Nu Milan zes is mocht hij voor het eerst de avondvierdaagse lopen. Op sommige scholen mogen de kinderen vanaf groep 1 al meelopen, maar bij Milan mag dat nog niet. Vorig jaar vond ik dat nog jammer, maar nu begrijp ik het wel, want het is best pittig. 4 dagen lang minimaal 5 kilometer lopen en dat terwijl ze ook nog hele dagen op school zitten en sommigen nog naar de BSO etc. moeten. Het zijn dan best lange dagen voor de kinderen.
Dinsdag
Afgelopen dinsdag was het dan eindelijk zo ver. Milan keek er al weken naar uit. Ik had mij voor de eerste en laatste avond opgegeven als begeleider en kon dus meteen in de gaten houden hoe het ging. Het was een wat langere route (bijna 6 kilometer), omdat er een kleine omweg gemaakt moest worden. Het was warm en ja, de kinderen vonden het best zwaar. Ik aan het einde van de rit overigens ook! Ik voelde mijn buik wel behoorlijk en was op een gegeven moment gewoon aan het waggelen haha. Ze startten laat en we waren dan ook laat thuis. Snel douchen en weer naar bed! Toch vond hij het erg leuk en was hij vooral ook onder de indruk.
Woensdag
Dit was de warmste dag van de week en we hadden al veel drinken koud gezet van tevoren. Ook besloten we lekker patatjes te halen bij de snackbar. Toen we daar aankwamen, kwam er een vriendinnetje van Milan aan met haar moeder en broertje, zij hadden namelijk hetzelfde idee! We besloten het met zijn allen bij ons op te eten, gezellig!
Deze route was een stukje korter dan de dag ervoor en ze mochten al redelijk snel starten (alleen de laatste avond lopen ze op nummer), fijn! Hij was ruim drie kwartier eerder terug dan de dag ervoor en het mannetje was zo aan het zweten. Ik hoorde later dat er zelfs een kindje van een andere school met de ambulance was afgevoerd vanwege de hitte en te weinig drinken. Ergens langs de route was er een clown en een band, dat was toch wel een hoogtepunt haha.
Daarna was het weer een kwestie van snel douchen en weer naar bed. Eenmaal op bed vroeg ik hem of hij de avondvierdaagse nog wel leuk vond. Het antwoord was ‘nee’. Hij wilde hem wel uitlopen, dat dan weer wel. De volgende ochtend vertelde hij dat hij het toch wel weer leuk vond. Niets zo veranderlijk als een kind 😉
Donderdag
Gelukkig was het weer wat afgekoeld, want dit was de langste route. Milan had er in ieder geval weer zin in, maar hij zag er er wel heel moe uit. Laat naar bed en gewoon om 5.30 uur weer op. Slapen lukt hem dan echt niet meer. Hij vond deze route leuk, maar was ook blij dat deze lange route erop zat. Op naar de laatste avond, want dat betekent snoep en cadeautje 😉
Vrijdag
Ik mocht weer mee als begeleider, leuk! De school had dit jaar wel wat ongunstig geloot waardoor ze als één van de laatsten pas mochten starten. Er waren in totaal 39 groepen met bijna 4000 kinderen en 800 man begeleiding. Dat is een behoorlijke avondvierdaagse en het duurt wel even voordat iedereen loopt. Zeker op zo’n laatste avond merk je dat dat lange wachten de kinderen ook energie kost.Ondertussen werden er al snoep en cadeautjes uitgedeeld en hadden twee moeders een hoofdband voor mij gemaakt met snoep. Wat hebben we gelachen! En ja, ik heb hem stug de hele route opgehouden 😉
Om de hoek stond de eerste drumband al klaar, bij school (we liepen langs de school) stonden er boxen met harde muziek om de kinderen aan te moedigen en onderweg kwamen er steeds meer bands bij. Toen de officiële intocht begon hadden de meeste kinderen al heel wat om hun nekjes hangen, wat een feest!
Daarna werd het pas echt druk en stonden er overal familie en vrienden te wachten op de kinderen. Voor de kinderen die dit jaar voor het eerst liepen was dit wel heel indrukwekkend.
Rond 21.10 kwamen we aan en was het tijd voor het uitreiken van de medailles. De kinderen waren flink verwend, liepen op adrenaline en één meisje had zelfs nog gezegd dat dit de gelukkigste dag uit haar leven was. Geweldig toch?
-
- Hele charmante foto van vorig jaar 🙂
-
- De buit van vorig jaar!
-
- Deze was nog voor de deur in de bakfiets gelegd door de dochter van een collega van mij.
Mag jouw kind de avondvierdaagse al lopen? Hoe gaat dat bij jullie? Ik ben benieuwd! Laat het me weten in de comments hieronder.
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
De oudste van 7 loopt vanaf groep 2 mee. De jongste is vanaf dat komen ook gaan lopen. Hij was toen 3,5 en liep echt de 4 avonden 5 km uit. We begonnen dan wel ieder dag rond 18 uur. Maar hij had er lol in en genoeg energie nog over haha. Dit jaar lopen we weer 5 km, volgend jaar de 10 km