Milan is om 23.17 uur geboren. Er was familie, beschuit met muisjes en veel gezelligheid, maar het was natuurlijk ook tijd voor hen om naar huis te gaan. Ik mocht douchen en werd daarna naar de kraamafdeling gebracht. Gelukkig samen met Milan en ook Patrick mocht blijven slapen. Daar lagen we dan, midden in de nacht en klaarwakker. Uiteindelijk viel Patrick in slaap en Milan lag tevreden in een bedje naast mij. En ik? Ik was klaarwakker en deed geen oog dicht, de adrenaline gierde door mijn lijf, want ik had zojuist het leuke en liefste kind op de wereld gezet.
Natuurlijk was ik moe en kon ik beter gaan slapen, maar ik kon het echt niet. Ik kon alleen maar kijken naar Milan en luisteren naar de geluidjes die hij maakte. En hoe zoetsappig het ook klinkt, vanaf het allereerste moment dat Milan en ik elkaar aankeken was ik verliefd.
Verbazing
Verder was ik eigenlijk redelijk nuchter. Ik wilde zo snel mogelijk naar huis, maar we moesten toch dat nachtje blijven. Oké, prima, maar ik voelde mij goed en dacht dat ik de hele wereld wel aankon. En daar was ik dus verbaasd over. Ik lag al twee dagen in het ziekenhuis om een kind te krijgen, ze zijn ontzettend lang bezig geweest met hechtingen etc. en ik voelde mij kiplekker. Ik ben iemand die bij bloedprikken al bijna flauw valt en ik kan dagen opzien tegen de verdoving van de tandarts. Maar nu deed het mij helemaal niets en ik voelde ook helemaal niets behalve die blijdschap en die adrenaline. Blijkbaar zijn wij vrouwen toch echt gemaakt voor dit soort dingen, wij kunnen dit gewoon!
Plassen met de zuster?
De zuster drukte mij nog zo op het hart dat ik haar moest bellen als ik moest plassen. Dit vanwege de hechtingen. Ik vond dat de grootst mogelijke onzin en wilde dat ook niet. Dat kon ik toch zeker zelf wel? Maar het was nacht en muisstil hoe kon ik nu zelf gaan plassen met de kans dat de zuster mij zou horen? Ik heb die nacht ook lang liggen dubben of ik haar nu wel of niet moest bellen en besloot uiteindelijk, heel eigenwijs, dat ik het zelf wel kon. De zuster zelf was de volgende morgen not amused 😉
Social media
Nog zoiets. Ik voel mij dus erg goed en was apetrots. Dus wilde ik eigenlijk wel een fotootje delen op social media. Toch heb ook daarover liggen dubben. Kon dat wel zo snel etc.? Ook dat heb ik uiteindelijk gewoon gedaan op, toen nog, Hyves.
Ja, tijdens die eerste nacht als moeder dacht en deed ik van alles en dat terwijl de ene man naast mij lag te slapen en de kleine man en ik ons samen wel vermaakten 😉
Hoe was jouw eerste nacht als moeder? Laat het me weten in de comments hieronder.
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
