De afgelopen weken heb ik me hier stiekem best een beetje druk om gemaakt. Op Instagram zie ik allemaal baby’s van Floris’ leeftijd kruipen, op hun buik en weer terug rollen en zelfs zitten. Sterker nog, sommigen willen al staan! Floris vindt het allemaal nog wel best. Zo lang hij maar in zijn wipstoel kan ‘bouncen’ is het allemaal nog leuk. Natuurlijk stimuleren we hem met van alles en nog wat en dat vindt hij prima, maar niet te lang. Duurt het bij hem nu niet te lang? Moet hij ook niet al lang de hele kamer doorkruipen?
Onzekerheid
Ik doe het zelden; mijn kinderen vergelijken met andere kinderen. Daar was op zich ook nooit een reden voor, want alles ging altijd volgens het boekje. Ik heb wat dat betreft dus makkelijk praten. We proberen het ook te vermijden en altijd nuchter te blijven. Ieder kind is anders en volgt zijn of haar eigen pad.
Nu ik dit typ besef ik mij opeens dat niet alles altijd volgens het boekje ging. Zo praatte Milan op zijn 3e nog niet. Dat was erg laat en ook behoorlijk lastig. Er volgde een traject bij de logopedist en op de peuterspeelzaal ging het ook steeds beter. Ik heb me suf gegoogeld. Iedereen had er een mening over en ik voelde me steeds onzekerder. Nu zijn we vier jaar verder en hij praat de hele dag en heeft een behoorlijke woordenschat. Soms vraag ik mij af of hij wel echt 7 is 😉 Toen een behoorlijke issue en nu vergat ik het bijna. Ook dat kwam namelijk goed.
En nu?
Ik probeer het los te laten, maar stiekem leg ik hem toch een paar keer extra neer om met hem te oefenen. Hij rolt op zijn zij en bijna helemaal op zijn buik. Hij vindt het allemaal reuze grappig, maar het moet vooral niet te lang duren. Dan is hij er wel weer klaar mee en wil hij het liefst weer in zijn geliefde wipstoel. Dan doen we dan ook, want het moet wel leuk blijven voor hem.
Misschien is hij laat en misschien zijn al die andere kinderen wel heel vroeg. Misschien praat hij straks heel snel of doet hij iets anders wat we totaal nog niet hadden verwacht.
Het zijn kinderen, ze moeten over een paar jaar al zoveel. Laat mijn baby nog maar even lekker mijn lieve, kleine baby blijven. Kan ik mooi nog even genieten van het feit dat ik nog niet overal achteraan hoef. Alles komt goed, en ik beloof hierbij plechtig dat ik dit soort dingen nooit meer zal Googelen.
Ben ik de enige moeder die dit heeft? Laat het me weten in de comments hieronder.
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
