Ze zeggen dat temperamentvolle kinderen later heel succesvol kunnen worden. Laten we het hopen, want dan is het allemaal niet voor niets 😉 Oké, zo dramatisch is het niet echt, maar ik moet er wel aan wennen en vind het soms echt lastig om zo’n handenbindertje in huis te hebben. Ik heb lang nagedacht over dit artikel omdat ik niet wil klagen en hij nog steeds één van de twee liefste jongetjes van de wereld is, maar ik wil ook niet alleen maar de happy berichtjes schrijven. Het is soms namelijk echt moeilijk en dan weet ik het ook gewoon even niet meer…
Wennen
Ik moest er in het begin vooral aan wennen. Dit gedrag kenden wij helemaal niet. Tegelijkertijd vind ik het fantastisch dat ze beiden zo’n eigen karakter hebben en Floris zo’n sterke eigen wil heeft. Dit kan hem later inderdaad helpen. Het is namelijk een ontzettende doorzetter. Het is dus heel dubbel, maar er gelden hoe dan ook regels in dit huis, ook als een kind 1,5 is. Dan gaan we niet slaan, gooien met speelgoed, met houten speelgoed tegen de kast slaan etc. Dit gebeurt vooral als hij iets niet mag. Tja, we kunnen hem niet overal zijn zin in geven. Dit zal dus nog wel vaker gebeuren. Maar goed, het was echt wennen en er zijn dagen dat je dit er even niet bij kunt hebben.
Hoe gaan we ermee om?
Het antwoord hierop is niet zo simpel als ik altijd dacht. Ik dacht altijd dat je dat gedrag moest negeren en dat je goed gedrag beloont. Dat proberen we ook, maar in de praktijk ligt het soms echt een stuk lastiger. Hoe kun je verkeerd gedrag negeren als hij overal aan zit, gooit met dingen etc.? Dan pak ik bijvoorbeeld toch zijn speelgoed af. Hij is echter een doorzetter, want pakt dan gewoon weer iets anders haha. Ik vind het gezien zijn leeftijd echt lastig, hij snapt ook nog niet het verschil tussen goed en “slecht” gedrag.
We proberen daarom het goede gedrag te belonen en hopen dat ‘ie uiteindelijk merkt dat dat toch echt leuker is. Daarbij kunnen we niet alles maar goed vinden en zijn er gewoon regels in huis. Normale gedragsregels.
Maar heel eerlijk, het is soms erg lastig om je geduld te bewaren wanneer voor de derde keer de lepel met eten uit je handen wordt geslagen. Je het zoveelste speelgoed af moet pakken omdat anders de kast in no time stuk is, het kastje met de handdoeken voor de zoveelste keer leeg wordt getrokken etc. Er zijn dagen dat je dat echt heel slecht kunt hebben. Je bewaart uiteraard je geduld, maar ik moet soms echt even weglopen hoor.
Het zal ongetwijfeld een fase zijn en ach, dat onwijs lieve koppie, zijn kusjes en knuffels maken alles weer goed. Meer dan goed! Het is soms iedere dag lastig, maar we zouden hem ook geen dag willen en kunnen missen. Het is een heel ander type kind, maar minstens zo lief!
Herkennen jullie dit? Zo ja, hoe dan? En hoe gaan jullie hiermee om? Laat het me weten in de comments hieronder.
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
Oh my, zo herkenbaar. Mijn jongste is wel een jaar ouder, maar pfff… Het enige wat je kunt doen is consequent zijn en rustig blijven, denk ik. Ook al is het zo frustrerend. En mijn ventje is ook het allerleukste ventje hoor, dat is het niet. Het is fijn om de herkenning te zien en te weten dat je echt niet de enige bent.
Zo liep ik vorige week met mijn twee kinderen in een supermarkt. Oudste luistert prima, jongste moet ik steeds waarschuwen. Uiteindelijk moest hij drie keer op de grond zitten bij de kassa omdat hij er steeds vandoor ging. Bij de auto bleef hij ook weglopen, etc. etc.. En ik let echt wel op hoor! Kindjes zaten in de auto, ik sla de deur dicht en er komt een vrouw van in de zestig naar me toe met de opmerking: “Het ligt niet aan jou, je doet het fantastisch.” Nou, je kon me opvegen.
Auteur
Oh nee, wat een gedoe in de supermarkt, maar wat onwijs lief van die vrouw! Dat heb je dan echt even nodig. Ik kan mij voorstellen dat dat wat met je doet op zo’n moment.
Zo herkenbaar bij ons zit er ook 7 jaar leeftijdsverschil maar de oudste is ook heel rustig en als je zei toen ze de leeftijd van de jongste had nee dat mag niet ging ze wat anders doen. Maar de kleine boef van 14 maanden denkt daar heel anders over??. Soms heb je er gewoon een dagtaak aan om maar nee te zeggen en iets af te pakken.
En inderdaad soms even weglopen en tot 10 tellen………. en toch hou ik van alle 2 even veel en zou ze voor geen goud willen missen.
Auteur
Ik ook niet hoor, maar het is soms een wereld van verschil inderdaad. Bijzonder hoe karakters zo van elkaar kunnen verschillen. En wat toevallig dat er bij jullie ook 7 jaar tussen zit!
Hier ook herkenbaar! Was blij om je blog te lezen. Soms kan mijn zoontje zo driftig zijn. Met speelgoed gooien of hij laat zichzelf op de grond vallen als iets niet mag. Daarbij begint hij dan keihard te huilen. Allemaal theater natuurlijk, want als we hem afleiden is het zo over. Daarnaast kan hij weer zo lief doen en dan snap ik niet waar die buien vandaan komen.. Hier proberen we ook positief gedrag te belonen, maar ik vind dat ook lastig want je wilt niet dat hij zichzelf pijn doet of iets kapot gooit.
Laten we inderdaad hopen dat het een fase is ;).
Auteur
En ik ben heel blij om jouw reactie te lezen aangezien onze jongetjes ongeveer dezelfde leeftijd hebben. Afleiden helpt inderdaad en het laten vallen doet Floris ook. Met een hoop gevoel voor drama laat hij zich vallen. Het zal vast wel overgaan, maar vind het ook behoorlijk pittig…
Heel fijn om dit te lezen… onze zoon is 19 mnd (ook van okt ’17) en die kan echt last hebben van driftbuien. Vooral als hij iets niet mag. Dan laat ik hem gaan want afleiden helpt niet. Ook kan hij met dingen gaan gooien en op de grond gaan liggen… na een tijdje (kan wel 10 tot 15 min duren) wordt hij dan rustiger en dan knuffelen we weer. Maar het is niet altijd makkelijk! Ook wij proberen de positieve dingen te belonen.
En 100x nee zeggen op een dag is dus normaal zoals ik lees, dacht dat ie van ons hardleers was…hahaha…
Auteur
Haha nee hoor, ligt niet aan jullie, maar lastig is het wel inderdaad. Voor mij is het al fijn om te lezen dat ik niet de enige ben 😉