Een week of twee terug hadden we een groot overleg met een externe leverancier waarbij we een voorstelrondje deden. Andere collega’s deelden hoe lang ze al bij ons werken en ik deed automatisch hetzelfde. Toen ik het hardop zei realiseerde ik mijn dat ik bijna de helft van mijn leven voor dezelfde werkgever werk. Dat is best een bijzondere mijlpaal, zeker op mijn leeftijd. Ik ben tenslotte 36. Daarom leek het mij leuk hier even bij stil te staan en meer hierover te vertellen.
Begonnen als vakantiekracht
Op mijn 13e wilde ik heel graag een nieuwe stereo. Milan zou nu niet eens weten waar ik het over heb, maar dat was toen een heel ding. Mijn ouders zeiden gekscherend ‘daar mag je dan voor gaan werken’. ‘Oké, dan doen we dat’ dacht ik. Een vriendinnetje werkte toen bij de C1000 in een nabijgelegen dorp en niet veel later ging ik daar ook werken. Dat kon nog in die tijd haha. We mochten natuurlijk niet veel werken, maar toch. Ik werkte en was daar maar wat trots op en na die zomer had ik mijn stereo én een singeltje verdiend. Sindsdien heb ik altijd een baan gehad. In de jaren erna waren dat korte bijbaantjes, waaronder nog een hele tijd bij de Appie en de C&A.
Daarna werd het wat serieuzer en begon ik aan een nieuwe opleiding. Hiervoor moest ik stages lopen in de zorg. Zo liep ik een aantal stages in de gehandicaptenzorg en nam ik een bijbaantje in de ouderenzorg. Ik begon als vakantiekracht in een verzorgingshuis en bleef er “plakken” in de weekenden. Ik combineerde dat een tijd met mijn stages en ook nog even met C&A, maar al snel werd dat teveel en stopte ik bij C&A. Toen ik mijn diploma had solliciteerde ik op de functie van activiteitenbegeleider in datzelfde verzorgingshuis. Ik was eigenlijk te laat en er was al iemand aangenomen, maar toen dingen in haar proeftijd al wegging, was de baan voor mij. Dit was in juli 2006, in 2005 begon ik er dus met werken.
Van activiteitenbegeleider naar communicatie medewerker
Na een aantal jaar merkte ik dat ik dit werk heel leuk vond, maar ik wist dat ik niet mijn hele leven wilde blijven doen. In die periode begon ik mijn webshop en ik ontdekte een heel nieuwe, online wereld. Hier lag mijn hart! Na een tijdje attendeerde een collega mij op een interne vacature voor de functie ‘Medewerker Digitale Communicatie’. Helaas voor slechts 10 uur, maar ik besloot toch te solliciteren in de hoop dat ik beide functies mocht combineren.
Lang verhaal kort: ik kreeg de baan en mocht het inderdaad combineren. Dat vertrouwen heb ik gelukkig altijd gekregen. Ik kreeg zelfs een urengarantie. Als na een jaar mijn contract bij Communicatie niet zou worden verlengd, zou ik mijn uren weer terug krijgen.
Na ongeveer driekwart jaar was het voor mij duidelijk: ik wilde bij Communicatie blijven en daar meer uren werken. Ik gooide een balletje op en het lukte. Ik kreeg daar een vast contract én een hogere functieschaal.
Ik stopte in 2014 met mijn werk als activiteitenbegeleider, maar was blij dat ik nog wel voor dezelfde werkgever bleef werken en af en toe nog op mijn oude stekkie zou komen.
Blijven doorontwikkelen bij dezelfde werkgever
De jaren gingen voorbij en ik leerde steeds meer. Tijdens mijn zwangerschapsverlof van Floris werd mij gevraagd of ik meer wilde werken. Opeens ging ik van 20 naar 32 uur, maar dat wilde ik al langere tijd dus ik was heel blij. In die periode werd de afdeling groter en de vragen steeds complexer. Als afdeling ontwikkelden we, maar ikzelf ook. Ondertussen had ik bijvoorbeeld al een hbo-opleiding gedaan en heel wat cursussen.
Een jaar of twee geleden veranderde mijn functie dan ook naar Online Communicatieadviseur en sinds maart dit jaar is dat Communicatieadviseur. Zo heb ik onder andere meer projecten waar ik verantwoordelijk voor ben.
De reden waarom ik er zo lang werk is – buiten het feit dat we echt hele leuke collega’s hebben – dat ik mij altijd kon blijven ontwikkelen. Wat betreft functie, maar natuurlijk ook functieschaal. Ik kreeg vertrouwen en kansen en dat maakt dat ik er nog steeds met veel plezier werk. We hebben het onwijs leuk met zijn allen, lachen wat af en er ontstaan vriendschappen. Dan voelt 32 uur ook helemaal niet als 32 uur.
Ik ben blij dat ik hier terecht ben gekomen en dat het zo is gelopen. Volgend jaar werk ik er 18 jaar en ik hoop de 20 zeker te halen bij deze werkgever. Een mooie mijlpaal!
Welke mooie mijlpaal of mijlpalen heb jij bereikt in je werk? Ben je net zo honkvast als ik?
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
Ik ben juist na 19,5 jaar iets heel anders gaan doen… van karwei de thuiszorg in. Had dit veel eerder moeten doen