Regelmatig krijg ik de vraag hoe ik het toch allemaal doe. Een baan van 26 uur (ik heb sinds vorige week ouderschapsverlof en werk nu 26 uur in plaats van 32), dagelijks bloggen en natuurlijk mijn gezin. Ik zeg dan altijd dat ik het gewoon doe. Het is een kwestie van gewoon doorgaan en ik vind alles wat ik doe heel leuk. Dat scheelt natuurlijk ook. Iedereen denkt altijd dat ik alles fluitend doe, maar er zijn genoeg momenten waarop ik allemaal best zwaar vind.
Het is zondagochtend en we moeten nog 1001 dingen doen in huis. Ondertussen heb ik voor die dag nog geen blog klaar staan en voor de komende week ook nog niet. Er moeten nog drie samenwerkingen worden afgerond en het is mooi weer dus we willen er ook nog even op uit met zijn viertjes. Verder moet er nog gegeten worden, moet er nodig een witte was worden gedraaid en als ik naar mijn werk agenda kijk voor komende week zit die ook behoorlijk vol met events, een congres (even een werkdag ruilen), een borrel en deadlines.
Ik overzie het allemaal nog wel, maar krijg het soms al benauwd bij het idee. Hoe ga ik dit allemaal rondbreien? Ik besluit het maar per dag te bekijken.
Ik begin met de planning voor Mamablogger. Ik typ eerst een gewone blog en neem mijzelf voor deze voor de maandag te bewaren, maar ja, dan komt er zondag dus niets online. Dat trek ik stiekem best slecht dus ik klik toch op publiceren. Shit, dat betekent dat ik er nog één moet typen voor de maandag. Ik wil vooruit werken tot en met woensdag. Dan ben ik vrij van mijn werk en kan ik door voor de rest van de week. In de praktijk komt daar weinig van terecht, maar iedere week doe ik opnieuw een dappere poging 😉
Daarna de samenwerkingen. Als ik een onderwerp heb gaat het overigens vrij vlot, maar het moet wel gedaan worden. Ik geef mijzelf de tijd tot ongeveer 10.00 uur. Daarna gaat de laptop uit en is het tijd voor mijn gezin. De rest komt vanmiddag of vanavond wel weer.
Als ik daarna even heb kunnen ontspannen, neem ik mij voor de rest van de week ook per dag te bekijken. Maandag is nog redelijk rustig. Heerlijk, dan is de kop eraf en blijven er nog maar vier dagen over. Dat is te overzien haha.
Zo gaat het iedere week weer…
Wat ik hiermee wil zeggen is dat het hier ook niet allemaal aan komt waaien. Ik moet ook pitchen op opdrachten en iedere dag zorgen voor content. Ik ben constant dingen aan het bedenken om jullie te laten zien en investeer daar veel tijd en geld in. Op het werk wordt er ook veel van mij verwacht. Logisch, want daar is de functie ook naar. Daar ben ik niet Marisca van Mamablogger, maar gewoon Marisca die moet doen wat er van haar verwacht wordt. Thuis ben ik mama en mama is ook maar een mens. Ook ik zit er regelmatig doorheen, krijg het benauwd van de planning en moet soms ook maar afwachten of ik het een beetje in goede banen kan leiden.
Alle ballen hoog houden? Soms heb ik geen idee wat ik aan het doen ben. Ook ik doe maar wat hoor 😉
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
Heel herkenbaar! Hier nog een moeder die 28 uur pw werkt en daarnaast een blog heeft. Collega’s zeggen weleens: ik wil ook wel een verhaaltje typen en dan gratis ergens overnachten hoor, zonder te beseffen wat het inhoudt. Mij heeft het overigens enorm veel lucht gegeven om na ruim 2 jaar terug te gaan van 3 naar 2 blogs in de week. Daardoor is het ineens een stuk beter te doen.?
Auteur
Oh, dat herken ik zo! Niet van collega’s, want die snappen het wel (werk op een Marketing & Communicatie afdeling) en andere collega’s vinden het leuk om te horen hoe het werkt. Anderen, vaak ook familie, denken inderdaad dat het “even wat stukjes typen” is en hebben geen idee wat erbij komt kijken en wat ik heb bereikt. Dat is weleens lastig, want als men het niet als werk ziet, zien ze ook niet dat je eigenlijk meer dan fulltime werkt.
Wel goed dat het jou lukte om te minderen. Heeft dat nog gevolgen gehad voor je bezoekersaantallen bijvoorbeeld?
Misschien kan je af en toe eens een gastblogger aan het woord laten? Dat scheelt toch weer een stukje in het maken van content (al zal er dan natuurlijk weer tijd gaan zitten in het contact met de gastblogger).
Ik begrijp goed dat een blog zoals de jouwe, naar je baan, en moederschap, best veel van je vraagt! Respect hoor, dat je toch zoveel publiceert.
Liefs,
Eline
Auteur
Heb ik inderdaad overwogen en heel lang geleden ook gehad, zij was overigens heel erg leuk, maar het voelde niet goed. Voor mijn gevoel is Mamablogger van mij (lekker egoïstisch haha) en is het het platform waar ik mijn persoonlijke verhalen deel en dingen deel die ik leuk vind. Met gastbloggers voelt het meer als een online magazine dan mijn eigen blog. Is wat lastig uitleggen, want het zit hem vooral in gevoel. Zelf volg ik een blogger ook om die blogger en haak ik af bij gastbloggers. Dat geldt niet voor iedereen hoor, maar voor nu is het voor mij geen optie.
Verder vind ik het ook fantastisch, maar soms is het allemaal wat veel, ook omdat mijn werk soms best pittig is en veel van mij eist. Lastig hoor 😉