Na mijn zwangerschapsverlof van Floris, nu ruim zes jaar geleden, ben ik meer gaan werken dan voor mijn verlof. Dit werd mij destijds gevraagd en omdat Patrick ouderschapsverlof op kon nemen, heb ik dat aanbod aangenomen. Dat was niet alleen financieel gunstiger, maar het zorgde ervoor dat ik mijzelf ook kon blijven ontwikkelen. Inmiddels zijn we zes jaar verder en blik ik terug op hoe dit de afgelopen jaren is gegaan en hoe ik de toekomst voor mij zie.
Papa nam ouderschapsverlof op
Het eerste jaar na mijn verlof nam Patrick twee dagen in de week ouderschapsverlof op. Hij werkte toen bij zijn vorige werkgever en het ouderschapsverlof had helaas heel wat voeten in de aarde. Er werkten bijna alleen maar mannen in dat bedrijf en ouderschapsverlof was niet gebruikelijk. Gelukkig is dat later helemaal goed gekomen, maar daar valt nog een wereld te winnen. Na dat jaar ging Pat weer fulltime aan het werk en nam ik vervolgens zes uur per week ouderschapsverlof op. Gelukkig konden we ook een beroep doen op opa en oma. En zo waren we weer twee jaar verder. Niet veel later ging Floris ook nog twee ochtenden in de week naar de peuterspeelzaal.
Dit kwam destijds op ons pad en was voor mij een mooie kans om mijzelf te ontwikkelen. Dat heeft toen ook de doorslag gegeven om dit te doen. Het financiële plaatje speelde natuurlijk ook mee: er komen nog dure jaren aan met de jongens, het leven an sich wordt duurder, maar dit was ook een manier om meer pensioen op te bouwen bijvoorbeeld. Daarnaast hadden we ook ons nieuwe huis niet kunnen kopen als ik nog steeds 20 uur per week had gewerkt.
Het waren allemaal praktische zaken die mee hebben gewogen, al was het het belangrijkst dat het voor Floris stabiel moest zijn als we dit gingen doen. En dat was gelukkig zo.
Tijdens een trainingsdag op locatie
Geen hele opleidingen, wel korte trainingen
Omdat ik meer ging werken, betekende dat ook dat mijn werkzaamheden werden uitgebreid. Langzaam maar zeker groeide ik steeds meer in mijn werk en veranderde mijn functie met mij mee. Waar ik eerst een medewerker was in mijn functietitel, werd ik later een adviseur. Eerst alleen op online communicatie en later als all-round communicatieadviseur.
Ik had inmiddels een hbo opleiding gedaan via mijn werk en hoe leerzaam en leuk die opleiding ook was, ik wist inmiddels wel dat korte trainingen beter bij mij pasten. Dat was namelijk veel beter te combineren met al het andere in mijn leven. Van een communicatie training tot projectmatig werken en functioneel beheer. Dit zijn trainingen van één dag of bijvoorbeeld drie dagen. Superleuke en leerzame dagen vind ik dat! Het gaat dan echt even om mijn persoonlijke groei, je leert andere mensen kennen én deze trainingen zijn vaak heel praktisch zodat je het geleerde meteen kan toepassen in je werk. Daar hou ik van!
Het liefst volg ik ieder jaar tenminste één korte training en ook met het hele team volgen we weleens een trainingsdag. En afgelopen week volgde ik nog een webinar over AI in de communicatiestrategie. Allemaal ontzettend leerzaam.
En toen, burn-out klachten…
Jarenlang ging alles goed, maar er gebeurde veel. Op het werk, maar ook thuis. Van corona tot de verkoop van twee huizen, een verhuizing en we kochten een nieuwbouwhuis. We hebben moeten wennen in een nieuwe wijk, onze oudste ging naar de middelbare school en ga zo maar door. Er was altijd wel wat waar we ons druk om moesten maken. Niet erg en er zijn altijd gezinnen met meer zorgen, maar het was veel. Ik wilde alles ook nog eens perfect doen en begin dit jaar maakte mijn lichaam mij in ieder geval goed duidelijk dat het zo niet meer ging.
Nu zeg ik altijd dat je van hard werken niet dood gaat, maar van stress wel.
En ik moet iets doen om niet alleen beter met stress om te gaan, maar ik moet vooral stress verminderen. Ik moet dus kritisch naar mijzelf en naar mijn manier van handelen kijken. Daarom zou ik ook heel graag een training persoonlijke effectiviteit willen volgen… Ik hoop dan mijzelf een spiegel voor te kunnen houden zodat ik mijzelf aan kan leren mijn werkzaamheden efficiënter uit te kunnen voeren. Ook dat is een vorm van persoonlijke groei. Want dat er iets moet veranderen is een feit.
Inmiddels ben ik mijn werk weer aan het opbouwen naar 32 uur en ben ik bezig met mijn eigen ontwikkeling. Dingen loslaten en naast mij neerleggen en focus op mijzelf en mijn gezin in plaats van nog 100 anderen. Het komt wel goed.
Toch ben ik heel blij met hoe het de afgelopen jaren is gegaan. Ik heb een enorme ontwikkeling doorgemaakt. Persoonlijke groei is belangrijk en wij moeders kunnen meer dan we denken. We leren onszelf goed kennen en het stelt ons in staat om zoveel meer te bereiken op alle fronten. We zijn nooit uitgeleerd, ook niet als we kinderen hebben en er nog een hele lading was op ons wacht 😉
Op welke manier ben jij bezig met jouw persoonlijke groei en ontwikkeling? Klets mee in de comments hieronder of op de socials van Mamablogger.
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
