Als je mij al een tijdje volgt dan weet je dat wij regelmatig even gaan lunchen in het weekend. Dat vinden we gewoon heel erg gezellig en laten we eerlijk zijn, het is ook onwijs lekker! Toch krijg ik regelmatig de vraag hoe we dat dan doen. Degenen de dat vragen zeggen dat zij dit met hun kinderen niet of nauwelijks kunnen omdat de kinderen daar geen geduld voor hebben. Snap ik helemaal, maar ik heb er nooit bij stil gestaan dat het blijkbaar bijzonder is dat wij dat wel doen met de jongens. Speciaal voor degenen die het vroegen, misschien hebben jullie wat aan deze tips.
Vroeg wennen
Wij zijn echte Bourgondiërs. We houden van gezelligheid, lekker eten, nieuwe restaurantjes ontdekken en genieten van het gezelschap. Leuke gesprekken, veel lachen en dat alles op een leuke plek met lekker eten en drinken. Dat klinkt voor iedereen wel heel fijn toch? Toen Milan nog heel jong was namen we hem al mee om te lunchen of om lekker ergens te gaan eten. Natuurlijk niet urenlang, maar twee uurtjes moest wel lukken. Dit deden we niet wekelijks natuurlijk, maar zo nu en dan moest wel kunnen. We namen dan wat speelgoed mee, maar vaak had hij dat ook helemaal niet nodig. Hij vermaakte zich met de menukaart en kletste lekker mee. Verder was er genoeg om hem heen te zien. Hij was dus al snel gewend om mee te gaan.
Begin klein
Begin vroeg en begin klein. Ga nu niet meteen lunchen of uitgebreid uit eten, maar begin met gewoon even wat drinken. Bestel er een bittergarnituur bij en voor je het weet zit je toch alweer een uur. Dat is in het begin lang zat. Neem weer wat te spelen mee en zorg dat je kindje wat te eten heeft.
Betrek je kind erbij
Kies een restaurant waar ze leuk zijn met kinderen of waar ze een speelhoek hebben. Zo hadden wij hier een restaurant waar wij helemaal weg van waren, maar waar je al snel drie uur zat omdat je iedere keer kleine gerechtjes bestelde. Voor Milan hadden ze dan piratenpannenkoeken en hij at daarna mee van de kleine gerechtjes. Ook lieten we hem zelf zijn drinken bestellen en vroegen we aan hem wat we nu weer zouden bestellen. Tijdens het eten kon hij kleuren en aan het einde van de avond mocht hij grabbelen. Dat maakte dat hij het ook leuk vond om mee te gaan.
Driftbuien?
Heel eerlijk? Met Milan heb ik nog nooit een driftbui meegemaakt. In ieder geval niet buitenshuis. Floris is een heel ander kind dus het zou mij niet verbazen als we dat met hem wel zouden meemaken. Ach, dan is dat zo. We blijven er in ieder geval niet voor thuis. Met Floris hebben we gezette tijden voor het eten en slapen, maar verder passen we ons niet aan. Als hij een keer in de auto of buggy slaapt is dat ook niet erg.
Dit is hoe wij het hebben gedaan en toen Floris net een maand oud was deden we al mee aan een Sinterklaasontbijt en hebben we pepernoten gebakken. Hij hield zich prima. Daarna zijn we meer gaan proberen en dat gaat tot nu toe altijd goed. Het helpt misschien ook wel dat we er zelf gewoon relaxt in staan. We vragen ons niet af ‘wat als…’, maar we doen het gewoon.
Gaan jullie regelmatig lunchen of uit eten met jullie kind(eren)? Waarom wel of niet? Laat het me weten in de comments hieronder.
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
