Toen ik een jaar of 20 was dacht ik dat je je leven volledig op de rit zou hebben als je 35 was. Een huwelijk, een goede baan, een mooi huis en misschien wel kinderen. Op die leeftijd dacht ik ook dat je op je 35e overal het antwoord op zou hebben. Je was dan immers écht volwassen en als je ook nog de verantwoordelijkheid hebt over kinderen, dan moet je het allemaal wel weten en goed doen toch? Of valt dat in de praktijk nog best tegen?
Ik ben inmiddels 35 en ik word over een paar dagen 36. En hoewel je natuurlijk verantwoordelijkheden hebt en het voor je kinderen goed moet doen, ben ik er inmiddels achter dat ik de wijsheid nog lang niet in pacht heb en alles nog niet zo op orde is als ik destijds dacht.
Er zijn nog genoeg wensen, ik heb nog een hoop doelen, maar ook een hoop onzekerheden. Dingen waarvan ik had gehoopt dat nu wel op orde te hebben.
Wat mist er dan nog?
Dat is een lastige vraag. Ik denk dat het vooral te maken heeft met verwachtingen. Ik had vooral heel erg gehoopt dat we nu zouden wonen in ons droomhuis. We hebben lang met dubbele woonlasten te maken gehad (bijna 11 jaar, maar gelukkig konden we ons huis verhuren. Dat lijkt top, maar ook dan heb je een hoop zorgen) en stonden toen een beetje stil. Waar mensen om ons heen hun “grote mensen huis” kochten, konden wij dat niet. We klaagden niet en woonden fijn, maar hadden dat ook graag gewild. Nu kost een “grote mensen huis” al gauw 5 ton in onze woonplaats. Dat is toch een smak geld…
Hoewel we nu heel fijn wonen en het hier heel erg naar ons zin hebben, zien we dit huis wel als tijdelijk. Het huis dat we hierna kopen is, als alles loopt zoals het moet lopen, ons laatste koophuis. Hier willen we dan oud worden zolang onze gezondheid dat toelaat. We zijn dus heel goed aan het onderzoeken wat we dan wel en niet willen en nemen daar de tijd voor. Ik had alleen verwacht dat we daar nu wel zouden wonen…
Wat betreft zelfontwikkeling vind ik dat je nooit uit bent geleerd, ook niet als je 60 bent. Dat is overigens een mooie gedachte, want dat betekent dat je nog alle kanten op kunt en ook later nog van betekenis bent. Toch ben ik ook een tijdje zoekende geweest wat betreft werk. Ik zit goed op mijn plek, maar is dit het dan ook of wordt het toch tijd voor iets anders? Ik heb daar lang over nagedacht, sprong bijna in het diepe, maar heb inmiddels toch de rust weer gevonden en ben daar blij mee. Opgelucht zelfs, want ik wist het echt even niet meer.
Dat is ook iets wat ik nooit had verwacht. Op deze leeftijd weet je toch wat je wil in je leven? Nou, niet perse dus.
40 is het nieuwe 30
Kijk, zo langzamerhand beginnen de lijnen van ons leven duidelijker te worden. Dat klinkt een beetje zweverig misschien, maar we weten wat we aan elkaar hebben en weten waar we heen willen. Ik hou van stabiliteit en voor ons hoeft het allemaal niet groots en meeslepend. Als we het met elkaar maar goed hebben en ons geld kunnen verdienen met werk dat we echt leuk vinden. We weten steeds beter wat we willen, maar weten nog niet altijd hoe de weg er naartoe loopt. Dat weet je natuurlijk nooit, maar dat weet ik nu. Toen ik 20 was dacht ik dat je het nu wel moest weten. Totaal niet realistisch, want zo werkt het niet.
En als 40 het nieuwe 30 is, kunnen we dat dertigersdilemma gewoon nog even uitstellen 😉.
Podcastaflevering
Over dit onderwerp heb ik een podcastaflevering gemaakt. Hierin vertel ik meer over mijn gedachten en waar de crux precies zit. Je hoeft je leven niet volledig op de rit te hebben op je 35e. Zo lang je je koppie er maar bij houdt en je best doet. En zolang ik dat kan doen met mijn gezin, vind ik het leven maar wat mooi!
Hoe zat dat met jou? Dacht jij vroeger ook dat je het leven helemaal op de rit zou hebben op een bepaalde leeftijd? En hoe is dat nu je die leeftijd (bijna) hebt bereikt? Klets mee in de comments hieronder of op de social media kanalen van Mamablogger.