Vorige week ging Floris voor het eerst naar de peuterspeelzaal. Pat was vrij en ik zou wat later naar mijn werk gaan. We brachten samen eerst Milan naar school en vervolgens fietsten we met zijn drieën naar het andere schoolgebouw waar de peuterspeelzaal zit. Van tevoren had ik mij ingesteld op hysterische taferelen en was ik erop voorbereid dat Floris (en ik ☺️) erg zou gaan huilen. Nou, dat liep behoorlijk anders kan ik jullie vertellen. Maar dat was van korte duur, want waar ik niet bij stil had gestaan was dat in de tweede week het besef groeit bij die kleintjes en dat die week juist lastiger kan zijn dan de eerste week…
De eerste week
Goed, de eerste dag brachten Pat en ik Floris samen weg. We hadden de tijd, namen de tijd, maar het afscheid kwam sneller dan ik had verwacht. Floris lachte, vermaakte zich en zocht meteen contact met de andere kindjes. So far, so good! Ook ik hoefde niet te huilen, al moest ik wel even slikken.
We kletsten nog even met de juffen en spraken af dat Pat Floris op tijd weer op zou halen. Je kunt die eerste dagen daarom een beetje zien als wendagen. De dagen erop werd hij steeds wat later opgehaald.
Pat haalde hem op met mijn ouders zodat zij voor de keer erop wisten waar ze moesten zijn en de juffen hen ook een keer hadden gezien. Toen zij binnenkwamen was Floris aan het huilen. Hij was namelijk lekker aan het spelen, maar er is een programma en dat betekent dat hij zo nu en dan ook zijn speelgoed op moest ruimen. Dit begreep hij niet. Hij dacht dat het werd afgepakt en hij niet meer mocht spelen. Hij is ook nog klein natuurlijk. Toch heeft hij het erg leuk gehad en zwaaide hij ook enthousiast naar de juffen en de andere kindjes toen hij wegging.
De keren erop ging het ook erg goed. Hij ging er enthousiast heen en ik ging met een gerust hart weg, want hij was blij. Dat was afgelopen week echter wel anders…
De tweede week
Dit keer brachten Floris en ik samen Milan naar school en vervolgens fietsten we naar de peuterspeelzaal. Op de gang deed ik zijn jasje uit en daar ging het al mis. Zijn lipje begon te trillen en hij zei heel zielig “mama”. Ik moest hem optillen en droeg hem het lokaal in. Daar deed ik mijn jas uit en hebben we samen gepuzzeld, maar vervolgens werd het toch echt tijd om naar mijn werk te gaan. Floris pakte mij vast, huilde hartverscheurend en bleef maar “mama” roepen. Hij liet mij niet meer los en ik huilde inmiddels ook. Helemaal fout misschien, maar ik ben wel zijn moeder en ik vond het vreselijk om hem zo achter te laten. Het brak mijn hart. Ik kreeg het advies om weg te gaan en dat heb ik maar gedaan. Ik heb gezegd dat ik over ongeveer 1,5 uur zou bellen en dat was uiteraard prima.
Op de gang heb ik nog even staan huilen en Floris werd ondertussen lief getroost door de juf. En ik stond nog steeds op de gang en werd getroost door andere ouders haha.
Eenmaal op mijn werk heb ik mijzelf gedwongen eerst nog een uurtje te werken voor ik zou bellen. Floris kon toen weer lachen, was lekker aan het spelen, had een boekje gelezen met de juf en stond nu met zijn jasje aan in de rij om buiten te gaan spelen. De juffen hadden ondertussen ook al wat foto’s gemaakt voor ons en in de app gezet.
Hopen dat het snel beter gaat…
Het stelde mij gerust. Later hoorde ik van opa dat hij lekker aan het spelen was toen hij werd opgehaald. Ook dat stelt gerust, maar ik vind het lastig en hoop dat het snel beter gaat. Floris realiseert zich nu dat ik hem breng en vervolgens weggaat.
We vinden het allebei lastig, maar uiteindelijk vinden we onze weg wel. Kleine jongetjes worden al zo snel groot, dat zien we ook bij Milan. Het gaat te snel.
Hebben jullie ook een lastige start gehad op de peuterspeelzaal of basisschool? Hoe lang duurde dat bij jullie? Laat het me weten in de comments hieronder.
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
