Nooit gedacht dat ik hier nog een blog over zou schrijven. Over intuïtie bedoel ik dan. Ik schrijf namelijk down to earth berichten en voor mijn gevoel paste intuïtie daar niet zo heel goed in. Toch doe ik het nu wel, want als ik de afgelopen vier jaar iets geleerd heb, is het wel luisteren naar mijn intuïtie als moeder. Als de halve wereld mij voor gek verklaarde, bleek ik achteraf toch niet zo gek te zijn. En als ik toch ging twijfelen aan mijn oordeel ten opzichte van die van het consultatiebureau, bleek het achteraf ook wel mee te vallen.
Daarom in deze post wat voorbeelden. Oordeel daarna zelf en je beseft echt dat je je niet zo gek moet laten maken 😉
Zoveel moeders zoveel meningen, en daar maak ik mij niet zo druk om. Maar oh, wat heb ik mij gek laten maken door het consultatiebureau! In eerste instantie vond ik het leuk erheen te gaan. M deed het prima, groeide goed en zat precies op de lijn. Het gedoe met zijn reflux vertelde ik daar nauwelijks dat besprak ik met mijn huisarts. Ik kwam daar puur voor zijn groei en andere ontwikkelingen. So far so good dus. Het enige vervelende was dat wanneer ik M dan stond uit te kleden de mensen naast mij dan over het schot heen keken om naar hem te kijken. Waarom? Ik weet het nu nog steeds niet, het gebeurde echt vaak. In ieder geval zei mijn blik wel genoeg…
Maar toen was M bijna twee maanden. Tijd voor een testje met zijn ogen. Vol goede moed ging ik erheen. Een week voor de Kerst, veel gezelligheid dus en ik had nog verlof. Ik had zin in die eerste Kerst met M. En ik vond het wel leuk om te kijken hoe het nu met hem ging. Vervolgens ging de arts boven hem hangen en M moest met zijn ogen een rood blokje volgen. M had daar geen zin in. Nou, toen hadden we de poppen aan het dansen! Er werd zelfs gesproken over een oogafwijking en misschien was hij wel bijna blind. In die periode werkte ik al jarenlang met blinde en slechtziende ouderen en ik had echt wel wat aan kennis opgebouwd. M was echt niet blind! Wat werd ik toen meewarig aangekeken zeg. Stond ik de hele Kerst boven de box met een zelfde rood blokje toch te checken. Maar om een lang verhaal kort te maken, met M zijn ogen is niets mis hoor 😉
Toen een paar jaar verder. M praatte nauwelijks en wat hij wel zei was voor anderen compleet onduidelijk. Op eigen initiatief ben ik naar een logopedist gegaan en M boekte vooruitgang. Uit de testen bleek dat M heel intelligent is en dat het ergens scheef trok wat betreft het praten. Dat was voor mij al een hele opluchting, het zou tenslotte gewoon goed komen, al duurde het wat langer.
Een tijdje later was ik weer bij het consultatiebureau en ik kreeg een vervangende arts. Super aardig, was blij dat M vooruitgang boekte en grapte zelfs dat haar zoon dezelfde naam had en ook laat praatte. Groot was mijn verbazing dan ook toen ik een paar weken later een brief kreeg van onze eigen consultatiebureau arts die de overdracht had gelezen en zich ernstige zorgen maakte om M zijn taalachterstand! Woest was ik, zo stond het er namelijk letterlijk in. Niks over de vooruitgang, over het feit dat ik op eigen initiatief al een paar maanden met M bij logopedie liep, en over het feit dat dit voorkomt in de familie en dat het met iedereen ruimschoots goed is gekomen etc.
Na een boos telefoontje van mijn kant kwam het allemaal weer goed en met de spraak van M ook. Het lijkt wel alsof hij hele stappen heeft overgeslagen. Is heel wijs en spreekt zelfs een aardig woordje Engels.
Ik bedoel maar, als je gevoel zegt dat iets wel of niet goed is, vertrouw dan op die intuïtie! Heb jij ook zo’n voorbeeld? Ik ben benieuwd! Laat je reactie hieronder achter.
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
Oh zo herkenbaar en belachelijk dit.
Toen mijn meisje 3 weken oud was werd ik op het matje geroepen. Nog herstellende van de bevallingen met enorme rugpijn naar het cb. Daar vertelde ze dat ik haar niet goed vasthield en dat ze dit bij mij thuis wilde komen observeren. Als onzekere moeder, ik had mijn meisje immers pas drie weken, liep ik vol tranen weg. Het verhaal van de rugpijn kon ze niks schelen overigens, het feit dat ik op een normale stoel moest zitten en haar moest vasthouden vonden ze ook niet al te boeiende info.
Een paar weken later, als iets zekere moeder heb ik mijn mond open gedaan. Toen werd mij geadviseerd om samen met mijn man een cursus te volgen: “beginnende ouders”.
Auteur
Jeetje Rebecca, echt?! Wat jammer dat ze dit vooroordeel over consultatiebureaus (want dat is het denk ik, of tenminste dat hoop ik) zelf op deze manier zo in stand houden! Als je toen wist wat je nu weet…
Het is inderdaad zo dat je rugpijn kan krijgen als je je baby niet ter vast houd ( heb ik zelf ook gehad bij m’n eerste had ik altijd pijn in m’n rug maar bij m’n tweede niet omdat ik de cursus samen bevallen har gedaan waar ook werd Geleerd hoe je een baby het bestekan vasthouden zonder pijn in je rug te krijgen ! Was heel simpel en heel logisch maar je moet het wel even weten Ik heb me daar nooit op aangevallen gevoeld Maar het is natuurlijk net hoe het gebracht wordt Het is niet zo tactisch om te zeggen dat je iemand komt ‘observeren ,Dan is het alsof je gecontroleerd wordt en dat is nooit prettig zeker niet als je een jonge onzekere ouderen want dat klinkt heel belerend en dat werkt averechts !
En als je ooit twijfelde dan kreeg je toch van mij met een glimlach de bevestiging ! M is een prachtig en heel slim ventje ……en die mensen op het Consultatiebureau daar heb je als goede ouders helemaal niets aan…..Die kunnen beter kijken naar kinderen die ondervoed of mishandeld zijn…..En nee M was ook niet blind of doof …..hij nam iedereen al vroeg in de maling !
Auteur
Dat is lief! xx
Ik voel me een goede ouder maar heb me nooit betutteld gevoeld door hetconstatie bureau er hing een goede sfeer ik voelde me altijd welkom en begrepen en heb daar nooit gedonder gehad en ze hielpen me juist heel goed met dingen