Een collega vroeg mij van de week hoe oud Milan nu is en ik antwoordde dat hij bijna 6 is. En toen realiseerde ik mij dat ik over 4 jaar dus gewoon een tiener in huis heb. Een TIENER! Ja, de tijd gaat snel, heel erg snel en ik ben er nog niet aan toe. Stukje bij beetje moet je je kind loslaten. Iemand zei ooit tegen mij dat je kinderen te leen hebt en misschien is dat ook wel zo. Je krijgt ze, voedt ze zo goed mogelijk op en vervolgens laat je ze weer los in de hoop dat ze jouw goede opvoeding niet vergeten.
Maar jeetje, dat loslaten dus… Ik kan heb er heel veel moeite mee. Sinds ik moeder ben ben ik een zachtgekookt ei dat om werkelijk alles kan huilen als het kinderen betreft. En helemaal als het mijn kind betreft. Ogenschijnlijk is er niets aan de hand en kan ik heel nuchter en rationeel denken als het om Milan gaat, maar van binnen is het een strijd. Ik weet dat ‘ie niet in zeven sloten tegelijk loopt en misschien moet ‘ie dat eens doen. Dan weet ‘ie meteen dat dat zo niet werkt. Rationeel gezien weet ik dat, maar in real life probeer ik hem voor zoveel mogelijk dingen te behoeden, hem te waarschuwen en neem ik hem het liefst mee aan de hand.
Gekwetst worden
Eigenlijk wil ik gewoon niet dat Milan in zijn leven gekwetst wordt al weten we allemaal dat dat onvermijdelijk is. En nee, dat is niet leuk, maar het hoort erbij. Het maakt hem sterker en hij leert omgaan met teleurstellingen. Hoort bij het leven en niemand blijft dat bespaart, maar je wilt gewoon niet dat dat ook voor jouw kind geldt.
Ik probeer het wel en ook voor mij hoort het er allemaal bij. Misschien heb ik er gewoon moeite mee dat mijn kleine jongetje steeds groter wordt, opeens belachelijk lange benen heeft en steeds meer zelf kan.
Tja, dat loslaten hè? Ik ben er gewoon nog niet zo goed in, maar stukje bij beetje probeer ik het. Niet teveel, want zó snel gaat het nu ook weer niet 😉
Herken jij dit bij jouw kind(eren)? Laat het me weten in de comments hieronder.
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
Mijn peuter is 2.5 en elke dag is al een stukje meer loslaten. Eerst draag je een kindje nog negen maanden bij je, vanaf dan is het elke dag naar mijn idee meer en meer loslaten.
Ik ben ook niet zo van het loslaten, maar ik merk dat mijn peuter dat soms nodig heeft (maar ik niet én papa zit er ook niet op te wachten). Hmm, misschien gaat het loslaten dan makkelijker als je er twee hebt, dat hoop ik stiekem in ons geval.
Maarja weetje, ik hou gewoon zoveel van mijn uk.