Hoe vaak hebben we het al gehoord; ‘moeders kunnen niet ziek zijn’. Nou, dat gaat hier vandaag zeker op. Dinsdag was ik jarig en dat was op zijn zachtst gezegd een hele rare dag. Ik heb betere verjaardagen gehad zullen we maar zeggen. Tot overmaat van ramp werd ik op mijn werk niet lekker, maar omdat ik toch al een paar uurtjes op zou nemen, besloot ik gewoon te blijven. ’s Avonds gingen we rond 21.00 uur naar bed en de volgende ochtend werd ik pas echt beroerd. Maar hé, alles gaat gewoon door. Moeders kunnen niet ziek op de bank gaan liggen en de boel de boel laten.
Naar school en naar het werk
Milan moest namelijk gewoon naar school. Hij was ook niet zo fit, maar wilde wel graag. ’s Middags zou hij musicalles hebben en ’s avonds zwemles. We hadden al besloten dat we het zwemmen een keertje over zouden slaan. Dat gebeurt bijna nooit, dus was het nu niet zo heel erg.
We begonnen de woensdag zoals je al hebt kunnen zien in onze morning routine en ik bracht Floris bij oma en Milan op school. Daarna fietste ik naar mijn werk, maar ik werd echt steeds zieker. Ik kreeg overal spierpijn en kon amper tegen de wind in fietsen. Ik had gewoon geen kracht.
Toch heb ik die paar uurtjes gewerkt, heb ik Floris en Milan opgehaald, maar ’s middags ging het echt niet meer. Ik overlegde met Milan over de musicalles en we besloten die ook een keertje over te slaan. Onwijs jammer, maar het ging echt niet. Het was slecht weer dus binnen zitten was geen straf.
Gisteravond lag ik met een paar paracetamolletjes al vroeg op bed, want vandaag heb ik dus een hele lange dag…
De hele dag werken en een feest
Vandaag moet ik de hele dag werken en ik heb afspraken die ik niet zomaar af kan zeggen. Daarnaast hebben we vanavond ook een feest van het werk. Leuk, maar het is ook een afscheidsfeest dus dat zeg ik je ook niet zomaar af. Ik ben weer een klein beetje opgeknapt en hoop dat dat de rest van de dag zo blijft. Gelukkig ben ik morgen vrij en kan ik het weekend weer wat uitrusten. Patrick is er dan ook dus sta ik er niet meer alleen voor.
Helaas krijgen wij moeders alleen de griep en krijgen we er geen hotel en een paar extra handen bij 😉 Hoe doen jullie dat? Gaan jullie ook gewoon door totdat het echt niet meer gaat? Laat het me weten in de comments hieronder.
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
Tja, dat is helaas wel de praktijk ja.. en de griep is ook nog niet op z’n hoogtepunt hoorde ik gisteren op het nieuws ?
Hier heb ik endometriose waardoor ik eenmaal per maand niet overeind kan komen van de pijn. Het is al zo sinds mijn elfde dus ik weet ook niet meer beter, maar met een gezin wel knap lastig.. gelukkig heb ik er nu een jaar geen last van dankzij de zwangerschap ? en daarna ga ik weer verder met experimenteren met hormoontherapie in de hoop dat er een tijd zal komen dat ik ‘gewoon’ kan werken en voor mijn gezin kan zorgen tijdens de menstruatie. En anders is het wachten op de overgang ?
Auteur
Jeetje, dat lijkt mij heel heftig zeg! Ik hoop dat de hormoontherapie toch uitkomst zal bieden, want wachten op de overgang zal nog wel even duren denk ik…
Je wilt niet weten hoe vaak ik als kind riep dat m’n baarmoeder er maar uit moest als m’n gezin compleet zou zijn.. maar aangezien dat ook niet zonder risico’s is en vaak ook vervelende complicaties later oplevert, zie ik daar toch ook maar vanaf 😉
Weet nog niet of ons gezinnetje met twee kindjes compleet is, dus dat zal straks zoeken worden naar een variant die daarbij past (hormoomtherapie waar gemakkelijk mee te stoppen is als we gezinsuitbreiding willen). En heel misschien, wie weet, vermindert de endometriose of verminderen de klachten van de endometriose na de bevalling.. dat schijnt wel eens te gebeuren (maar daar reken ik maar niet al te veel op, aangezien dat bij mijn dochter ook niet gebeurde)..
Hoe dan ook: ziek zijn als moeder is inderdaad verdraaid lastig.. ik las hier pas nog een leuke uitspraak over: als een kind ziek is, is mama er. Als papa ziek is, is mama er. Als mama ziek is… Tja, dan ís mama er 😉