Eerst de kinderen, dan Patrick, dan een nieuwe stofzuiger (bij wijze van spreken) en ergens onderaan kwam ik. Natuurlijk koop ik kleding voor mijzelf en laat ik eens in de drie weken mijn nagels doen, maar dat doe ik voornamelijk van mijn zakgeld. Over kleding kopen voel ik mij al snel schuldig, al is dat nergens voor nodig, want we kunnen het missen. Maar toch heb ik dan bevestiging nodig van Patrick. Gek eigenlijk, want voor de kinderen koop ik het gewoon. Investeren in mijzelf, op wat voor manier dan ook, vond ik lastig. Tot een paar maanden geleden maanden geleden…
Ik weet niet zo goed waar het vandaan komt, want voordat we kinderen hadden gaf ik geld uit als water en had ik daar geen enkele moeite mee. Ik denk dat het een combinatie is van volwassen worden en het hebben van andere prioriteiten. Opeens stelde ik alles voor mijzelf juist uit. Toen ik jaren geleden een nieuwe laptop nodig had omdat de oude het na tig jaar bijna zou begeven, wilde ik heel graag een MacBook. Maandenlang heb ik gewikt en gewogen, om hem uiteindelijk toch te kopen. Ik was er onwijs blij mee, maar er was ook constant een stemmetje dat zei ‘maar het is wel een hoop geld’. Daardoor kon ik er ook niet echt van genieten.
Zo gaat het eigenlijk altijd. Niet alleen wat betreft spullen. Als ik een cursus wilde doen of wilde investeren in Mamablogger (bijvoorbeeld in de website), dan deed ik dat niet. Ook dat vond ik te duur terwijl het eigenlijk wel kon. ‘Laat maar’ dacht ik dan. Iets anders was veel belangrijker. Het idee verdween vervolgens naar de achtergrond en ik deed er niets meer mee.
De ommezwaai
Dit gevoel veranderde na de verhuizing toen we op zolder een nieuwe werkplek voor mij aan het inrichten waren. Voor het eerst kon ik er echt van genieten. Het was nuttig en ik werd productiever. Ook Milan had er profijt van tijdens het thuisonderwijs, want die had nu een goede plek waar hij ongestoord kon werken dus win-win! Het was enorme verbetering en het leek wel alsof ik mij voor het eerst realiseerde dat het juist goed was zo nu en dan te investeren in jezelf én in je bedrijf. Voor het eerst was ik dat stemmetje de baas. Ja, het was best een hoop geld, maar dat zou ik terugverdienen. Gelukkig gebeurde dat ook 😉.
Ik realiseerde me dat we geen onzin dingen kopen. Een cursus is een investering die zich op de één of andere manier altijd terugbetaalt. En de iPad die ik onlangs kocht voor mijn werk is nu al onmisbaar omdat ik gestructureerder werk en altijd mijn aantekeningen bij mij heb. Zulke dingen kopen we natuurlijk ook niet wekelijks, maar in plaats van een schuldgevoel te hebben, geeft het nu een gevoel van vrijheid. Dat klinkt misschien gek, maar het voelt voor het eerst goed. Eigenlijk ben ik ook een stuk relaxter nu. Ik voel me goed!
Wat ik eigenlijk wil zeggen…
Is dat je best mag genieten als het kan. Dat je soms best mag investeren in jezelf. Die ene cursus, die coach, die nieuwe garderobe waardoor jij je zekerder voelt en in spullen die jouw leven een stuk fijner en gemakkelijker maken. Je doet dat immers niet iedere dag en het brengt jouw verder.
Investeer jij in jezelf? Zo ja, op welke manier? Klets mee in de comments of op social media.
Ook weer een leuke blog, wat geniet ik toch van jouw blog. Ik investeer op veel manier in mijn zelf: een sportschool abonnement, rittenkaart bij het zwembad. Bewegen en sporten zorgen ervoor, dat ik lekker in mijn vel zit. Verder ga ik maandelijks naar de masseur en schoonheidsspecialiste, echt even me-time en rust! Gelukkig ben ik in de omstandigheid, dat ik ook kan kopen wat ik wil, maar ik denk, daar wel goed over na. In werk doe ik ook veel cursussen en trainingen, maar mijn focus ligt op op mijn prive-leven! Dat is waar het om draait, vind ik.
Auteur
En daar heb je helemaal gelijk in! Wat goed dat je zo’n balans hebt gevonden en dank voor het mooie compliment! 🥰