Als kind zijnde had ik een vriendinnetje waar ik dag en nacht was. Zij was mijn beste vriendin en we waren kind aan huis bij elkaar. We zaten ook in dezelfde klas en er was één ding wat ik altijd heel lastig vond. Ik kon toen namelijk goed tekenen (kon ik dat overigens nu nog maar) en als we iets moesten tekenen, tekende zij precies hetzelfde. Haar antwoord was simpel: ze wist zelf niets te bedenken en ik vond het toch niet erg? Stiekem wel, want bedenk gewoon zelf wat.
Op de middelbare school werd het gekker. Een aantal jaren en andere vrienden verder kwam er een meid op school die zich op een gegeven moment precies hetzelfde ging kleden als ik. Heel bizar en ik denk dat sommigen zich dat nog wel kunnen herinneren. Zij ging met dezelfde mensen om en het was een meisje met nogal wat problemen. Ze ging steeds meer met ons om en op een gegeven moment kon je de klok er op gelijk zetten. Ik hoefde namelijk maar iets nieuws te hebben of zij had het de volgende dag ook. Het ging geleidelijk, maar later konden anderen er ook niet meer omheen. Dingen gingen uit de hand lopen en het meisje ging daarna van school. Heel bizar was dat, sterker nog, het was gewoon eng.
Maar toen waren we kinderen. Als dit me nu zou gebeuren zou ik er heel anders in staan want we hebben immers allemaal toch wel een voorbeeld? Dan bedoel ik niet zozeer een persoon, maar het kan ook een totaalplaatje zijn of iets dat je leuk vindt.
En toch denk ik nog niet altijd zo realistisch hoor, want ik kan mij nog altijd irriteren aan het feit dat ik bijvoorbeeld net een blogpost heb geplaatst en ik een dag of een week erna praktisch hetzelfde zie staan! Niet alleen het onderwerp, maar ook bepaalde zinnen, taalgebruik of zelfs een #.
En ik kan me er wel aan irriteren, maar ik kan niet in iemands hoofd (en blogplanning) kijken. Misschien hadden we echt hetzelfde idee en stond de post gewoon al ingepland. Of misschien heb ik iemand geïnspireerd en dat was toch precies wat ik wilde met deze blog?
Ja, dat is allemaal dan wel zo, maar toch als ik heel eerlijk ben is het niet altijd even leuk. Plaatste ik afgelopen maandag nog een blogpost over het beplakken van notitieboekjes met plakfolie in een marmer print, ik ben deze week inmiddels al drie blogjes tegen gekomen met hetzelfde onderwerp. Wel anders ingevuld, maar met plakfolie met marmer print als onderwerp.
Ook kreeg ik van de week een mail van bedrijsstempels.nl die mij vertelde dat hij wordt benaderd door bloggers die vragen of hij ook met hen wil samenwerken vanwege de visitekaartjes stempels. Superleuk natuurlijk! En toch vraag ik mij af of we dan straks niet allemaal dezelfde soort kaartjes uitdelen.
En dus vind ik het lastig, want wanneer is iemand een “copycat” en wanneer is het gewoon een compliment? En maak ik mij er niet te druk om? Moet ik niet gewoon mijn schouders ophalen en erom lachen? En wie zegt dat het niet gewoon toeval is?
Het zal erbij horen en ik heb ook niet per definitie het wiel uitgevonden. Ik probeer echter wel origineel te blijven en zelf iets te verzinnen. En ach, lezers kunnen zelf ook wel nadenken. Hoe staan jullie hierin? En dan bedoel ik niet alleen bloggers, maar zoiets kan ook op het werk of school gebeuren. Laat het me weten in de comments hieronder!
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
Ik was volgens mij de eerste die iets plaatste met bedrijfsstempels. Daarna zag ik het heel veel voorbij komen. Omdat hij mensen benaderd had maar ook mensen die hem hadden benaderd. Zo gaat dat nu eenmaal met dat soort dingen. En ook onderwerpen zie ik 1000 maal voorbij komen. Maar dat weerhoud me er niet van te schrijven als ik iets in m’n hoofd heb. Soms zijn dingen ook een hype en zie je het daarom voorbij komen. Ook op pinterest staan veel dezelfde dingen en dat is ook een inspiratiebron ergens. Dus dan ook logisch dat meer mensen erover schrijven.. Ik maak me er iig niet druk om.
