ik nu heb, maar al was dat wel zo, ik ging het niet doen. Ik kon het niet. Ik besefte mij steeds meer dat mijn ego die baan graag wilde hebben, want het is nogal een eer om hoogzwanger een baan aangeboden te krijgen, ze moeten immers een flinke tijd wachten. Zelf wilde ik die baan niet. Het voelde alsof ik nog niet alles uit mijn huidige baan heb gehaald en met Mamablogger erbij kan ik alles doen wat ik leuk vind. Daarbij moest ik dan weer helemaal opnieuw beginnen terwijl ik mij juist zo op mijn plek voel op mijn huidige werk. Kortom, ik heb de baan afgewezen…
En nu?
En nu gaat er wel het één en ander veranderen, maar ik vertel liever nog niet precies wat omdat er ook andere dingen geregeld moeten worden. Gelukkig gebeurt dat wel op mijn huidige werk. Ik ben gisteren weer begonnen met werken en hoewel het wennen is, voelt het ook weer als een warm bad. Ik ben voorlopig nog niet van plan om daar weg te gaan. Ik weet maar al te goed wat ik achter zou laten.
Op mijn werk weten ze hier van en bij die andere baan hebben ze een hele leuke vrouw aangenomen zag ik op de foto’s. Het is goed zo en het heeft zo moeten zijn.
Heb jij weleens een baan afgewezen? Zo ja, waarom? Laat het me weten in de comments hieronder.
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
