Het is nodig. Ik moet echt heel nodig mijn excuses aanbieden. Aan wie? Aan alle inwoners van Gouda… De laatste week heeft deze bakfiets moeke heel wat straten onveilig gemaakt met de nieuwe bakfiets. De waarheid is namelijk dat ik doodsangsten uitsta op dat ding. Na een heel leven fietsen met een terugtraprem heb ik opeens versnellingen en handremmen. Tel daarbij op dat deze bakfiets een heel stuk lichter is dan de vorige en je snapt het; die bakfiets is doodeng!
Niet zo goed op de fiets
Ik ben nooit zo’n held geweest op de fiets. Ik kwam overal, maar het ging altijd een beetje stuntelig. Ik grap weleens dat ik waarschijnlijk de enige Nederlander ben die gewoon niet normaal kan fietsen. Ik kan best aardig typen, maar fietsen wil gewoon niet zo lukken. Het zit er gewoon niet in.
De liefde moet groeien
Met mijn vorige bakfiets begon ik overigens ook zo. Drie weken heb ik geoefend voordat ik er goed en wel mee de straat op durfde. Het heeft even geduurd, maar uiteindelijk waren die bakfiets en ik onafscheidelijk. Voor het eerst had ik het gevoel dat ik een béétje fatsoenlijk kon fietsen en ik vond het ook echt leuk! We hadden echt een andere nodig, ook voor Floris en ik heb zeker geen spijt van de aankoop, maar de liefde moet nog een beetje groeien zeg maar…
Gebruiksaanwijzing voor mijn plaatsgenoten
Dus lieve plaatsgenoten van Gouda, ik hoop dat jullie een beetje begrip op kunnen brengen voor deze bakfiets moeke. De kans is heel groot dat wanneer jullie iemand zien fietsen op een bakfiets die opeens remt, dat ik dat ben. Je beseft pas hoe scheef de straten in onze woonplaats zijn als je een bakfiets hebt. Scheve straten kunnen ervoor zorgen dat je omkiept en dus vind ik ze bij voorbaat al eng.
Zo zijn er nog meer van die situaties en daarom stel ik het volgende voor;
- Haal mij vooral in. Als je wilt lachen zou ik vooral achter mij blijven rijden, maar het gaat mij niet helpen. Als je op tijd op school of je werk wilt komen adviseer ik er gewoon omheen te rijden, ook voor je eigen veiligheid.
- Als ik in het midden van de weg fiets, dan komt dat omdat de straten scheef lopen en ik bang ben met bakfiets en al om te kiepen. Ik probeer niemand tot last te zijn, maar als ik dat wel ben, sorry! Haal me in dat geval ook weer in, het is echt beter voor ieders veiligheid 😉
- Geef het de tijd. Over een jaar of drie ben ik er vast wel aan gewend…
- Weet dat ik mijn best doe. Ik heb een rijbewijs en weet dat ik bloedirritant ben. Ik ben tegelijkertijd ook de automobilist die op dit soort moeders zit te schelden als ik achter het stuur zit. Je mag dus best schelden in de auto, ik hoor het toch niet en zou dus precies hetzelfde doen, maar ik doe mijn best. Ik ga het fietsen niet uit de weg omdat ik het zo snel mogelijk onder de knie wil hebben met deze fiets.
- Heb een beetje begrip. Ik ben mij ervan bewust, doe mijn best en misschien is wat meer begrip sowieso wel goed. Niet alleen in deze situatie, maar over het algemeen.
Het ziet er niet uit, het is hysterisch, maar tegelijkertijd zorg ik ook voor wat entertainment. Zo kun je het ook bekijken 😉 Ik ben in ieder geval vastbesloten net zoveel plezier te gaan hebben van deze bakfiets als van de vorige.
Dus lieve plaatsgenoten, SORRY! Zo, en dan ga ik nu nog even een rondje oefenen…
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
