Een veelgestelde vraag van de afgelopen tijd was of we nu dan echt compleet zijn na de geboorte van Floris. Ook lees ik het vaak bij anderen; nu zijn ze echt compleet na de geboorte van hun laatste kindje. Ik had er nooit zo over nagedacht, want ik heb nooit gevoeld dat we niet compleet waren met Milan. We waren met zijn drietjes en we waren net zo gelukkig als nu. Ik zou het ook een belediging vinden naar Milan toe als we zouden zeggen dat het voor ons gevoel nu pas klopt.
Ik begrijp wel wat mensen proberen te zeggen hoor, maar we waren al een gezinnetje. Een klein gezinnetje, maar wel een gelukkig gezinnetje. We hadden een gezond kind, fantastisch toch? We waren met zijn drietjes en niet met meer dus we waren compleet. Zo voelde het ook. Waar dan het gevoel vandaan kwam om voor een tweede kindje te gaan? Geen idee, het is een gevoel dat heel moeilijk te omschrijven is. We hadden een tweede kindje ook nog heel veel liefde te bieden en we wilden het heel graag nog een keer meemaken. Een kindje was gewoon nog heel welkom en we geloven erin dat ieder kind de wereld een stukje mooier maakt.
Als je mij dus vraagt of we nu compleet zijn zeg ik dat we dat al waren, misschien zijn we nu wel completer 😉 Er komt in ieder geval niet nog een kindje. We hebben twee heerlijke kinderen die vooralsnog gezond zijn en daar zijn we heel erg blij mee. Dat is zeker niet vanzelfsprekend en daarom zeg ik altijd vooralsnog. Ons leven is met de komst van Floris niet ingrijpend veranderd, maar nog mooier geworden dan het al was. Ook de manier waarop Milan met Floris omgaat is zo mooi, dat is kostbaar en hadden we eigenlijk voor geen goud willen missen. Het is goed zo, wij zijn happy.
Bewaren