Kom t trouwens offline niet echt tegen.
Wat betreft bloggen is het een grijs gebied, is het echt gekopieerd of toevallig hetzelfde onderwerp? Of had iemand al iets een tijdje gepland en kwam het toevallig rond dezelfde tijd online? Lastige dingen zijn dat.
In het ‘echt’ had mijn moeder er vooral last van: de buurvrouw kopieerde haar interieur. Iedere accessoire die mijn moeder kocht, werd ook door de buurvrouw aangeschaft. Op een gegeven moment had ze zelfs de keuken en het plafond in dezelfde kleur geschilderd en dezelfde bank aangeschaft. Voor mijn mama was het ontzettend irritant. Is het onzekerheid?
In blogland zie je wel vaker van die hypes. Vaak lastig om de originele bron te achterhalen. Maar ergens is het ook een compliment omdat je anderen geïnspireerd hebt die er een eigen draai aan maken.
Maar ik herken je punt wel. Zo kocht ik afgelopen mei een wordpress thema. En niet veel later kwam ik hem bij drie anderen ook tegen. Ook allemaal net gekocht. Toeval?
Op de basisschool had ik vroeger ook zo’n vriendinnetje. Wel is waar iets jonger dan ik. Maar deed me overal in na. Vreselijk vond ik dat. Daar is de vriendschap op gestrand toen ik eenmaal naar de middelbare ging. Nu kan ik er wel om lachen. Mensen zoeken toch iemand als voorbeeld.
Ja, ik begrijp je gevoel heel goed. Maar moet er bij zeggen dat ik het juist vaak andersom heb. Loop ik al weken met een idee in mijn hoofd, sta ik op het punt van plaatsen, heeft net iemand anders het gedaan. Dan voel ik me zo stom, net of ik dus kopieer terwijl ik stiekem gewoon te lang gewacht heb met plaatsen. Dus ik ga er vaak maar gewoon vanuit dat het toeval is. En als mensen echt geïnspireerd zijn door je bericht, probeer ik het als compliment op te vatten terwijl ik het ook niet altijd leuk vind hoor. Maar wat doe je er aan? Er zijn al zoveel dingen gemaakt en geschreven, echt helemaal origineel zijn is super moeilijk.
Lastig! Had een keer een onderwerp wat ik echt nog nooit had gezien bij geen andere mama blog. En twee dagen later ook bij drie anderen gezien. Zette er zo mijn vraagtekens bij. Maar vooral met samenwerkingen is het logisch dat er meerdere zelfde soort artikelen zijn. Meestal benaderen bedrijven toch meerdere bloggers. En als er ergens weer een nieuwe collectie of nieuw item is dan vind ik het niet meer dan logisch dat meerdere mensen erover bloggen.
Over wordpress thema’s of hashtags tjaaa…. Als ik ergens een super gaaf thema zou vinden dan ben ik blij als ik die ook kan kopen. Vind dat niet na apen. Dan moet je (als je perse origineel wilt zijn) gewoon meer betalen of zelf maken. Er ligt natuurlijk geen alleen recht op een thema, daarom zijn die dingrn juist te koop.
Echt uniek kan je niet meer zijn, die bedrijfsstempeks kom ik al een maand overal tegen. Blijft dat ik daar niet mee in zee gegaan ben. Als ik een samenwerking vaker voorbij zie komen is het voor mij ook een reden om er vanaf te zien, tenzij ik het echt heel gaaf vind. Wat betreft ideeën, heb het soms ook dat ik iets in concepten heb staan dat ik een gerelateerd onderwerp bij iemand anders zie. Jammer, dan niet of wachten. Bij bepaalde trends kan je er echter niet omheen.
