In de afgelopen 12 jaar hebben we heel veel bewaard van beide jongens. Dit bewaarden we in ons oude huis in plastic bakken en tot voor kort hadden we die nog steeds. Onlangs hebben we echter flink opgeruimd en er is heel veel speelgoed weggegaan. Daardoor konden we twee speelgoedkisten leegmaken. De één was heel erg kapot en hebben we naar de stort gebracht en de tweede, een hele mooie van steigerhout, hebben we bewaard. Hiervan hebben we een bewaarkist gemaakt. Alle plastic bakken vol knutsels, kaartjes, kleertjes en nog veel meer, zijn in deze kist gegaan. Wat erin zit laat ik jullie hieronder zien. Vol zit ‘ie echter wel.
Waarom een bewaarkist?
Zelf heb ik vrij weinig van vroeger, maar ik heb wel veel fotoboeken en heb ook nog een aantal verjaardagskaarten van mijn oma bewaard. Ook heb ik nog twee boeken die ik van mijn opa en oma heb gekregen en waar zij in de kaft nog wat hebben geschreven. En nu ik erover nadenk ik heb ook nog mijn poëziealbum en wat dagboeken. Stuk voor stuk heel waardevol.
Toen Milan heel klein was hebben we hetgeen écht belangrijk is, bewaard. Denk aan een eerste kerstbal, zijn eerste kleertjes, traktaties (zonder eten uiteraard), verjaardagskaarten, zijn geboortebedankjes, foto’s, dvd’s van de musicals waarin hij speelde en nog veel meer. Dit alles bewaarden we dus in de plastic bakken, maar zitten sinds kort in een grote steigerhouten kist die inmiddels loodzwaar, maar oh zo waardevol, is.
Op deze foto zie je het spijkerjasje dat ik voor hem maakte toen hij 5,5 jaar oud was. In 2016 schreef ik daar deze blog over. Daaronder zie je zijn vriendenboekje, post van Sinterklaas, een uitnodiging en nog veel meer.
En ook zijn geboortekaartje zit in deze bewaarkist. Ik vond zelfs nog dit kaartje van de kraamzorg. Waarschijnlijk wilde ik dat ook graag bewaren haha.
Zijn eerste pakje zit ook in deze bewaarkist, maar ligt ergens onderop. Zijn eerste schoentjes kon ik wel vinden. Kun je je nu toch niet meer voorstellen?
Eindeloos veel kaartjes! Voor Floris gaan we, als hij zijn nieuwe kamer heeft, eenzelfde bewaarkist maken. Ook deze zal in de loop van de jaren net zo vol worden als die van Milan. Als beide jongens de deur uit gaan, krijgen ze hun kist mee en zullen wij nog wat aan de binnenkant van de deksel schrijven. Ik hoop dat zij deze uiteindelijk weer doorgeven aan hun kinderen en zij er ook eentje maken voor hen. Of misschien wordt dat nog wel wat veel 😉
Spullen zijn maar spullen, maar dit zijn echte herinneringen en ik hoop dat zij deze later net zo waardevol vinden als wij. En zeg nu zelf, dit is toch ook een stuk leuker dan plastic bakken?
Waarin bewaren jullie je spullen van de kinderen? Hebben jullie bijvoorbeeld ook een bewaarkist?
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
Hey Marisca,
Wij hebben inderdaad van die hele grote plastic bakken vol met knutsels en schrijfschriften en werkboekjes. Eigenlijk veel te veel… maar op een of andere manier kan ik hetniet wegdoen. Heb dus voor de jongens bijv al hun verjaardagskaarten in een plakboek geplakt. Waarom?? Dat weer ik niet zo goed. Waar ik me bijb wel heel schuldig over voel zijn foto albums… ik kan daar nog niet echt iets in vinden zidat ik hetbij hou. Het zijn natuurlijk duizenden fotoos als ik die afdruk dan zou je een kast vol hebben. Maar van onze tweeling heb ik dus wel albums. Meer dan voor de 3e😳😳😳.
Ik vind je blogs leuk om te lezen.
Fijne vakantie