Social media maakt een groot deel uit van ons leven. Veel van ons vinden het inmiddels teveel. We downloaden daarom apps die ons vertellen hoeveel we eraan besteden om daar vervolgens weer van te schrikken, want het is wel erg confronterend. En wat zetten we wel of niet over onze kinderen op social media? Waar de één zo’n beetje alles vastlegt en hele #s bedenkt, is de ander een stuk voorzichtiger.
Afgelopen week las ik dat er een kinderdagverblijf is waar nu briefjes aan de deuren hangen waarop staat dat ouders hun telefoons uit moeten zetten als ze hun kinderen op komen halen. Dat las ik op Facebook, dat dan weer wel 😉 maar vond het onbegrijpelijk dat ouders nog volop aan het bellen of appen zijn als ze hun kind(eren) op komen halen. Dat is echt ronduit asociaal!
Maar hoe zit het dan met mijn eigen social media- en telefoongebruik?
Volgens Facebook was ik afgelopen week precies 7 jaar lid. Een behoorlijk lange tijd. In het prille begin deed ik er niets mee, want toen hadden we Hyves ook nog, maar later werd het steeds meer. Er is een periode geweest dat ik dagelijks een statusupdate deelde, net als de rest van het land. Op een gegeven moment werd het steeds minder privé en steeds meer zakelijk. Zeker voor de webshop.
Vandaag de dag scroll ik een paar keer dag door mijn tijdlijn en deel ik voornamelijk mijn blogs. Verder doe ik er nauwelijks nog iets mee, behalve dan mijn deelname aan diverse bloggersgroepen. Ik deel natuurlijk nog wel wat, maar het zeker niet meer zoveel als in het begin. Waar ik vroeger nog op zoek ging naar oud klasgenoten etc. vraag ik mij nu af waar ik toen de tijd vandaan haalde.
Ik heb overigens wel meerdere accounts. Er is er één met profielfoto en dat is mijn “echte” pagina. Verder is er één account zonder foto waar de Facebookpagina’s van mijn werk aan gekoppeld zijn. Je hebt namelijk een privé account nodig om je bedrijfspagina’s aan te koppelen en die wilde ik niet aan mijn eigen privé account gekoppeld hebben. En zo kunnen mijn collega’s er ook makkelijk bij.
Mijn tweede account zonder foto is er één waarin ik mijn advertenties beheer. Ook dit houd ik liever apart. En nu ik dit typ bedenk ik mij dat ik het wachtwoord niet eens meer weet. Zo weinig gebruik ik die dus. Geen spannend dubbelleven dus, maar vooral heel praktisch.
Ook op Twitter deel ik mijn blogs en ben ik in contact met bedrijven. Dit was een paar jaar geleden ook wel anders, toen deelde ik vaker quotes of random dingen die ik meemaakte. Het contact met bedrijven vind ik handig. Zo kan ik met PostNL snel schakelen als er een pakket binnen moet komen en andere bedrijven en organisaties reageren ook snel op vragen. Ideaal!
Ik heb overigens nog wel wat andere Twitter accounts, maar dat was meer om de naam te claimen. Verder zijn dat slapende accounts en doe ik er niets mee.
Tot slot houd ik Twitter er soms bij als we tv kijken. Het commentaar van sommige mensen is echt hilarisch!
Dit is mijn favoriet! Ik vind alles leuk aan Instagram en ben daar het meeste op te vinden. Ik plaats iedere dag wel een foto. Volgers krijgen niet alleen een kijkje in ons privéleven, maar ook een kijkje achter de schermen van Mamablogger. Pakketjes die binnenkomen etc., op Instagram zie je deze als eerste.
Ik maak nog wel te weinig filmpjes met Instagram. Zonde, want ik heb gemerkt dat de filmpjes die ik maakte wel heel goed werden bekeken.
En verder?
Verder is het niet heel noemenswaardig. Ik gebruik bijvoorbeeld Google+ voor het delen van mijn blogs, maar verder doe ik er niets mee.
Teveel op social media?
Tja, dat is lastig. Overdag niet, want dan ben ik aan het werk en vlieg ik van hot naar her. Zo nu en dan plaats ik een foto, maar dat is het dan ook wel. ’s Avonds ben ik er vaker te vinden, maar eigenlijk kan ik dan net zo goed genieten van series kijken met Patrick of het lezen van een boek of tijdschrift. Omdat ik voor mijn werk de hele dag online ben ben mij soms helemaal suf typ, ben ik dat ’s avonds vaak zat. Dan wil ik gewoon offline zijn, morgen weer weer een dag.
Bloggen
Het schrijven van blogs probeer ik te beperken tot twee keer in de week. Ik blog dan vooruit, maar dat lukt niet altijd. Dan blog ik in die week meer adhoc. Ik kan mij voorstellen dat het lijkt alsof ik over alles blog en ons hele privéleven deel. Niets is echter minder waar. Er zijn heel veel dingen die ik niet deel of laat zien. Zo blog ik nooit over familie. Zij hebben immers niet om mijn blog gevraagd en ik vind het dan ook not done om over bepaalde situaties of onderwerpen te bloggen. Ook deel ik lang niet alles over Milan, ik blog niet over zindelijkheid, deel geen badfoto’s of andere foto’s met een ontbloot bovenlichaam, blog niet over situaties op school etc.
Ik zeg altijd ‘wat ik niet wil vertellen, vertel ik niet’. Zo is het precies, er zijn grenzen en Milan wordt ook ouder. Als we een samenwerking krijgen aangeboden overleggen we altijd met hem. Dat geldt bijvoorbeeld ook voor een fotoshoot in een bekend blad waar hij destijds voor werd gevraagd, als hij niet wilt, dan doen we het niet. Zo simpel is het.
Conclusie
Ik ben van mening dat ouders wat vaker hun telefoon weg kunnen leggen, wij ook. Tegelijkertijd willen we hem ook wegwijs maken in de online media. Het wordt steeds meer en ik wil dat hij vroeg leert wat wel en niet kan. Het blijft een lastig iets, maar gebruik vooral je gezonde verstand, dan kom je al een heel eind.
Hoe kijk jij tegen social media, het gebruik ervan en het delen van informatie over je kind(eren)? Laat het me weten in de comments hieronder.
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
Ik kijk veel op social media, maar niet vanaf mijn telefoon aangezien ik geen databundel heb. Ik volg het gewoon lekker thuis vanaf de iPad en laptop 🙂