Ons kindje is vanaf vandaag echt af! Tenminste, dat wordt altijd gezegd. Dit is de week waarin hij eigenlijk geboren mag worden, zelfs thuis als je dat zou willen. Weer een mijlpaal dus.
Afgelopen week zijn we naar de verloskundige geweest om de bevalling door te spreken, stond alles in het teken van traktaties voorbereiden en moet ik heel eerlijk bekennen dat het een beetje teveel was. Lees je mee?
Naar de verloskundige
De week begon met een bezoekje naar de verloskundige. Gelukkig was Patrick vrij en kon hij mee. Was ook wel heel goed, want we zouden de bevalling doorspreken. Ik moet eerlijk zeggen dat ik had verwacht dat we dat heel uitgebreid gingen doen, maar niets was minder waar. We namen nog één keer de wens door voor een ziekenhuis- of thuisbevalling (ziekenhuis!), er werd gevraagd of ik pijnbestrijding wilde indien nodig (ja!), of ik wist dat je bij een poliklinische bevalling een eigen bijdrage moet betalen (onze bankrekening weet dat maar al te goed haha) etc. Het waren eigenlijk vooral praktische vragen.
We hadden een verloskundige in opleiding en ze vroeg hoe ik hem nu voelde bewegen. Ik gaf aan dat het nog steeds erg weinig was, maar wel gerustgesteld was nu ik hem weer had gehoord. Zij wilde echter dat ik naar het ziekenhuis ging en haalde de andere verloskundige erbij. Ik zag het ziekenhuis eerlijk gezegd niet zitten. Ik maakte me geen zorgen, ik was ontzettend moe en wilde hierna gewoon weer naar huis. In mijn beleving keken ze me aan alsof ik een heel ontaarde moeder was, maar ik maakte me echt geen zorgen. Het was niet zo dat ik hem helemaal niet voelde en ik had hem gehoord.
Uiteindelijk spraken we af dat ik ’s avonds weer zou bellen. Ik kreeg toen een wat oudere verloskundige aan de telefoon en die stelde me gerust. Ik moest vertrouwen op mijn gevoel en hoefde nog niet langs te komen.
Bron afbeelding: Prenatal app
Een overload aan traktaties
Verder stond de hele afgelopen week in het teken van traktaties. Ik wilde perse alles voorbereid hebben. Ik maakte nieuwe LEGO® traktaties voor Milans verjaardag, traktaties voor de juffen, geboortetraktaties voor Milans klas en de traktaties voor op ons werk. Het was een flinke klus, maar alles staat wel ingepakt klaar. Alles is houdbaar en het is een hele geruststelling dat we dat straks niet meer last minute hoeven te doen. Ik geef je alvast een klein voorproefje…
Ziet er allemaal heel feestelijk uit toch? Na de geboorte laat ik je uitgebreid de geboortetraktaties zien en binnenkort zie je wat Milan voor zijn verjaardag gaat trakteren.
En toen werd het een beetje teveel…
Ik wilde perse alles af hebben, het huis aan kant hebben, deadlines afmaken, vooruit bloggen, nog even helpen met een raamtekening op school, een proeverij doen voor Mamablogger, naar de kijkles op Milans zwemles, naar de verjaardag van mijn neefje etc. en dat heb ik vrijdag geweten. Ik had onwijs harde buiken, mijn linkervoet werd steeds dikker en ging zeer doen en eigenlijk deed alles zeer. Ik ben er niet goed in, maar nu moest ik toch echt toegeven dat het teveel was. Daarom ben ik ook blij dat alle creatieve dingen erop zitten. Die nemen veel tijd in beslag. Komende week moet ik echt op gaan letten.
Dinsdag maar weer even bespreken bij de verloskundige…
Tot volgende week!
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
