Appgroepen. Soms heel erg handig en welkom, maar zo nu en dan ook een bron van onzekerheid. Althans, bij mij dan. Ik wil altijd aardig gevonden worden en weeg ieder woord zorgvuldig af. In appgroepen, maar bijvoorbeeld ook voor Mamablogger. Online (dus ook per e-mail) kun je maar één keer een goede indruk achterlaten en juist omdat het online is interpreteert iedereen het anders. Dat is weleens lastig dus app ik bijvoorbeeld ook vaak met emoji’s om duidelijk te maken hoe ik het bedoel. Zo hoop ik maar dat ik aardig overkom. Dat geldt ook voor Mamablogger. Maar andersom vind ik het ook lastig. Wanneer iemand dan op een bepaalde manier reageert weet ik soms niet zo goed wat ik ermee aan moet. Ik voel me dan een soort aangevallen terwijl dat natuurlijk helemaal niet hoeft. Kan die ander niets aan doen, dat is mijn eigen onzekerheid. En daarom ben ik gewoon niet zo goed in appgroepen.
Slechte apper
Ik ben sowieso een slechte apper (schrijf je dat zo?). Als het dringend is en de antwoorden kort zijn, reageer ik snel. Bij wat langere appjes denk ik vaak “ik reageer straks wel even”. Ik moet dan eerst nog even wat doen, maar vergeet dan vaak weer te appen waardoor ik uiteindelijk veel te laat reageer. Ook in de avonden reageer ik later omdat ik dan helemaal verdiept zit in een serie, film of boek. En ook dan denk ik na over mijn antwoorden waardoor het alleen maar langer duurt haha. Nu ik dit typ realiseer ik mij echt wel dat ik het te ingewikkeld maak haha. Ik ben gewoon onzeker.
De appgroepen
Maar goed, terug naar de appgroepen. Ik probeer er bewust uit te blijven en zit in twee groepen: de appgroep van mijn werk (onze afdeling) en een verkoop/weggeefgroep met wijkbewoners. Beiden leuk en praktisch. In die laatste scan ik de berichten en als ik wat zie reageer ik. Op mijn beurt zet ik er ook regelmatig wat op. Ik vind het ook een leuke manier om nieuwe mensen te leren kennen in de wijk. De appgroep van mijn werk voelt het meest vertrouwd. Ik ken deze mensen goed en zie ze vaker dan mijn eigen familie. Toch denk ik hier ook weleens van “wat een domme opmerking” over iets wat ik heb geschreven. Of ik probeer grappig te zijn (en ik vind mijzelf soms best grappig) en dat komt dan totaal niet over als ik het aapje terug lees. Gelukkig kennen ze me goed denk ik dan maar ?.
Veel mensen zitten overigens ook in een familie-app. Dat hebben we ooit geprobeerd, was geen succes (sommige families zijn hier niet voor gemaakt zullen we maar zeggen, lag dit keer niet aan mij overigens) dus daar ben ik uit. We appen wel persoonlijk.
Maar even serieus, ik vind het soms best een ding. Ik ben me bewust van hoe ik overkom, kan soms namelijk ook boos kijken zonder dat ik boos ben waardoor een ander dan best kan denken dat ik helemaal niet aardig ben. En ja, ik weet dat ik het niet iedereen naar zijn zin kan maken en dat niet iedereen je aardig hoeft te vinden, maar ik wil ook niet dat ze iets denken dat ik niet ben. Snap je het nog?
Wat vind jij van appgroepen? Word jij er juist heel blij van of ook niet? Klets mee in de comments hieronder of op de social media kanalen van Mamablogger.
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
Leuk item! Maar ook lastig voor jou, als je onzeker bent. Ik vind app groepen dus helemaal leuk. We hebben een familie-app, een kindjes-app (met de kids), 3-4 groepen met vriendinnen. Heerlijk! Haal daar echt lol uit, maar sommige appgesprekken neem ik niet zo serieus.