In oktober hebben we een tiener in huis en dat is al te merken. We hebben een enorme pre-puber en dat hele kinderlijke is er echt wel af. Stiekem heb ik het daar soms best moeilijk mee. Ik grap weleens dat ik gelukkig nog in de herkansing mag met Floris, maar als ik foto’s terugkijk mis ik mijn kleine jongetje soms echt wel. Bepaalde dingen komen niet meer terug of zijn veranderd. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat ik het nu niet leuk meer vind. Het is meer het besef dat kleine jongetjes groot worden en dat is af en toe best lastig voor een moeder. Dit zijn de situaties die ik behoorlijk mis.
Zijn schaterlach
Kleine kinderen zijn (als het goed is natuurlijk) zo lekker onbezorgd. Dat was Milan ook. Hij had zo’n heerlijke schaterlach en kon lachen om niets. Hij lacht nu uiteraard ook en gelukkig ook veel, maar hij wordt ouder en dat merk je. Ik hoor die schaterlach zo nu en dan nog wel als hij heel erg moet lachen om een filmpje op YouTube, maar wij zijn natuurlijk niet grappig meer. Als ik denk grappig te zijn kijkt hij me aan met rollende ogen en vraagt me vervolgens om normaal te doen 🙄
Lekker kroelen
Dit is ook wel een dingetje hoor. Hij wil nog een enkele keer kroelen, maar het duurt niet lang en het gaat ook niet altijd van harte. Ik hoop dat ‘ie hier over een aantal jaren weer overheen is gegroeid en ik af en toe gewoon weer een knuffel van hem krijg. Ik mis die armen om mij heen!
De tijd dat ‘ie alles nog van ons aannam en niet met ons in discussie ging
Deze zal menig moeder wel herkennen denk ik. Er was een tijd dat hij namelijk niet in discussie ging met ons. Dat was niet nodig, want wat papa en mama zeiden was waar. Tegenwoordig is dat wel anders en soms lijkt het alsof we over alles aan het discussiëren zijn. Over huiswerk, tablet gebruik, situaties op school, het opruimen van speelgoed, you name it. Ik moet eerlijk bekennen dat ik het soms echt lastig vind er goed mee om te gaan. We doen ons best en met gezond verstand komen we een heel eind, maar dit is voor ons een totaal nieuwe fase en dat is wennen.
Zijn kleine voetjes en mollige polsjes
Ach, nu ik iedere dag die kleine voetjes en mollige polsjes van Floris zie, weet ik hoezeer ik die gemist heb. Ik kon er urenlang naar kijken als Milan sliep (tenminste, als ‘ie al sliep, want dat was wel een dingetje. Dat mis ik dan weer niet 😉) en vond het zo ontzettend schattig. Hij wordt nu wel snel groot…
Dat ‘ie nog naar tekenfilms keek in plaats van StukTV en al die andere vloggers
Oké, ik had nooit gedacht dat ik dit zou zeggen, want ik heb Dora, de Teletubbies, Baby TV etc. wat vervloekt. Wat ik toen nog niet wist was dat YouTube veel irritanter is. En nu kan ik soms best lachen om Stuk TV (Jachtseizoen en De Kluis zijn bijvoorbeeld echt heel erg leuk), maar het taalgebruik is wel grof. Maar er nog een categorie die erger is en dat zijn de familievloggers. Je zou het misschien niet verwachten van een Mamablogger, maar ik trek familievloggers niet zo goed. Dat heeft een aantal redenen, maar ik vind het vooral heel heftig om dag in, dag uit je kinderen te filmen en constant maar bizarre challenges te bedenken voor de views. Dan was Dora zo gek nog niet 😂
Ik kan mij voorstellen dat het nu overkomt alsof ik niets leuk vind aan deze leeftijd, maar dat is niet waar. De interactie is nu anders en vaak een uitdaging, maar we kunnen samen ook heel erg lachen. Bovenal is hij nog steeds één van de twee allerliefste jongetjes van de wereld en zou ik hem voor geen goud kunnen en willen missen! Dat Milan ouder wordt is natuurlijk heel fijn, maar als ik dan die foto’s van vroeger zie denk ik ‘ach, konden we nog maar een keertje terug in de tijd’.
Mis jij bepaalde dingen nu je kind ouder wordt? Laat het me weten in de comments hieronder.