Ken jij de term ‘lifequake’ al? De letterlijke vertaling is levensbeving en maken we gemiddeld drie to vijf keer in ons leven mee. Het zijn gebeurtenissen die onze levens totaal overhoop gooien. Denk aan een geboorte, een burn-out, een ontslag, een overlijden etc. Het zijn niet altijd de leukste gebeurtenissen, maar sommige lifequakes geven ons de kans onszelf opnieuw uit te vinden. Dit waren tot nu toe mijn lifequakes.
Jij bepaalt hoe je ermee omgaat
Deze lifequakes kunnen zowel vrijwillig als onvrijwillig plaatsvinden, maar bij het ’transitieproces’ dat daarop volgt zit je wel zelf achter stuur. Jij bepaalt hoe je reageert en welke hulpmiddelen je inzet. Tenminste, dat wordt gezegd. In sommige gevallen vind ik dit namelijk te kort door de bocht. Denk bijvoorbeeld wanneer je iets meemaakt dat zo ontzettend heftig is dat je in eerste instantie misschien helemaal niet helder na kunt denken. In andere, minder heftige, situaties denk ik er wel zo over. Jij bepaalt hoe je dan met de situatie omgaat.
In mijn geval betekent dat actie. Ik wil meteen handelen en het gevoel hebben dat ik vooruit beweeg om iets op te lossen of beter te maken. Ik ga meteen in de ‘regel modus’, dat heb ik altijd gedaan, het geeft mij houvast en dat heb ik op zulke momenten heel hard nodig.
Mijn lifequakes
Het overlijden van mijn vader
Mijn vader overleed op mijn 17e en in dat jaar was ik heel erg zoekende in wat ik nu wilde. Ik nam een tussenjaar, maar omdat ik nog leerplichtig was ging ik één dag in de week naar school en de rest van de week werkte ik. Dat jaar deed ik de korte opleiding detailhandel en mijn vader was daar op zijn zachtst gezegd niet zo blij mee. Hij wist dat ik meer kon en vond dat ik alles maar vergooide. Toen hij ziek werd veranderde er iets in mij. Ik zag wat de wijkverpleging, de huisarts en alle andere professionals om ons heen voor ons betekenden en wilde ook iets doen wat van betekenis was. Ik koos vlak voor zijn dood voor de SPW-4 opleiding en daarna zou ik verder kijken. Ik heb hem nog kunnen vertellen dat ik weer naar school ging en daar was hij heel erg blij mee.
Nadat hij was overleden heb ik een briefje in zijn kist gestopt en zei ik hem dat ik er alles aan zou doen om hem trots te maken. Sindsdien speelt dat altijd in mijn achterhoofd. Ik wil het gewoon graag goed doen. Hard werken en een stabiel (gezins)leven, dat was denk ik alles waar hij op hoopte.
Toch weet ik door zijn dood dat het leven erg kort kan zijn en we daarom zoveel mogelijk moeten genieten. Zijn dood heeft niet alleen mijn leven voor altijd veranderd, het heeft op veel gebieden ook mijn ogen geopend. Niet meteen, maar naarmate de jaren vorderden wel.
De geboorte van de kinderen
Cliché natuurlijk, maar de geboorte van de jongens heeft alles veranderd. Ten goede, want ik wil niet alleen mijn vader blij maken, maar ook mijn gezin. Ook voor hen wil ik het goed doen. De kinderen een onbezorgde jeugd geven, die goede start, dat vind ik belangrijk.
Dankzij hen ben ik spontaner, want met hen wil ik dingen beleven. Ik ben door hen van mijn heimwee af en ben reislustiger dan ooit. Het klinkt gek, maar de laatste jaren nam ik wat meer risico’s omdat ik met mijn gezin het avontuur wel durf aan te gaan. Ik hoop dat ik mijn kinderen leer dat nieuwe plekken en het leren kennen van mensen, je wereld vergroot. En ondertussen vergroot ik mijn wereld ook.
De start van mijn webshop
Toen Milan net geboren was begon ik een webshop. Ik was toen nog activiteitenbegeleider en ontdekte dat ik de online wereld waanzinnig leuk vond. Dankzij mijn webshop wist ik welke richting ik op wilde met mijn werk en dat lukte bij dezelfde zorgorganisatie. Maar dankzij mijn webshop ben ik ook begonnen met bloggen. Eerst voor de webshop, maar inmiddels bestaat Mamablogger alweer zeven jaar en ben ik ruim 3000 blogartikelen verder. Ik dank mijn huidige inkomen aan mijn webshop van toen, dat is toch mooi?
Ik heb hier eerder al een podcastaflevering over opgenomen:
Dit waren mijn drie lifequakes. Alles wat ik nu ben heb ik aan deze drie lifequakes te danken. De eerste was verschrikkelijk, maar ik leerde ermee om te gaan, de zon ging weer schijnen en ik doe mijn best het goed te doen.
Ik zal nog wel een aantal lifequakes meemaken en het is maar goed dat we niet weten wat ons te wachten staat 😅. Wat waren jouw lifequakes?
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
