Floris is bijna 2,5 jaar jaar en dat betekent dat we een heuse peuterpuber in huis hebben die heel goed weet wat hij wil. En ook héél goed weet wat hij niet wil ? Vanuit het niets kan hij ontzettend boos worden en ik heb een aantal van deze situaties opgeschreven, ook omdat ik ze wil onthouden voor later. Dan zal hij namelijk wel begrijpen dat je toch echt niet aan de kat zijn oren mag trekken….
1. Hij mag de kat niet aan zijn staart door de woonkamer trekken
Onze kat Bobby is een onderwerp waar Floris dus heel boos om kan worden. Het zijn dikke maatjes en Floris is gek op Bob, maar hij is ook heel hardhandig. Aaien wordt slaan en kroelen eindigt al snel in Bobby aan zijn oren trekken. We letten er heel goed op dat Floris de kat geen pijn doet, maar Floris begrijpt daar helemaal niets van. Volgens Floris is het volkomen normaal om de kat aan zijn staart door de woonkamer te trekken en hij wordt enorm boos als wij ingrijpen en zeggen dat ‘ie Bobby niet aan zijn staart mag trekken. Het gevolg? Een driftbui…
2. Wanneer hij niet met zijn auto’s over de tv mag rijden
Milan tekende ooit met een watervaste stift op de tv, Floris pakt het anders aan en rijdt het liefst met zijn autootjes over de tv. Ook dat mag uiteraard niet en daar begrijpt Floris vervolgens weet helemaal niets van. Wacht maar tot hij zelf een tv krijgt ?
3. Wanneer de tv op iets anders staat dan Netflix
We blijven even bij de beeldschermen, want Floris is gek op Netflix. De afstandsbediening heeft een Netflix knop die hij feilloos weet te vinden. Hij weet precies wat hij leuk vindt en als ik de tv overzet om even snel het nieuws te kijken, roept Floris heel hard ‘nee!’ en doet ‘ie er alles aan om de afstandsbediening weer te pakken te krijgen.
4. Als we met de bakfiets gaan in plaats van met de auto, of andersom…
Floris is gek op alles dat wielen heeft en hij is vooral gek op auto’s. Hij heeft er bijna altijd wel eentje in zijn handjes en vindt alles even mooi. Toen wij onze auto uit gingen zoeken keek hij zijn ogen uit en inmiddels is de auto niet meer alleen onze droomauto, maar ook die van hem. Je zou dus denken dat de auto zijn voorkeur heeft als we op pad gaan, maar dat is niet altijd zo. Die voorkeur verandert namelijk net zo vaak als het weer. Als we met de bakfiets gaan wordt hij boos omdat we niet met auto gaan en andersom.
5. Als hij eerst zijn aardappelen moet eten voordat hij vlees krijgt
Milan houdt erg van de Hollandse pot en dat eet hij dan ook het beste. Omdat we willen dat de jongens gezond eten, koken we dat dus ook vaak. Als het aan Floris ligt slaat hij de groente over en eet hij alleen het vlees. Dat werkt zo niet dus hebben we een regel; eerst je aardappelen en groente goed eten en dan krijg je vlees. Het is genoeg om de vork (met aardappels uiteraard) voor weg te gooien.
6. Als Milan aan zijn speelgoed komt
Milan is een enorm lieve grote broer die graag met zijn broertje speelt. Hij doet onwijs zijn best en is echt heel lief voor Floris. Floris is ook heel erg gek op zijn grote broer, maar dat hij zo nu en dan aan speelgoed zit kan natuurlijk echt niet. Hoe haalt ‘ie het in zijn hoofd ?
7. Als hij niet aan het speelgoed van Milan mag komen
Maar Milan heeft natuurlijk ook speelgoed. Heel veel LEGO om precies te zijn met heel veel auto’s (daar heb je ze weer). Het is heel erg aantrekkelijk. Dat je grote broer niet aan jouw speelgoed mag komen is volkomen logisch, dat jij wél aan zijn speelgoed mag komen is dat natuurlijk ook ? Milan is echter geen peuterpuber meer, maar bijna een echte puber en ook hij pikt daarom niet alles van zijn kleine broertje.
Het is grappig om te zien hoe Floris zich ontwikkelt, de grenzen probeert op te zoeken en hoe hij reageert op onze opvoeding. Die is nu namelijk echt begonnen en ik was even vergeten hoe pittig dat soms kan zijn met zo’n echte peuterpuber. We zijn echter wel wat gewend en zijn ook niet snel onder de indruk van zijn driftbuien, maar makkelijk is het zeker niet altijd.
Herkennen jullie dit soort driftbuien bij jouw peuterpuber? Vind je ze ook pittig? Klets mee in de comments hieronder.
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
Mijn oudste (jongetje) is niet een hele erge peuterpuber geweest. Mijn jongste, (dochter) is nog geen twee en heeft nu al streken. Ik zie haar er wel voor aan om in de supermarkt op de grond te gaan liggen als ze haar zin niet krijgt. Vrees dat we daar in de echte peuterpuberteit onze handen vol aan gaan hebben.
Auteur
Haha, wie weet. Ik dacht altijd dat mij dat niet zo overkomen, maar wel hoor. In de HEMA, de supermarkt de hele mikmak ?
Heel herkenbaar! Jip is ook van oktober 2019, dus even oud als Floris.
Ik vind het heel pittig soms, helemaal als hij uit het niets zo boos kan worden over iets… En kan gooien met spullen. Ook met avond eten soms gewoon zeggen, nee! Als hij niet wil eten krijgt hij bij ons ook niks anders. Ook onze hond heeft het weleens te verduren. Ene moment spelen ze samen en andere moment zegt Jip nee en maakt hij slaan beweging. Hier houden we natuurlijk goed toezicht op, maar wel zielig voor onze hond! Die we daarna maar weer knuffelen omdat het echt een goedzak is een echt gek is op Jip.
De laatste 2 weken gaan heel goed in alles… Ik geef hem tegenwoordig keuzes, bijv wil je hagelslag of appelstroop op brood? Wil je bruine schoenen of witte schoenen aan? Zo heeft hij het idee dat hij mee mag kiezen terwijl ik 2 dingen zeg die ik prima vind. Hij eet ook weer goed, geen erge boosheid (driftbui), is redelijk meegaand en is heel lief. Ik hoop dat dit zo blijft want dat weet je nooit…haha
Ik vind het leuk je blogs te lezen, omdat Floris dezelfde leeftijd heeft als Jip?
Auteur
Hoi Cindy,
Bedankt voor je reactie. Ik herken helemaal wat je zegt. Het is even een pittige fase. Wat betreft eten, zo doen wij het ook. Het is dit, of niets. Dat van de keuzes is een goede tip. Zelf proberen we goed gedrag te stimuleren en negatief gedrag ook wat meer te negeren voor zo ver dat kan. En nee is ook echt nee, al valt het soms echt niet mee en hebben we echt weleens de neiging om toe te geven. Dit doen we niet, maar makkelijk is dat niet altijd.