Dit onderwerp kwam ik trouwens vandaag ook al tegen op een andere blog.
haha nou dat vind ik dus ook zo typisch, 2 blogs die vandaag onder dit onderwerp bloggen 🙂
Auteur
Haha zo zie je maar… Toeval en/of toch een hot topic waar meer bloggers mee zitten 😉
Auteur
Dank voor jullie reacties, leuk! Kijk, ik wil wel wat nuanceren (al denk ik dat ik dat in de post ook al heb gedaan), het gaat mij niet om de onderwerpen. Tuurlijk zijn er hypes, dat is logisch dat hebben kranten en tijdschriften ook. Daar speel je op in., dat is ook je vak in zekere zin.
Het voorbeeld van de stempels: iemand zegt dat ze er dan juist niet mee in zee gaat. Snap ik, want dat heb ik ook wel gehad met bepaalde dingen. Toch denk ik dat je ook met hetzelfde onderwerp onderscheidend kan zijn. Zo weet ik dat Nicole haar logo erop liet zetten en ik koos voor een visitekaartje. Zelfde bedrijf, twee verschillende stempels en dus een andere invulling en twee verschillende blogs. De crux ligt dan ook niet bij het bedrijf, maar bij de invulling door andere bloggers. Er waren zelfs bloggers die hen benaderden omdat ze ook wel zo’n visitekaartjesstempel wilden.
Ik zeg ook heel eerlijk dat ook ik zeker het wiel niet heb uitgevonden, maar ik vind wel dat je als blogger (dus ik ook) je best mag doen om onderscheidend te zijn.
Het is niet erg om dezelfde kaders of onderwerpen te hebben (denk aan de tijdschriften voor moeders), maar het gaat om de invulling ervan. En ja, soms is dat toeval en soms ook niet. Dat is de vraag ook die ik mijzelf stel. Maak ik me er zelf niet te druk om?
Ik merk dat ik daardoor soms wat minder blogs lees of gewoon een blog even links laat liggen omdat je dan een beetje overladen bent met hetzelfde onderwerp.
Maar ik heb ook heel vaak een ideetje in mijn hoofd en als ik hem dan toch voorbij zie komen op een andere blog laat ik het ideetje wel vaak schieten. Pech voor mij, denk ik dan. Alleen staat daar iedereen anders in. Gelukkig maar. Blijft lastig, zoals je al zei copycat of compliment!
Blijft wel een dingetje ja, vooral: wanneer ben je uniek..
Als je bijvoorbeeld op Google kijkt op notitieboekje plakfolie marmer zijn er behoorlijk wat blogs die er het afgelopen jaar over geschreven hebben.
Ik vind vooral dat je uniek bent als je het idee gewoon zelf bedacht hebt, in je hoofd had, en het vervolgens uitgewerkt hebt. Dat je daarvoor niet uitgebreid onderzoek bent gaan doen of het toevallig al bestaat ergens op een blog en of je de eerste bent, vind ik niet belangrijk
Zolang jij het idee gewoon zelf gekregen hebt en uitgewerkt hebt op je eigen manier en met je eigen ideeën, vind ik het uniek en lees ik het graag.
Helemaal uniek kun je niet zijn volgens mij. Bijna alles is al geschreven. Ik lees veel blogs en toevallig zie je dan veel dezelfde artikelen in een week voorbij komen. Gisteren las ik ook een artikel dat over dit ging als dit artikel. En soms zie ik reviews van merken of winacties die in een week bij veel blogs voorbij komen. Dat ligt dan natuurlijk aan het bedrijf dat op dat moment die producten in de picture wil hebben. Zo ook die van de stempels, ik was ook benaderd en plaatste een artikel en een week na mijn artikel zag ik hem ook bij iemand anders voorbij komen. Het enige dat je uniek maakt is je eigen schrijfstijl.
Oh ja lastig! Ik denk dat het gevoel copycats of compliment ook ligt aan de manier waarop. Maak jij iets met marmer plakfolie en de ander schrijft: bij mamablogger zag ik dit (link) project met marmerfolie. Gaaf hè! Zelf ben ik ook een rolletje gaan kopen en ik maakte dit: …
Dan lijkt het me een compliment. Is het duidelijk overgenomen en is er geen bronvermelding dan zou ik ook flink balen.
Daarnaast denk ik dat sommige dingen in de lucht hangen of gewoon ‘in’ zijn. En met zijn allen in een stroming zitten is ook gewoon leuk!