Voordat ik verder ga, laat ik voorop stellen dat ik vanaf de allereerste seconde smoorverliefd was op M. Wat was ik trots! Ik had toch maar even mooi het mooiste, liefste en leuke kind van de wereld op de wereld gezet (leuke woordspeling). Toch zat ik niet op een roze wolk.
En als ik heel eerlijk ben, vond ik het het de eerste maanden heel pittig. Nu zijn we vier jaar verder en wil ik er eindelijk over bloggen….
Iedere nieuwe moeder moet wennen. Het is ook gewoon pittig. Je hebt net voor het eerst een kind gekregen en er komt zoveel op je af. Niet alleen de gebroken nachten (die bij ons 1,5 jaar hebben geduurd), maar je moet je kind ook echt leren kennen. Zo werd mij vooraf verteld dat je de huiltjes van je kind wel leert kennen. M had er echter één en dat was gewoon voluit op volume 100. Het maakte niet waarvoor. En dat was nog niet eens het ergste, dat was de machteloosheid, want je wilt je kind helpen, maar je weet niet hoe!
Na tig doktersbezoekjes en net zo vaak de meewarige blik waarmee gezegd werd ‘ach, dat moedertje toch, het wordt haar teveel’, bleek dat er wel degelijk wat aan de hand was dan alleen maar huilen. M had een behoorlijke reflux. Achteraf heeft de huisarts gezegd dat ze hem echt op hadden moeten nemen in plaats van ons zo aan te laten modderen. M was dus een echte huilbaby en van een roze wolk was echt geen sprake. Toch genoten we van hem en was en is hij uiteraard het liefste en leukste kind van de wereld 😉
Nu kunnen we het relativeren, maar na maanden slaapgebrek en huilen konden we dat echt niet. Toen M ongeveer een jaar was ging het een stuk beter en konden we écht genieten en dat doen we nu nog steeds! M is lief en enorm makkelijk. We liggen iedere dag om zijn slimme opmerkingen in een deuk. Voorbeeldje: gisteren was M het niet met ons eens. Hij pakte een stoel, zette deze in het midden van de woonkamer en vertelde dat we daar maar op moesten zitten zodat we even konden nadenken.
Die roze wolk hadden we toen niet, en ik hoor dat dat voor heel veel moeders geldt. Wel kwam die roze wolk terug en hij is gebleven, want wat zijn we blij met M!
Herken jij dit? Zat jij op een roze wolk of juist niet? En waarom dan wel of niet? Ik ben benieuwd naar je verhalen! Laat je reactie achter in de comments hieronder.
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
Er staat weer een nieuwe #blogpost online! Je kind is geboren, maar waar is die roze wolk? http://t.co/HedpPG5KOS
Je kind is geboren, maar waar is die roze wolk? Bij ons bleef ‘ie een jaar lang weg… http://t.co/W3N0BvvCWh
Het is een prachtig mannetje
Auteur
Dat is hij zeker mama!
Ik moet zeggen dat ik de omschakeling wel mee vond vallen. Maar misschien dat het ook wel komt doordat wij twee dagen in het ziekenhuis bleven voor we naar huis konden. En we daardoor dus de zorg wel volledig zelf deden maar goed begeleid werden als er echt wat was. Ik werd eerder zenuwachtig van de kraamverzorgster af en toe haha.
Auteur
Hoi Patricia,
Ja, zo kan het ook 😉 Ik moet wel zeggen dat wij de eerste vijf dagen een heel fijne kraamhulp hadden. Met degene die de laatste twee dagen kwam hadden we meer moeite. Ze was heel aardig, maar met de eerste was echt een klik dus dat was wel omschakelen.